Films over mensen die in het niets verdwijnen zijn er in grote aantallen. Degene die zonder twijfel het meest aan je broek blijft plakken is de Nederlands-Franse thriller Spoorloos van George Sluizer uit 1988 met onze eigen Gene Bervoets. Een film waar je je tamelijk ongemakkelijk bij voelt, ook al heeft deze zelfde cineast zijn eigen ramen ingegooid door vijf jaar later zijn eigen kind te gaan doden door hem met The Vanishing met Kiefer Sutherland en Sandra Bullock te veramerikaniseren. Blame it on the Americans die geen ondertitels kunnen of willen lezen. Maar goed, we hebben het nu over The Vanished (in Amerika kreeg hij de veel originelere titel Hour Of Lead) van Peter Facinelli die hiermee zijn tweede film maakt, maar vooral bekend is als acteur. Hij speelde Dr. Carlisle Cullen in de Twilight-franchise was regelmatig te zien in de romcom Nurse Jackie en ook in de tv-serie Supergirl had hij een rolletje.




Met een titel als deze laat de regisseur (of was het nu de producer of de distributeur) de kijker maar weinig fantasie. Niet dat het lang duurt vooraleer het dochtertje van Wendy (Anne Heche) en Paul (Thomas Jane) verdwijnt. Het zijn dan ook de eerste tien minuten die het minst zijn, want eventjes vrees je dat je twee uur in het gezelschap van een doordeweekse televisiefilm zal moeten doorbrengen. Het begint zelfs tenenkrullend slecht. Een gelukkig gezinnetje zit verenigd in een camper. Palief zit achter het stuur (andersom kan nu eenmaal niet) en moeder zingt samen met haar dochter Taylor vrolijke kinderliedjes. Een gelukkige familie dus, of zo lijkt het. De drie ontdekken een camping aan een meer waar ze meteen afgeblaft worden door de campingbeheerder. Het gezin krijgt te horen dat de plaats "boring as hell" is en dat je 63 kilometer moet rijden vooraleer je een stadje ziet, maar de drang naar avontuur is te sterk. De vader maakt zich klaar om met Taylor te gaan vissen, maar net op het moment dat hij net iets te veel de buurvrouw begluurt (als je Aleksei Archer ziet kan je hem geen ongelijk geven) is zijn dochter op mysterieuze wijze verdwenen.




Peter Facinelli doet er goed aan om er geen flauw verhaaltje in de trend van “kind wordt vermist, kind wordt teruggevonden” te maken. Al was het maar omdat we met dit thema helemaal rond zijn. Het is duidelijk dat de filmmaker er iets intelligenter wilde van maken door er onverwachte verhaalstructuurlijnen in te stoppen. De kijker op het verkeerde spoor leiden zoals dat heet, maar de andere kant van de medaille is dat er te veel verhaallijnen in de film gestopt zijn die het tempo en de spanning uit de film knallen en wat overbodig zijn. Dat merk je vooral op het einde waarbij het plot in een sneltempo op je afgevuurd wordt en dat je de hemel dankbaar bent (of zoiets) dat er een terugspoeltoets op je afstandsbediening staat. Maar toch als puntje bij paaltje komt is The Vanished ondanks zijn cliché-titel best een aardige thriller die liefhebbers van het genre wel zullen lusten, en sowieso was het fijn om nog eens Anne Heche aan het werk te zien.




BEELD EN GELUID