FILM
Films maken die alleen critici aanspreken. Beter kunnen we het werk van deze Canadese regisseuse niet bewoorden. Het hoesje van deze dvd staat dan wel bol van daverende one-liners uit recensies die je proberen wijs te maken dat deze sciencefictionprent een onvergetelijke trip is, toch zal dit voor de meeste filmfans een zeer saaie trip zijn waar je je door dient heen te worstelen. High Life gaat over eenzaamheid en saaiheid en dat twee uur probeert uit te stralen. Have fun!




Toegevingen moet je van deze Canadese cineaste niet verwachten, ook al speelt de film zich in de ruimte af, en spektakel staat ook al niet in haar woordenboek. Een zwarte sterrenhemel met enorm lelijke decors en ruimtevaartuigen die iets weg hebben van een Tupperware-brooddoos, en dat verpakt in een nietszeggend verhaal dat vooral rond seks draait. Seks in de ruimte, jawel.

Op een paar luttele minuten na speelt de hele film zich af in een ruimteschip. Op het eerste gezicht lijkt Monte (Robert Pattinson) een astronaut te zijn die zijn leven in de wondere wereld van het heelal wil doorbrengen. Maar het feit dat hij daar aanwezig is met zijn piepjong dochtertje Willow wijst erop dat er iets niet juist is. Doorheen een flashbackverhaal komen we te weten dat Monte een gevangene is die samen met een groep andere delinkwenten de ruimte is ingestuurd om te dienen als proefkonijn. Op moeder aarde is men verlost van het straattuig en in het heelal kunnen ze alsnog hun nut bewijzen, te meer daar iedereen weet dat ze nooit meer terug zullen komen. Na een tijdje ontdekken we dat de groep jongeren onderworpen worden aan de seksuele experimenten van Dr. Dibs (Juliette Binoche). 




Het zou een premisse kunnen zijn van een variant op The Hunger Games, maar Claire Denis is Claire Denis en dus is het arthouse met knipoogjes naar legendarische films uit het genre. De plantentuin waarmee de film aanvangt is een regelrechte ode aan Silent Running uit 1972 van Douglas Trumbull met Bruce Dern. Uiteraard komt ook 2001: A Space Oddysey om de hoek piepen al was het maar om de nietigheid van de mens tegenover het oneindige universum te accentueren. Maar toch, hoe vaak je ook de liefde van Denis voor de moedervoorbeelden merkt, blijft High Life iets geheel anders. 

Dat je een film over eenzaamheid in de ruimte kan maken werd al perfect bewezen door Alfonso Cuarón met Gravity. Ergens zou Denis daar met High Life ook toe in staat moeten zijn, maar het verhaal neemt zo’n belachelijke wendingen aan dat je als kijker geen gevoel hebt met de personages. En het mag worden gezegd, ook al is Pattinson tegenwoordig de chouchou van de arthouse-meute blijft hij vooral uitblinken in saaiheid. Juliette Binoche is als seksverslaafde wetenschapster best te pruimen, maar het is vooral Jessie Ross als tienerdochter Willow die de prent naar zich weet te trekken, maar helaas bevindt Denis zich dan al in meligheid en is de verlossende aftiteling (gelukkig) nabij. 

BEELD EN GELUID
Claire Denis koos voor soberheid en een zeer vaal kleurenpalet. Doordat er nogal veel beeldmateriaal op deze disk staat is alles zo gecomprimeerd dat het simpelweg lelijk wordt, en dat bevordert de kijkpret geenszins. De geluidsband is een sobere 5.1 Dolby Digital, maar met een mooie score van Stuart A. Staples van de Tindersticks. 




EXTRA'S
We hebben het onszelf niet aangedaan, maar wie zin heeft kan naar een meer dan 90 durend masterclass-interview met Claire Denis kijken dat werd opgenomen tijdens het Filmfestival van Rotterdam. Nadeel is wel dat er zo veel materiaal op één dvd is gepropt dat de beeldkwaliteit er onder is gaan lijden.

CONCLUSIE
Arthouse in de ruimte en dat omwille van  wetenschappelijke experimenten met een seksueel tintje. Het resultaat is al even saai als de beschrijving doet vermoeden…