FILM
"I made Rio Bravo with John Wayne. It worked out pretty well and we both liked it, so a few years later we decided to make it again. Worked out pretty good that time, too." (Howard Hawks)

Niet alle grote regisseurs eindigen in schoonheid. Kijk bijv. naar wat Stanley Donen deed in Blame It On Rio, en vergelijk dat maar eens met Singin' In The Rain. Ook voor Howard Hawks, maker van klassiekers als de originele Scarface, His Girl Friday, To Have And Have Not , The Big Sleep en Red River werd het een afscheid in mineur. Want, Rio Lobo is echt één van de minste John Wayne-films.

Ook in de filmindustrie is het altijd de schuld van een ander en John Wayne was dan ook de kop van jut. The Duke worstelde wel met verschillende problemen tijdens de opnames. Allereerst sukkelde hij met zijn gezondheid. Hij had heel wat moeite met het op- en afstappen van zijn paard, en tijdens het filmen van The Undefeated uit 1969 liep hij een scheur op van een ligament in zijn schouder en deze blessure speelde hem nog heel wat parten. Ook privé liep het niet al te lekker voor John Wayne. Zijn moeder stierf tijdens het filmen en ongeveer tegelijkertijd overleed ook zijn jongere broer Robert aan longkanker. Toen de film bedolven raakte onder de slechte recensies, stak Howard Hawks het op Wayne die vond dat hij met zijn 63 jaar veel te oud was om de hoofdrol van een film te dragen, bovendien was Wayne ook nog eens moddervet in deze periode. Hawks heeft nooit de kans gekregen om het goed te maken, want na Rio Lobo raakte ook hij met zijn gezondheid op de sukkeltoer en hij overleed in 1977.

De bedoelingen van Howard Hawks waren nochtans nobel, want in feite wilde de regisseur via Rio Lobo John Wayne na El Dorado uit 1965 opnieuw samenbrengen met Robert Mitchum, maar dat lukte niet. Niet alleen had Mitchum er geen interesse voor, ook had Paramount geen zin om de gage van twee zulke dure sterren te betalen. Je moet weten dat de populariteit van de traditionele western in de jaren '70 al wat in verval was geraakt, en de enige reden waarom deze film wel nog een kans kreeg was voor de presence van Wayne. Hawks moest zich tevreden stellen met iemand als Jorge Rivero die wel een grote ster in Mexico was, maar in de VS niet meer dan een compleet onbekende was. Bovendien sprak de Mexicaan nauwelijks Engels en werd hij in iedere scène met het grootste gemak door Wayne overklast.

Ook met leading lady Jennifer O'Neill liep het voor geen meter. Deze dame die later als herboren christen een gedreven activiste tegen abortus zou worden had volgens Hawks geen notie van acteren, maar had ze wel de streken van een grote ster. Hawks kreeg zo genoeg van haar dat hij delen van haar dialoog schraptte en die aan Sherry Lansing gaf. Die laatste werd later als CEO van 20th Century-Fox overigens de eerste vrouw die de leiding gaf aan een grote Hollywood-studio. Kreeg hij niet Robert Mitchum, dan kreeg hij diens zoon Christopher als de brutale Sgt. Tuscarora Phillips. Christopher Mitchum heeft wel nooit echt naam gemaakt, maar de lengte van de filmografie van deze mens is tamelijk immens, ook al gaat het vaak om avonturenfilms die al lang uit het collectieve geheugen weggespoeld zijn.

Hawks wond er nooit doekjes om dat het basisconcept van Rio Lobo hetzelfde was als dat uit Rio Bravo uit 1959 en El Dorado in 1966, beide met John Wayne in de hoofdrol. Wayne speelt hier de rol van kolonel McNally die op het einde van de burgeroorlog een lading goud moet beschermen die via een trein wordt vervoerd. Op een vrij originele manier (wespen!) slaagt een groep Zuidelijke soldaten die geleid worden door kapitein Pierre Cordona (Jorge Rivero) en sergeant Tuscarora Phillips (Christopher Mitchum) erin om het goud te stelen. McNally begrijpt deze daad, het is nu eenmaal oorlog maar waar hij meer mee geplaagd zit is dat iemand uit zijn eigen leger alle informatie heeft doorgegeven. Ook na de oorlog staat er op verraad nog de doodstraf en samen met zijn vroegere vijanden trekt de kolonel naar Rio Lobo om daar de rekening te gaan vereffenen.

Rio Lobo is zeker geen John Ford-western (die trouwens regelmatig eens op bezoek kwam op de set), maar toch is alles mooi geschoten. Alleen heb je ondanks een paar wrede scènes (de vrouwen hebben het flink te verduren) het gevoel dat Hawks er net iets te veel een komische zwaai aan wilde geven waardoor deze western uit 1970 een soort van Jommeke-gevoel oproept. John Wayne is wel altijd John Wayne, een icoon, maar de man lijkt hier toch maar weinig om zijn rol te geven. Rio Lobo zal geen enkel lijstje van de grote westerns halen, ook het onze niet, maar is sowieso toch een kijkbeurt waard. Zeker als je deze dvd nog ergens goedkoop kan vinden, want alles ziet er voortreffelijk uit!

BEELD EN GELUID
Ofschoon deze dvd toch al een paar jaar oud is, is de transfer van deze Paramount-release ronduit verbluffend. Je ziet natuurlijk wel dat het geen HD is, maar de pastelachtige '70's-kleuren zijn ontzettend mooi en ook is er genoeg detailvoering wat je bijv. perfect kan zien in de landschappen. Het geluid is een Dolby Surround 2.0 en hoewel alles op één kanaal zit en er geen lagen aanwezig zijn, is alles uiterst genietbaar waardoor een 7 op 10 een meer dan eerlijke score is.

EXTRA'S
Er staan helaas geen extra's op deze disk.

CONCLUSIE
Rio Lobo is zeker niet de beste van John Wayne, en dat geldt ook voor Howard Hawks die hiermee zijn laatste film maakte. Maar toch, hoewel dit eerder Jommeke-achtig aanvoelt, blijft het nog altijd een western met John Wayne en dat betekent nog het een en ander.