FILM 
"She has actual coke bottles for glasses. You paint a mustache on a Volkswagen, she says, 'Boy, that Omar Sharif sure runs fast.'" (Ryan Gosling als Holland March)

Als je Ryan Gosling aan het werk ziet, lijkt het soms wel alsof men een zak meel over zijn hoofd heeft uitgestrooid, maar hij blijft één van de beste acteurs van deze generatie. En vooral, het is een man die vele genres aandurft en die ook aankan. De grootste verrassing was natuurlijk La La Land waarmee Gosling bewees dat Hollywood zich nog gerust aan een musical kan wagen. Een aspect dat bijna nooit uit de verf komt in zijn films is dat Ryan Gosling ook over een perfecte comic timing beschikt, en daar kun je volop van genieten in The Nice Guys. Een buddy comedy zoals ze die tegenwoordig niet al te veel meer maken. Een ondergesneeuwde release, want de film had nauwelijks succes. Hoe dat komt weten we niet echt, want deze film is van begin tot einde een fun ride van jewelste. Voor Goslings tegenspeler koos men Russell Crowe die vond dat hij zijn rol alleen maar goed kon spelen als hij wat kilo’s zou bijkomen. Het kwam nadien nooit meer goed met de man. Kijk naar Unhinged en je weet wat we bedoelen. Het inventieve aan The Nice Guys is dat regisseur Shane Black opteerde voor een niet voor de hand liggende, maar enorm geslaagde mix van komedie en film noir. Een grappig weetje is dat Russell Crowe en Kim Basinger in deze productie voor het eerst sinds L.A. Confidential uit 1997 weer samen te zien waren in een film, en laat deze classic van Curtis Hanson nu een schoolvoorbeeld zijn van de moderne film noir.

Shane Black kennen de meeste mensen natuurlijk als regisseur van Iron Man 3, maar al gauw na zijn regiedebuut Kiss Kiss Bang Bang liet de regisseur weten dat hij nog wel iets in deze trend wilde doen. Verwonderlijk is dat niet, want Black is immers de bedenker van één van de meest iconische buddy movies uit de filmgeschiedenis: Lethal Weapon. Na een paar aanpassingen van het script (het zou aanvankelijk een pilootaflevering voor een tv-serie worden) kwam Black ermee naar zijn maatje producer Joel Silver maar die was niet al te tuk op het idee en was er rotsvast van overtuigd dat dit soort films passé was. Het succes van Sherlock Holmes deed echter het tij keren.

De scripts werden naar Ryan Gosling en Russell Crowe gestuurd, en beide acteurs toonden onmiddellijk interesse. Het enige wat men nog nodig had waren drie leading ladies en die vond men in Margaret Qualley die later zou doorbreken in Once Upon A Time In Hollywood, de toen twaalfjarige Angourie Rice die de film behoorlijk ballen geeft en zoals gezegd Kim Basinger als de niet te vertrouwen femme fatale. De setting werd Los Angeles in 1977, en daar kun je ook al heel wat mee doen.

Typisch aan een geslaagde buddy movie is de Yin en Yang-factor, hoewel ze beiden ook iets gemeens hebben: het zijn alle twee klaplopers die van het ene verdomde straatje naar het andere sukkelen. Jackson Healy (Russell Crowe) is een bullebak die alleen maar de taal van de vuisten verstaat en ingehuurd wordt als men een vechtersbaas nodig heeft als er op iemands bakkes moet geslagen worden. Holland March (Ryan Gosling) is dan weer een zuipende detective die samen met zijn dochter Holly (Angourie Rice) de eindjes aan elkaar probeert te knoppen en eerder voor het ongeluk geboren lijkt te zijn. Zoals dat steeds gaat in dit films kunnen de twee elkaar bij aanvang niet luchten, maar de zoektocht naar Amelia (Margaret Qualley) verandert de zaak grondig en brengt hun naar de donkerste kroegen en bars van Los Angeles.

Het verhaal houdt maar weinig steek en is zelfs ronduit ridicuul, maar dat stoort geen seconde en dat komt vooral omdat je hier mensen ziet acteren die enorm veel goesting hebben. De humor is compleet over the top die je kan vergelijken met die van The Blues Brothers en wat overigens een voorbeeld was voor Shane Black. De ene auto na de andere wordt in de prak gereden en aan explosies is er nooit gebrek, maar toch verzuip je er als kijker niet in en dat komt door de magie van Gosling en Russell, ook al moeten de vrouwen niet onderdoen voor hun mannelijke collega's. Net zoals bij Tarantino druipt ook bij Black de liefde voor de cinema ervan af en zie je alsmaar fijne verwijzingen naar grote voorbeelden. Niet om ze te imiteren, maar om ze aan te halen uit respect. Dat gaat van Pinocchio uit 1971 waarvan de quote "It's not his nose that grows" wordt aangehaald en waarmee je door hebt dat men het niet over de Walt Disney-versie heeft, tot de enorm populaire tv-serie The Waltons, of gewoon een hommage aan eigen werk zoals The Last Boy Scout of Lethal Weapon.

BEELD EN GELUID
Ook al brengt Belga per jaar maar een handjevol releases uit, behoort deze maatschappij tot één van de beste Belgische spelers als we het puur over de technische kwaliteit van de schijfjes hebben. Deze film profiteert volop van zijn setting: Los Angeles tijdens de glamoureuze discojaren. Aan kleur is dan ook geen gebrek en als je daar ook nog eens een zo goed als perfecte detailuitvoering aan toevoegt dan weet je wat je van deze disk mag verwachten. Topbeelden dus.Voor de geluidsband kun je kiezen tussen een Engelse en een (zo je dat wilt) Franse DTS-HD MA 5.1 die uitpuilt van de energie. Er is het ene explosieve effect na het andere, en er wordt ook nog eens volop gefeest op bekende discostampers van de Bee Gees tot Earth, Wind And Fire.

EXTRA'S
Het enige wat je hier kan vinden qua extra materiaal is een trailer.

CONCLUSIE
The Nice Guys is een enorm geslaagde en bijzonder grappige buddy comedy met een cast die zich te pletter amuseert en ook nog eens perfect werk aflevert.