Het is ondertussen een welbekend feit dat Marc Punt zijn gat afveegt met de recensies die over zijn films verschijnen. Net als stadsgenoot Jan Verheyen wordt hij door iedere filmcriticus die zichzelf (te?) serieus neemt genadeloos de grond ingeboord. Geen nood echter, het volk blijft massaal de zalen binnenlopen. Dat is ook met Bowling Balls het geval. Meer zelfs, deze film behoort tot de absolute top in Vlaanderen, ten minste als we het over het aantal verkochte bioscoopkaartjes hebben. Wat er ook van Punt wordt gezegd, hij is een meester in het creëren van Vlaams krapuul. Zonder ook maar te blozen geven we toe dat Frits & Freddy ontzettend plezant is en dat Matroesjkas nog altijd de beste Vlaamse serie ooit is. Maar met Bowling Balls loopt er toch het één en ander mis, de schuld ligt bij het scenario dat door Punt zelf is geschreven. 

De Bowling Balls zijn een motorbende die onder de leiding staat van Mon Dewilde (Wim Opbrouck). In een ver verleden ging het alleen maar om het rondtoeren met de moto’s, maar met de jaren zijn de oerdomme bikers rasechte criminelen geworden. De jonge, knappe meisjes uit de club proberen rijke mannen te versieren om ze naar het clubhuis te lokken. Vanaf het moment dat ze daar arriveren, worden ze genadeloos neergeschoten zodat de bende hun peperdure sportwagen aan de Bulgaarse maffia kan verkopen. Dat is geen probleem met een maniak als Fikko (Peter Van De Begin, hoe kan het ook anders?) die steeds maar met een geladen pistool loopt te zwaaien. De zaakjes lopen prima en ze slagen er zelfs in om de politie te ontwijken. Erg vanzelfsprekend is dat niet met een idioot als Bad Boy Boeleke (nee, wij vinden dat niet uit!) in je club. Alles loopt fout als Gino (Jonas Van Geel) in het bed van Tina (Nathalie Meskens) wipt. Zij is de dochter van de baas (Filip Peeters) van de rivaliserende motoclub The Banana Knights. De twee bendes gaan met elkaar op de vuist en de politie komt tussenbeide. De twee vrouwelijke politie-inspecteurs (Charlotte Vandermeersch en Kim Hertogs) voelen dat er meer aan de hand is en voeren een uitgebreid onderzoek.

Een flauw verhaal, maar van Punt hadden we nu ook geen Scorsese-achtig scenario verwacht. Veel erger is het feit dat de film zo vol clichés zit dat hij gauw gaat vervelen. Punt mikt duidelijk op de foute humor en dan zit je vlug bij scènes waarin bijvoorbeeld een boer het met zijn geit doet (nee, we zien het gelukkig niet!). Zowat alle mogelijke dialecten komen aan bod, al was het maar om iedereen gelukkig te maken, maar ook dat werkt vrij snel op de zenuwen. Vooral omdat sommige acteurs (een Jonas Van Geel bijv.) zich aan pijnlijke overacting bezondigen. Andere acteurs doen het dan weer prima, alhoewel ze volledig op automatische piloot spelen. Hij blijft het wel altijd goed doen, maar Peter Van de Begin mag nog maar eens een geschifte klootzak spelen. Het eerste uurtje van Bowling Balls is tamelijk komisch, maar de finale is zo van de pot gerukt dat je eerder met schaamte naar de grond staart omdat je hiermee je tijd zit te verknoeien. Neen, mijnheer Punt deze recensent is zowaar een heel klein beetje fan van u, helaas is deze komedie wellicht de grootste misser uit je carrière.  

BEELD EN GELUID

De beeldkwaliteit van deze dvd is gewoontjes. Storingen zijn er wel niet, maar een loepzuiver beeld zie je nooit. Soms lijkt de achtergrond niet meer dan een wazige vlek. De kijker kan kiezen tussen een Dolby Digital 5.1- en een DTS 5.1-band. De dialogen zijn vrij goed verstaanbaar, maar door de vele dialecten zou Nederlandse ondertiteling geen luxe zijn. Helaas is die niet aanwezig.

EXTRA’S

Het schijfje is zo kaal als de hoofden van de bikers.

CONCLUSIE

Het eerste uur van Bowling Balls is vrij behoorlijk (ten minste als je van de vuilbekkerij van Marc Punt houdt), maar op het einde zakt het boeltje als een smaakloze pudding ineen. Wie denkt dat hij met deze komedie de Vlaamse Sons Of Anarchy in huis haalt is eraan voor de moeite.