FILM
DDT (Jacques Vermeire) is in een supervrijgevige bui: naar aanleiding van het éénjarig jubileum van zijn spiksplinternieuwe inf-, infrastra-, stru-, ... dinges, garage, trakteert hij met oesters en champagne. Wie ook maar een beetje verstand in zijn hoofd heeft, weet dan dat er iets niet klopt. De man heeft via een advocaat de Belgische staat laten veroordelen - wegens een procedurefout - omdat hij zoveel jaar lang 'onschuldig' vast zat, en de malafide garagist zwemt nu in het geld. Dat hij zijn leven zou gebeterd hebben, wijt hij aan het feit dat hij een tijd in coma gelegen heeft en zijn persoonlijkheid volledig is veranderd.

 

Maar dan valt plots de voedselinspectie binnen bij de Boma Vleesindustrie N.V., en Balthazar Boma (Marijn De Valck) wordt gearresteerd omdat zijn nieuwste creatie, de Boma Saka Saka (met spinazie! yum!) giftig (en in elk geval explosief) zou zijn. Omdat ze hun belangrijkste sponsor kwijt zijn, moeten de Kampioenen op zoek naar een nieuwe geldschieter, en ze kloppen aan bij hun oude vijand. Die neemt maar wat graag de sponsoring van de ploeg over... om vervolgens iedereen aan de deur te zetten en de spelers te vervangen door jonge, beloftevolle Afrikaanse topspelers. Het komt ei zo na tot een handgemeen, en uiteindelijk geeft DDT toe dat de Kampioenen tegen zijn ploeg een duel mogen spelen met als inzet wie er in de toekomst de naam FC De Kampioenen mag gebruiken.

 

Maar met zo'n prutsploeg maken onze vrienden uiteraard geen schijn van kans, tot Pol (Ben Rottiers) met een idee op de proppen komt. Jaren geleden, toen hij ontwikkelingshelper was in Afrika, heeft hij jonge voetballertjes aan het werk gezien, die ongetwijfeld nu moeten zijn uitgegroeid tot toptalenten. Wat DDT kan, kunnen wij ook, zullen ze denken, en de Kampioenen reizen daarom af naar Afrika om te kijken of ze genoeg talent vinden om de ploeg te redden. Intussen blijven Doortje (Ann Tuts) en Goedele (Machteld Timmermans) thuis, al was het maar om uit te pluizen of de crapuleuze garagist iets te maken heeft met de inval bij Boma's fabriek. DDT heeft intussen Fernand Costermans (Jaak Van Assche) achter de Kampioenen nagestuurd om de scoutingexpeditie zo grondig mogelijk te saboteren. Maurice (Tuur De Weerdt) is daarbij niet zo happig om naar Afrika te reizen, want hij heeft kennelijk niet helemaal de waarheid verteld over het feit dat hij nooit in zijn leven verder zou zijn gereisd dan Lourdes. Gelukkig krijgen ze ter plekke de hulp van een mooie gidse, Jolie (Aminata Demba), voor wie het hart van Ronaldinho (Niels Destadsbader) alvast sneller begint te slaan.

 

Na de laatste Kampioenenfilm, Jubilée General, waarin oudgedienden Carry Goossens en Jacques Vermeire weer aan boord werden gehesen, leek het haast in de sterren geschreven te staan dat er nog een Kampioenenfilm zou volgen met de hele cast van vroeger en nu, met uiteraard de notoire uitzondering van Walter Michiels om de gekende reden. Regisseur Jan Verheyen maakt van de verworvenheden van de tweede film een deugd: zo moesten de decorbouwers zich niet langer bekommeren om het zo accuraat mogelijk nabouwen van het café uit de televisiereeks, want de Kampioenen zitten nu in een nieuw lokaal, nadat DDT in de vorige film het oude café met de grond gelijk had gemaakt. Voorspelbaarheid is zoals gewoonlijk troef bij een film als deze, en waarschijnlijk zou het publiek niets anders pikken dan dat de oude, vertrouwde personages in hun stereotiepe rollen vervallen: Bieke (Ann Swartenbroeckx) is bij de pinken, Markske (Herman Verbruggen) is een onhandige klungel, Boma zit achter de vrouwen en Pascale (Danni Heylen) vraagt zich af wat ons Madeleine daarvan zou zeggen. De onthulling in vorige film dat Ronaldinho feitelijk de onwettige zoon van Oscar (Carry Goossens) was, was waarschijnlijk al een beetje een long stretch, en van dergelijke rare scenariokronkels blijven we in deze derde film gespaard. Desondanks lijken de Kampioenen hoe langer hoe meer op stripfiguren; wat er bijvoorbeeld gebeurt met Xavier (Johny Voners) die een krokodil te lijf gaat, had zó uit de strips van Hec Leemans kunnen komen.

 

En vooral: als er ooit een mooi moment was geweest om achter de reeks een punt te zetten, dan is het misschien nu wel. De epiloog van de film, waarin we zien hoe de Kampioenen allemaal oud zijn geworden en een ploeg jonge spelers de fakkel overneemt, is zelfs voldoende sterk om de trouwe kijker een traantje weg te laten pinken. De laatste geruchten doen echter vermoeden dat er misschien nog een vierde film aan komt; zo lang er door prutsers amateurvoetbal wordt gespeeld, is er nog hoop voor de Vlaamse cinema.

BEELD EN GELUID
EIC en het uitbrengen van Blu-rays, het blijft een moeilijk huwelijk. De beeldkwaliteit van de film is in orde, scherp genoeg, gelukkig iets lichter van palet dan de vorige film, zodat ook in scènes zoals die waar Goedele en Doortje 's nachts gaan inbreken in de verzegelde Bomafabrieken genoeg detail te zien is. Aanvankelijk werd de film ook voorzien van een DTS-HD MA 5.1-track, maar de eerste batch schijven bevatten een productiefout, waardoor het geluid na ongeveer 32 minuten wegviel. Niet erg, zou je dan zeggen, kan gebeuren, en EIC heeft de schijven onmiddellijk uit de handel genomen en binnen de veertien dagen vervangen. Alleen heeft de vervangende schijf nu plots 'nog maar' een Dolby Digital 5.1-track. Nu is het niet dat een reeks als FC De Kampioenen het moet hebben van vette geluidseffecten, maar de track is écht wel wat aan de dunne kant. De dialogen zijn niet altijd even mooi in evenwicht met de rest, en gevoel van richting valt in de track niet dadelijk te bespeuren. Zelfs de single layer-schijf staat bij lange na niet vol.

 

EXTRA'S
Que? We mogen alvast blij zijn dat EIC niet het lumineuze idee had om een giftset te ontwikkelen met naast de Blu-ray een gratis Boma Saka Saka. Mijn gedacht!

CONCLUSIE
FC De Kampioenen Forever is een derde toegift na 21 seizoenen lang ploeteren onderaan het klassement. Revolutionair is het allemaal niet, maar thuiskomen in het universum van deze levende stripfiguren voelt altijd vertrouwd aan; en de cast heeft er nog altijd goesting in. Volgende keer een betere geluidstrack en dan zijn we helemaal tevreden.