Terwijl De Kampioenen een feestelijk gala voorbereiden naar aanleiding van het 25-jarig bestaan van hun club, en vooral Carmen (Loes Van den Heuvel) werkt aan een variéténummer (waarmee ze de Championettes onder het stof wil vandaan halen) met uiteraard haarzelf in de hoofdrol, bekijkt Bieke (An Swartenbroeckx) samen met haar dochter Paulien (Billie Verbruggen) op zolder oude achtmillimeterfilmpjes waarop haar vader, Oscar Crucke (Carry Goossens) nog te zien is. Dochterlief vraagt zich echter af wie die rare mijnheer is die op de filmpjes voortdurend zijn eigen pet opeet, en uiteraard heeft ze haar grootvader nog nooit in levende lijve gezien - Oscar is na seizoen 4 naar Thailand getrokken om in een sekte te gaan leven (kwatongen beweren dat Xavier (Johny Voners) hem met zijn magische krachten heeft omgetoverd in een paar dagschotels; en dit net toevallig op het ogenblik waarop Carry Goossens werd overgekocht door VTM. De wereld is klein, hè?). Hoe dan ook, Markske (Herman Verbruggen) is op het lumineuze idee gekomen om Biekes vader uit Thailand te gaan terughalen om mee het jubileum te kunnen komen vieren. Onder het voorwendsel dat hij samen met Xavier een weekeinde in de Ardennen zit om een reportage te maken over trappistenbieren, zit het tweetal in werkelijkheid in Thailand. Oscar wil echter niet terugkeren naar Vlaanderen, want hij heeft het in de commune best naar zijn zin. Het bericht evenwel dat Markske bij Bieke een kind heeft gemaakt dat graag haar opa eens zou zien, trekt hem over de streep.

 

Intussen probeert in een niet nader genoemde gevangenis de notoire oplichter Dimitri De Tremmerie - DDT voor de vrienden (en Jacques Vermeire voor de rest) - uit zijn cel uit te breken; net op het ogenblik waarop dit eindelijk lukt, krijgt hij het bericht dat hij zijn straf heeft uitgezeten, en opnieuw op vrije voeten komt. DDT heeft wraak gezworen op zijn aartsvijanden, De Kampioenen, die hem jarenlang getreiterd hebben. Hij krijgt de kans als hij op een avond in het notoire bordeel de Pussycat Balthazar Boma (Marijn De Valck) tegen het lijf loopt, en hem uitnodigt voor een spelletje poker. In de gevangenis heeft DDT behoorlijk wat tips over valsspelen met kaarten opgestoken, en Boma heeft in no time zijn Cadillac aan DDT verloren. DDT stelt een spelletje quitte of dubbel voor, en weet Boma de eigendomspapieren voor het voetbalveld én het café te ontfutselen. Boma weet evenwel als troostprijs te bedingen dat DDT wacht met het café plat te gooien voor zijn nieuwe infrastrstrstr... garage totdat het jubileum erop zit. Gratis bestaat uiteraard niet bij de malafide garagist, en in ruil komt DDT zo lang in Boma's villa wonen, tot groot ongenoegen van zijn vrouw Goedele (Machteld Timmermans).

 

Boma durft de andere Kampioenen niet van zijn flater op de hoogte te brengen, en onderneemt nog een laatste wanhoopspoging om DDT van zijn plannen te doen afzien. Hij huurt een crimineel in om DDT 's nachts in zijn fabriek neer te slaan en hem in een container vol Bomaworst te stoppen met bestemming Dar Es Salami - pardon - Salaam. De crimineel in kwestie is niemand minder dan voormalig brocantier Fernand Costermans (Jaak Van Assche), die tegenwoordig het cateringbedrijfje met de welluidende naam Huysentruyt bezit en hoopt door het vuile werkje op te knappen voor Boma, het contract voor het jubileumdiner binnen te rijven. In zijn overijverigheid slaat Fernand ook Doortje (Ann Tuts) neer, die prompt de nachtmerrie van haar leven beleeft als ze 's anderendaags wakker wordt, opgesloten in een container vol Bomaworsten én DDT, met bestemming Afrika.

 

De terugkomst van Oscar wordt intussen in het café van Pascale (Danni Heylen) op gemengde gevoelens onthaald. Vooral Maurice (Tuur De Weerdt) is er uiteraard niet over te spreken dat Pascales ex plots voor de deur staat. Pittig detail is dat het koppel nooit gescheiden is; Pascale heeft Oscar zeven jaar na zijn verdwijning laten doodverklaren. Alleen Paulientje en Markske hopen wel een slaatje te slaan uit de terugkomst van opa, want Paulien heeft nog een schoendoos vol niet geïncasseerde nieuwjaarsbrieven. Boma heeft voor de vriendschappelijke jubileummatch bovendien de Rode Duivels uitgenodigd voor een partijtje voetbal. Aan de rand van het veld betwisten Oscar en Pol (Ben Rottiers) wat de beste strategie van de ploeg is tegen het nationale elftal: met een keeper die voortdurend pinten pakt in plaats van ballen en een spits die tegelijkertijd een reportage maakt voor Radio Hallo, maken de Kampioenen niet al te veel kans. Oscar is vooral het mikpunt van spot van Goedeles zoon Ronaldhino (Niels Destadsbader), maar hem wacht wellicht nog de meest onplezierige verrassing van allemaal...

Na 21 seizoen had de eerste Kampioenenfilm de kers op de taart moeten worden. De film sloeg in als een bom in de zalen en gaf enkele Amerikaanse blockbusters danig het nakijken. Toch waren de meningen van de makers zélf eerder verdeeld: de omstandigheden waarin de Kampioenen in Frankrijk moesten draaien waren verre van optimaal, Johny Voners liet op de première luid verstaan dat het wat hem betreft allemaal niet meer hoefde, en scenariste/actrice An Swartenbroeckx liet in een recent interview ook nog optekenen dat, als de eerste film er ooit is gekomen, dit eerder ondanks dan dankzij de VRT was.

 

De reden van het vertrek van DDT en Oscar was, achteraf bekeken, duidelijk: VTM wilde en zou in volle media-oorlog het paradepaardje van de VRT kapot krijgen, en kocht eerst in 1994 Carry Goossens weg, en in 1998 de überschurk van de reeks, Jacques Vermeire, deze laatste voor een onzedelijk bedrag - er wordt in de reeks en ook in deze film allusie gemaakt dat DDT een miljard achterover gedrukt zou hebben, een sneer naar het bedrag dat in de wandelgangen werd genoemd voor Vermeires transfer naar de commerciële omroep. Noch Goossens noch Vermeire hebben echter op de commerciële zender potten gebroken; de rotslechte programma's die ze er hebben afgeleverd, zullen nooit de annalen van de televisiegeschiedenis ingaan, en hebben de carrières van beiden meer kwaad dan goed gedaan. Het is des te opmerkelijk dat na zo'n twintig jaar afwezigheid en 713 herhalingen de personages nog steeds de populairste uit de reeks zijn, ook bij kinderen die nog niet eens geboren waren op het moment dat ze de reeks verlieten. Beiden hebben eertijds gekozen voor het geld, maar als je ziet met welk gemak Carry Goossens quasi onmiddelijk zijn rol van Oscar weer oppikt - en ook de chemie met Danni Heylen is sterk aanwezig in bijvoorbeeld de scène waarin Bieke zich als een nukkige tiener gedraagt in het Chinese restaurant - vraag je je af of Goossens achteraf geen spijt moet hebben gehad van zijn beslissing. Voor Jacques Vermeire geldt dat natuurlijk nog veel meer: het feit dat de man zijn recente biografie De Man Met De Pet heeft genoemd, toont des te meer aan hoe hij nog steeds vereenzelvigd wordt met de iconische rol die hem groot heeft gemaakt. De enige voor wie het Kampioenenverhaal minder goed is afgelopen, is Walter Michiels: de man is een menselijk wrak en komt alleen nog maar in het nieuws als hij weer eens zijn vriendin in elkaar heeft geslagen. Pico Coppens wordt dus in de film niet meer vernoemd.

FC De Kampioenen 2 heeft ook zwakheden, niet in het minste het onnodig opvoeren van ergelijke BV's als lapzwans Marc Coucke en flauwe plezante Gunter Lamoot. Nochtans hebben de scenaristen ditmaal wél een evenwichtig scenario klaargestoomd, iets waar het in de laatste seizoenen al eens ontbrak. Natuurlijk zit de film vol dwaze kolder, zoals Xavier die met een tank het veld oprijdt, en als rode draad wordt net als in de eerste film de caravan van een door en door Hollands koppel door slungel Mark Vertongen tot schroot herleid. De uitvergrote karikaturen blijven als vanouds overeind: tijdens de afwezigheid van Xavier blijkt bijvoorbeeld een stropop de ballen veel beter uit het doel te houden dan de afwezige keeper zelf. Alhoewel het altijd wel een beetje kunst-en vliegwerk is om de jaren afwezigheid van Oscar te verklaren, is er in deze film zowaar ruimte voor een wat ernstige ondertoon, niet in het minst door een ietwat verrassende wending halverwege de film waarin nog een ander personage herenigd wordt met zijn verloren gewaande ouder. Maar de film blijft vooral voer voor fanboys. De productieploeg mag zich op de borst kloppen dat ze de kantine van de Kampioenen vrij meticuleus hebben nagebouwd - alle originele props zijn verloren gegaan tijdens de reizende Kampioenententoonstelling, waar de fans als een bende sprinkhanen de set heeft geplunderd. Enkele andere decors waren niet meer voorhanden: Boma's villa in de Konijnenwei 69 is verkocht (aan Hugh Hefner?), maar met de eerste film in het achterhoofd, werd de verhuis van de nieuwbakken familie Boma-Decocq naar een nieuwe villa eerder als kapstok voor het verhaal gebruikt dan weggemoffeld. Boma's kleermaker is echter nog steeds dezelfde gebleven, en de man hult zich nog altijd in pakken die gemaakt zijn van afgedankte overgordijnen.

Voor het eerst krijgen we ook het fabriek van de Boma Vleesindustries NV te zien, en het mag geen wonder heten dat geen enkel bestaand vleesverwerkend bedrijf de toelating gaf om bij hen op de werkvloer te komen filmen. Niemand in de voedingsindustrie wil klaarblijkelijk geassocieerd worden met Bomaworsten. Hoe zou dat komen? Ook wordt handig ingespeeld op het feit dat bepaalde personages elkaar nooit ontmoet hebben: zo kennen Goedele en DDT elkaar niet, en ook voor Pol is de ontmoeting met Oscar een gedroomde kans om de twee trainers, de nieuwe en de oude, met elkaar in de clinch te laten gaan over de te volgen strategie.

En om toch met een spoiler te eindigen: de jubileummatch eindigt op 17-0. Uiteraard niet in het voordeel van de thuisploeg.

BEELD EN GELUID
EIC laat ons toch een beetje in de steek met deze release. Bij de eerste film werd er namelijk moord en brand geschreeuwd dat deze alleen op dvd uitkwam, en toen iedereen die laatste had aangeschaft, verscheen er in extremis tóch nog een Blu-ray. Ditmaal heeft EIC deze zaak beter ter harte genomen, en in eens een Blu-ray op de markt gebracht. Maar wat blijkt? De technische specificaties zijn niet om over naar huis te schrijven. Terwijl de grote studio's aan het experimenteren geslagen zijn met geluidsformaten als Dolby Atmos en DTS-X, blijft men in ons Vlaamse landje verder ploeteren met een geluidstrack in Dolby Digital 5.1, niet eens in HD dus. Er zitten wel een paar leuke ambiancemomenten in, zoals de scènes die door Johny Voners, Herman Verbruggen en Carry Goossens in Thailand geschoten zijn, en de scène waarin DDT probeert het café met de grond gelijk te maken met een sloopbol zijn memorabel, maar op andere momenten staat de geluidstrack stijf van de valse echo's. Twee erg duidelijke instanties zijn de openingsscène waarin de Championettes aan het repeteren zijn voor hun come-back, en een tweede waarin Doortje en DDT op volle zee in een roeiboot terug trachten te keren naar huis, een scène die duidelijk in een instructiebad is opgenomen, waarbij duidelijk de echo's verraden dat het geheel is opgenomen in een hangar. Vreemd genoeg klinken deze valse echo's niet in de scènes waarin het tweetal zit opgesloten in een container vol Boma-worst, wat me doet vermoeden dat die container een mock-up was. De beeldkwaliteit is aanvaardbaar, maar de scherpte laat duidelijk te wensen over, en ergens na een kwartier zit er zelfs een kleine hapering in het beeld. De film is nogal donker: er worden onder meer nachtelijke scènes getoond die zich zogezegd afspelen in het worstenfabriek van Boma, waarin het zwart niet altijd even geprononceerd is.

EXTRA'S
De schijf bevat helemaal geen bonusmateriaal

CONCLUSIE
Jubilée General is duidelijk met meer goesting gemaakt dan Kampioen Zijn Blijft Plezant. Dé twee voornaamste troeven van deze tweede Kampioenenfilm zijn uiteraard de terugkerende Carry Goossens en Jacques Vermeire, die de magie van weleer weten te doen herleven. Doe die dagschotels nog maar eens vol!