FILM
Ook al duurde het vuurgevecht in de O.K. Corral (wat een plaats was waar cowboys hun paard konden verzorgen) tussen de groep rond maarschalk Wyatt Earp en de Clantons amper dertig seconden, was het heroïsch genoeg om onderwerp uit te maken van talrijke westerns. Het dodelijke conflict gebeurde in Tombstone, een mijnwerkersstadje waar amper 15.000 mensen woonden, maar door een gebrek aan spoorwegverbindingen geïsoleerd was, en daardoor vaak het speelterrein was van bendes. De legendarische aanvaring, die plaatsvond op 26 oktober 1881, werd het symbool van het Wilde Westen. Ook al kwam er later heel wat kritiek op de persoon van Wyatt Earp, was hij het equivalent van de rechtvaardige Amerikaan die nauwgezet de wetgeving naleefde, en dat had men ook in de filmwereld begrepen.




Terwijl hij in Los Angeles woonde, werd Earp een onbetaalde filmconsulent voor verschillende stille westerns, en ook bij de opnames van de legendarische cowboyfilms van John Ford was Earp een graag geziene gast.  Maar ook zijn eigen verhaal was een gedroomd scenario. In 1923 bracht Paramount Wild Bill Hickok uit. De bekendste versies over het vuurgevecht bij de O.K. Corral werden My Darling Clementine (John Ford), Gunfight At The O.K. Corral (John Sturges), Tombstone (George P. Cosmatos) en Wyatt Earp (Lawrence Kasdan). Een pak minder bekend, en ook aan de kassa een flop, was Doc van Frank Perry uit 1971, waarin de nadruk ligt op het verhaal van Earp's partner, de koelbloedige scherpschutter Doc Holliday, die in feite een tandarts was en aan tuberculose leed.




Regisseur Frank Perry zag het allemaal groots, en hij stond er op dat Doc een visionaire western zou worden, en zelfs één die een link legt met de Viëtnamoorlog, al was het maar om te onderstrepen dat jonge helden niet hoeven te sterven voor een natie. MGM was hier minder opgezet mee, vooral omdat ze Faye Dunaway hadden gestrikt, en die na Bonnie & Clyde één van de leading ladies in Hollywood was. Er sneuvelden heel wat scènes, waardoor de film er soms als een ruwe schets uitziet waaraan nog moet gewerkt worden. Om kosten te besparen trok men naar Spanje, in plaats van alles op te nemen in Arizona, en wel in dezelfde streek waar Sergio Leone zijn spaghettiwesterns met Clint Eastwood had opgenomen. Volgens de geruchten liep daar ook Marcello Mastroianni rond, die Dunaway het hof wilde maken.




Doc is vooral een interessante western, dan een echte goede. Perry accentueert wel het feit dat niemand zonder zonden is, en alles oogt vuil en vies zoals het in de werkelijkheid ook wel zal geweest zijn, maar het is vooral het heroïsche aspect dat ontbreekt en dat een afknapper werd bij het publiek. Wyatt Earp is in de rol van (de zeer matig spelende) Harris Yulin niet de revolverheld zoals Burt Lancaster in Gunfight At The O.K. Corral, maar eerder een lamme lobbes die teert op het zweet van anderen en alleen maar uit is op een politieke carrière. Ook Stacy Keach, nochtans één van de meest onderschatte acteurs, kan daar niet veel aan veranderen, want Perry maakte van hem een sluipschutter die vooral tegen zijn eigen ziekte moet vechten. De grootste fout is evenwel dat Faye Dunaway gecast werd als een knappe hoer waar de cowboys achteraan zitten en verliefd wordt op Doc. Perry had wel één van de beste actrices in zijn cast, maar deed er maar weinig mee, en ook de kale decors die met bijzonder weinig licht maken de film er niet mooier op.

BEELD EN GELUID
Deze MGM-film werd uitgebracht op Signal One, een Brits label dat maandelijks wel één of andere obscure titel uit de kast haalt. Mankementen zijn er niet, maar zelden heb je een gedetailleerd beeld en dat komt omdat Doc een zeer donkere film is met zeer vale kleuren wat het een toch wel gedateerde indruk heeft. De geluidsband is een weinig aantrekkelijke LPCM Mono 1.0 en is voorzien van Engelse ondertitels.




EXTRA'S
Naast een fotogalerij waar je wat lobby cards ziet en een trailer, onthouden we vooral twee interessante interviews. Een met Stacy Keach en een ander met de geluidseditor Alan Heim. Er is ook een commentaarband met C. Courtney Joyner, en je kan de film ook zien met op de achtergrond een interview (in slechte audiokwaliteit) dat Faye Dunaway in 1980 maakte met The Guardian.

CONCLUSIE
Doc is een western die je als fan van het genre moet gezien hebben, al was het maar voor Stacy Keach of nog meer Faye Dunaway, ofschoon je nu al weet dat er veel beter te zien valt.