FILM
Overdag houden ze zich schuil in de goedkope en verloederde achterbuurten van Parijs om zich na het eerste donker dat over de stad valt meester te maken van de groene boulevards, de bosschages op de Champs Elysées en wandelpaden langs de Seine: pooiers, prostituées, travestieten, drugsverkopers, verslaafden, illegalen en marginalen maken van de anonimiteit van de verduisterde stad gebruik om hun diensten en waren aan te bieden. In het gele licht van de koplampen verschijnen overdreven opgemaakte blondines en brunettes in kleine slipjes en uitpuilende beha's, nauwelijks verstopt achter bont, pluche of leer op zoek naar klandizie, een vlugge beurt op de achterbank van de auto of in het grauw van beschuttend struikgewas. Het contact is anoniem en zonder geluid, de briefjes schuiven ritselend van de ene hand in de andere. Een motor start, de rode achterlichten doven, naaldhakken haasten zich naar de volgende afspraak. Sylvie (Stefanie Michelini), 32 jaar oud en transseksueel, is elke dag van de partij om haar kostje te verdienen. Ze ziet er goed uit voor een man in vrouwenkleren: hoge jukbeenderen en smalle kaken, het haar in kleine krulletjes tot voorbij haar schouders, de blik uitdagend, de stevige tieten en het minuscule zwarte slipje net zichtbaar tussen de panden van een lange leren jas. Sylvie hoeft niet naakt op het trottoir te staan om klanten te overtuigen. Elke avond en nacht heeft ze voldoende en afwisselend werk.

Via flashbacks vernemen we details over Sylvia's jeugd toen ze nog Pierre heette en de oogappel was van zijn vader. Hoe papa en zusje Caroline uit zijn en zijn moeders leven verdwenen komt de toeschouwer niet te weten. Regisseur Sebastien Lifshitz laat een deel van de biografie aan het voorstellingsvermogen van de kijker over. Hetzelfde doet hij met Djamel, de beur (Fransman van Marokkaanse afkomst), die samenleeft met Sylvie en aan de kost komt als mannelijke prostituée. Hun relatie is hecht en toch vrijblijvend, waarom zou Djamel anders de praktijken van Sylvie accepteren? Wanneer Sylvie tijdens een job in contact komt met Mikhail, een Russische deserteur en illegaal, ontstaat er een driehoeksverhouding die tot ieders tevredenheid en verbazing functioneert.

Het drietal komt op het Noord-Franse platteland terecht in een nietszeggend dorp met lege straten wanneer Sylvie's moeder ersntig ziek is en verzorging nodig heeft. De broeierige sfeer van nachtelijk Parijs maakt plaats voor de intimiteit, de rust en de stilte in en om het bouwvallige huisje van een vereenzaamde oude vrouw. Voor Sylvie, Mikhail en Djamel breekt een tijd aan van bezinning terwijl ze de zieke omringen met warme tederheid. Pierre zoekt een bijna vergeten vriend op met wie ze herinneringen deelt; Mikhail denkt met heimwee aan zijn ouders en belt z'n moeder in het verre Odessa om haar gerust te stellen en heel even haar gebroken stem te horen; Djamel schikt zich zo goed en zo kwaad mogelijk in een situatie die hem totaal vreemd is. In flashbacks zien we fragmenten uit hun heftig en versplinterd leven in Parijs, in Rusland waar Mikhail ongewild deelgenoot is geweest van een progrom op weerloze vrouwen en kinderen en besluit om uit de zinloze nachtmerrie te ontsnappen. Uit het nachtleven van Djamel toont de regisseur ons beelden van publieke urinoirs waar de jonge Marokkaan klanten ronselt voor een paar euro per job.

Wild Side is een film over liefde, vriendschap en verbondenheid tussen drie marginale figuren. Sebastien Lifshitz brengt op een realistische en ongedwongen manier verslag uit over hun overlevingsstrategie, hun eerlijke band en hun bizarre genegenheid en liefde voor elkaar zonder die af te meten tegen de gangbare conventies en opvattingen. De regisseur neemt geen standpunt in en toont de toeschouwer hoe een leven in de marge eruit ziet. Op geen enkel moment doet hij de integriteit van zijn personages geweld aan. Nergens trekt hij ethische conclusies over hun manier van zijn of suggereert hij als buitenstaander rationele of geforceerde alternatieven. Wanneer ze samen vrijen kiest Lifshitz voor een gestileerde stijl, een fotografische registratie met close ups van lichamen die elkaar aanraken, betasten en strelen. In de heftige scènes is er sprake van suggestie, en in The Other Side, één van de extra's op de dvd, legt cameraman Agnes Godard uit dat pornografische fragmenten geen optie waren, dat Wild Side voor haar te allen tijde cinema behoorde te blijven, zelfs wanneer er op het scherp van de snee werd geacteerd en gedraaid.

Sebastien Lifshitz en Stéphane Bouquet hebben geen groot en meeslepend verhaal in hun scenario gestopt. Wild Side dobbert voorbij op golven van sfeer en biografische anekdotes uit het leven van de hoofdpersonages. De karakteruitdieping verloopt via spaarzame dialogen, de vragen van de moeder aan de zoon/dochter, met veel witte vlekken die de toeschouwer zelf moet invullen. Tijdens de montage zijn de biografieën van Mikhail en Djamel beperkt gehouden waardoor de nadruk op Sylvie ligt, en op haar oude moeder die het allemaal accepteert, maar treurt om het verlies van een geliefde zoon. De dood van haar moeder is voor Sylvie de definitieve breuk met het verleden en met Pierre, de jongen die ze is geweest en die nog ergens diep in haarzelf voortleeft en die ze terug meeneemt naar Parijs, waar het oude leven wellicht gewoon doorgaat.

BEELD EN GELUID
Wild Side is filmografisch een zeer verzorgde productie. Het kleurenpalet dat Sebastian Lifshitz hanteert is veelzijdig en uitbundig wanneer de scènes dat toelaten, donker en broeierig op momenten dat het geheimzinnige en verborgen nachtleven in beeld wordt gebracht. In de tippelscène waarmee de film begint zet de regisseur meteen de standaard voor de kwaliteit die de toeschouwer van Wild Side mag verwachten. In het wazige licht van anonieme luxe auto's filmt hij de draaiende en wentelende naakte lichamen, uitgestald als koopwaar, en horen we de diepe stemmen van blondjes die uit heel Europa hier naartoe zijn gekomen als trekvogels naar hun overwinteringsplaats. De losse camera wordt regelmatig ingezet om de plasticiteit van welomschreven scènes kracht bij te zetten waarbij het beeld een iets grovere korrel en zo weinig mogelijk kleur krijgt zoals in amateuristische homevideo's. De transfer is perfect en zonder beschadigingen. Het geluid is divers: disco en aanverwant materiaal afgewisseld met brede vlagen van warme en zijïge violen tegen een achtergrond van hout, waardoor er een maximaal contrast optreedt tussen het nachtleven van de hoofdfiguren in de flashbacks en het gemoedelijke leventje in het dorp. Het stereo-effect is duidelijk aanwezig met de stemmen vooraan in het midden en de muziek links en rechts. De 5.1-track zorgt voor een surroundeffect, zonder dat er sprake is van een overweldigend resultaat.

EXTRA'S
Het is niet helemaal duidelijk wat Lumière bezielt om een Making of (The Other Side) van ruim 60 minuten zonder Nederlandse ondertiteling op de dvd te persen. Het gaat om een zeer interessante productie waarin de makers én de acteurs uitgebreid aan het woord komen, afgewisseld met scènes die de film niet hebben gehaald, een noodzakelijke documentaire over de achtergronden en de motivatie van de deelnemers aan dit project, van producer tot monteur, transseksuele hoofdactrice tot cameraman. De taal van de film is evenwel danig moeilijk dat alleen een kleine groep Vlaamse kijkers - dan laat ik de Nederlandse kopers nog buiten beschouwing - in staat is om de inhoud helemaal te begrijpen, waarbij de meesten naar alle waarschijnlijkheid na een tiental minuten afhaken en een minderheid het slot haalt. Het is hier al eerder gezegd en geschreven: Frans heeft in Vlaanderen niet meer de status die Engels wél heeft en het getuigt van weinig realiteitszin om daar zonder meer aan voorbij te gaan. De Weggelaten Scènes zijn beperkt tot een drietal fragmenten, waarbij de badscène van Mikhail en Djamel belangwekkend is omdat ze het vermoeden bevestigt dat hun relatie intenser is dan in de film tot uitdrukking wordt gebracht. Voorts is er nog de Originele Bioscooptrailer.

CONCLUSIE
Wild Side van regisseur Sebastien Lifshitz is een indringend en teder portret van mensen die van elkaar houden en om elkaar geven ongeacht de conventies waarmee ze worden geconfronteerd. Het scenario moet het hebben van de broeierige sfeer van het milieu en de trefzekerheid waarmee de intermenselijke relaties zijn geregistreerd, zonder prekerig of moraliserend commentaar. De karakters zijn met ruwe trekken geschetst en filmtechnisch is er gekozen voor een fraaie en vaak verbluffende fotografie. Het verhaal op zich is ondergeschikt aan dit alles en er zijn beslist toeschouwers voor wie de regisseur er zich op het eind te gemakkelijk vanaf maakt. Het doet niet af aan de subtiele schoonheid van Wild Side, een pareltje van een film.