FILM
Jongen wil meisje worden. Het verhaal van Girl in een notendop en uiteraard zeer kort door de bocht geschetst. Het is een onderwerp dat al in meerdere films het onderwerp was (Dallas Buyers Club, The Danish Girl, Boys Don’t Cry, The Crying Game of Laurence Anyways). Het gedroomde concept om er iets Hollywoodiaans van te maken en toch, als er één film de geschiedenis zal ingaan die dit onderwerp met de juiste snaar weet te raken dan is dit het debuut van Lukas Dhont. En dat met de kracht van eenvoud… Girl was niet alleen de opener op Filmfest Gent van vorig jaar, maar hij kaapte ook vier prijzen (waaronder de Caméra d’Or) op Cannes weg. Ruimschoots verdiend, want vanuit het niets bewees de Belgische cineast dat je goede cinema naar het grote publiek kan loodsen. Het moeten niet altijd de avonturen van Spiderman zijn, het mag ook de roep zijn van een vijftienjarige jongen die schreeuwt om een meisjeslichaam. Zeker als het zo briljant wordt geacteerd als dat bij Victor Polster het geval is. 

“Ge maakt het u zelf dubbel moeilijk” mompelt de balletlerares wanneer Lara tijdens één van haar pirouettes struikelt. Het is een zin die perfect Girl samenvat. Enerzijds wil Victor Lara worden en geeft daar alles voor over en anderzijds wil ze de allerbeste ballerina worden. Zo’n premisse zou in Hollywood omgebouwd worden tot een from zero to hero-verhaal, maar niet in de film van Lukas Dhont. Op haar vijftiende kleedt Lara zich niet alleen als een vrouw, ze ziet er ook zo uit. Het enige wat haar droom belemmert is haar lichaam. Samen met haar alleenstaande vader die alles begrijpt (Arieh Worthalter) en haar psycholoog (Valentijn Dhaenens) begint Lara aan een moeizame tocht om haar lichaam te transformeren. Dat vergt niet alleen moed, het lichaam zelf moet ook tegen een stootje kunnen, en dat terwijl ze dagelijks getormenteerd wordt door de uitputtende balletoefeningen. Wie denkt dat Girl de typische route van “pesten en daarna geaccepteerd worden” volgt is eraan voor de moeite. Op een bijna docu-achtige, maar ontzettend innemende manier toont Lukas Dhont hoe iemand boven zichzelf uitgroeit om vervolgens met een pijnlijke smak weer met beide voetjes op de grond te belanden. Een film die je niet met een oordeel opzadelt, maar zo ontroerend hard is dat het onmogelijk is om er niet door geraakt te worden. Dat is in de eerste plaats de verdienste van Dhont die alle tierlantijntjes van zich afschudt, maar ook door de briljante vertolking van Victor Polster die de zuurstof van dit briljant debuut is.

Er is het uitmuntende acteerwerk van Victor Polster (een tour de force die je anderhalf uur meezuigt), en toch is het geen onemanshow, want de regie van Dhont is minstens even krachtig en overrompelend. Geen bombast, wel is het de stilte die voor de stomp in de maag zorgt. Door die stilte lijkt het wel alsof de kijker een pauze krijgt om het gegeven te absorberen en het kan laten doordringen. En dan hebben we het nog niet eens over het fameuze slot dat je nooit zal vergeten. Een debuut met een onderwerp dat vragen oproept en emoties aanwakkert, maar Dhont gebruikt nooit de gemakkelijke weg. Eerder direct, zelfs rauw en door het een alledaags karakter te geven (iets wat men niet zou doen moest dit een Hollywoodfilm zijn) blijft Girl aan je broek plakken. Dit maar om te zeggen dat alles wat je las, niet overdreven is: Girl is een must see!

BEELD EN GELUID
Het aantal Belgische producties dat een Blu-rayrelease krijgt is jammer genoeg tegenwoordig eerder schaars te noemen, maar gelukkig ging Girl niet ten onder aan deze bijl. Prachtige beelden die afwisselen tussen het gewoel van Brussel en de contrasterende sfeer van de balletschool. Alles is tot in de details verzorgd en een lust voor het cinema-oog. De geluidsband (DTS-HD Master Audio 5.1) is lekker Brussels en dus deels Nederlands deels Frans. Daartussen zweeft ook de opmerkelijke intieme score van Valentin Hadjadj. 

EXTRA'S
Eerlijk is eerlijk, maar we begrepen echt niet waarom de belangrijkste Belgische film van het afgelopen jaar (voor velen toch) door het leven moet als een release zonder enige extra.

CONCLUSIE
Girl heeft alles aan boord om van een voltreffer te spreken: een strakke regie die je hart doorklieft en acteerprestaties die zo’n indruk nalaten dat je ze nadien nooit meer vergeet. Een van de strafste Belgische releases van de laatste jaren.