FILM
Jean-Jacques Rousseau (en we hebben het niet over de filosoof uit de Verlichting) is een zeer aparte cineast. Hij beschouwt zichzelf als een autodidact die niet wil gebonden zijn aan regels die anderen hem opleggen. Op een bijna anarchistische wijze ging deze amateurfilmer zijn eigen weg en werd in de Belgische cinemawereld een enfant terrible dat in bepaalde filmmilieus op succes kan rekenen. Toch kennen slechts weinig filmliefhebbers het werk van Rousseau  (zo wordt Karminsky-Grad niet eens vermeld in de IMDb-lijst) en daar zal zijn eigenzinnige hand voor veel tussen zitten. In de Collection Actes Belges-reeks van het label Filmfreaks konden we reeds kennis maken met andere Belgische obscure producties zoals Le Grand' Tour en Miss Homeless en nu is er de laatste kwelgeest (zoals hij het zelf noemt) van Jean-Jacques Rousseau.


Het absurde verhaal is opgedragen aan de honderdduizenden slachtoffers van de atoombommen op Nagasaki en Hiroshima, in de hoop dat waanzin nooit een mens er nog toe zal drijven om massavernietigingswapens te gebruiken. Het is een raadsel waarom, maar na de recente Belgische verkiezingen hebben de wereldleiders het op het mooie Charleroi gemunt en herschept de Oost-Europese dictator Vladimir Karminsky de Waalse stad zowaar tot Karminsky-Grad. Het hoofdkwartier van deze dolgedraaide despoot bevindt zich in een oude staalfabriek alwaar hij samen met enkele arbeiders het communistische gedachtegoed nieuw leven wil inblazen. Karminsky is echter niet de enige politicus die geïnteresseerd is in de rijkdommen van Charleroi. Zo heb je ook de stalinistische bolsjewiek Igor Yheb Yaboutich die zijn droom hoopt te verwezenlijk door te collaboreren met China. En dan hebben we het nog niet eens gehad over extremistische moslims en nazi's die zich in de machtsstrijd om de Waalse stad mengen.


De eerste dertig minuten van Rousseaus film zijn ronduit hilarisch, waa maar helaas ontaardt de satire in een absurd theaterstuk waarin het aantal geslaagde grapjes op één hand te tellen is. Hoe buitenissig en onrealistisch het onderwerp ook lijkt, houdt Rousseau de touwtjes stevig in handen, ook al heb je naarmate de film vordert er geen flauw idee van wie de vijand is. Misschien is geen enkele politicus betrouwbaar, want in Karminsky-Grad is het zonneklaar dat wie de macht krijgt die ook misbruikt. Dr. Strangelove van Kubrick is zonder twijfel het grote voorbeeld van deze amateurfilm en ofschoon er geen enkele acteur in Karminsky-Grad  aan het talent van Peter Sellers kan tippen (of wat had je gedacht?), acteren de spelers meer dan behoorlijk. De grote vraag is natuurlijk voor welk publiek deze film is gemaakt, maar dat vroeg men zich jaren geleden ook af toen Jan Bucquoy zijn films maakte, terwijl nu zowel La Vie Sexuelle Des Belges als Camping Cosmos kleine klassiekers in het cultgenre zijn geworden.

BEELD EN GELUID
Er is weinig of geen filmgrain te bespeuren, maar uiteraard is deze film met zeer goedkope middelen gedraaid waardoor de special effects soms ridicuul zijn, ook al  is het een primeur in de filmgeschiedenis dat de wereldleiders een atoombom op Charleroi gooien.


EXTRA'S
Als extra materiaal is er enkel een interview van een zestal minuten met de regisseur dat jammer genoeg niet is ondertiteld. Gemaskerd met een bivakmuts vertelt Jean-Jacques Rousseau je welke voordelen een onafhankelijke cineast heeft.

CONCLUSIE
Karminsky-Grad lijkt meer op een halfgeslaagd absurd theaterstuk dan op een volwaardige film. Wegens de politieke inhoud mag het scenario dan wel loodzwaar lijken, toch verwerkt Jean-Jacques Rousseau zijn anarchistische ideeën op een luchtige, kolderieke manier.