FILM 
Uit mijn mond zal je niet vlug een negatief woord over de animatiefilms van Disney op kunnen tekenen. Helaas geldt dat niet voor de meeste langspeelfilms uit deze filmstal. Disneyfilms zijn meestal wél spectaculair, met een cast die uit grote namen bestaat, alleen zijn ze vaak ongeïnspireerd en veel te oppervlakkig. Real Steel, de overbodige remake van de horrorhit Fright Night, het vehikel John Carter of zelfs de piratenfilms met Johnny Depp (de drie sequels toch) zijn voorbeelden van prenten die men beter nooit had gemaakt. Surrogates is ook zo'n lichtgewicht uit het ellenlange lijstje. Nochtans bezit de prent alle ingrediënten om er een knaller van te maken. Zeg nu zelf, een peperdure film met Jonathan Mostow (de derde Terminator) aan het roer en met Bruce Willis in de hoofdrol moet normaal toch voor wat vuurwerk kunnen zorgen, niet? Helaas was ik de film de volgende dag al lang vergeten en het feit dat Surrogates één van de grootste flops uit 2009 is spreekt ook niet echt in zijn voordeel.

Surrogates is op een stripboek van Robert Vendetti en Brett Weldele gebaseerd. In 2017 hebben de mensen het wel zeer gemakkelijk. Dankzij de surrogates moet men nooit meer het huis uit. Surrogates zijn robots die je vanuit de woonkamer kan bedienen en die het vuile werk voor je opknappen. Zo moet je niet meer naar je werk gaan en zelfs van misdaad is geen sprake meer, want waarom je zou nu iemand doden als je weet dat het toch een vervangbare replica is? Door hun perfecte imitatiehuid lijken de robots levensecht. Alleen weet je nooit met wie je te maken hebt; een knappe griet kan nu eenmaal door een aftandse dikkerd worden bestuurd. Het utopische (bijna ideale) wereldbeeld krijgt een deuk van jewelste als op een dag de jonge Jarod wordt neergeknald. Het is jaren geleden dat er ook maar één moord is gepleegd en daarbij komt nog dat het slachtoffer de zoon is van Dr. Canter, de uitvinder van de replica's. Agent Tom Greer (Bruce Willis) wordt op de zaak gezet. Na enkele spectaculaire achtervolgingen komt de superflik bij de Dreads terecht, een commune die door De Profeet (Ving Rhames) wordt geleid. Deze wereldverbeteraars die de robots willen verbannen, zijn echter geen onschuldige hippies. Zij bezitten de Overload Device, een ingenieus wapen waarmee men zowel de surrogaat als de eigenaar ervan kan doden.

Dit idee is op zich meer dan genoeg om er een doordeweekse (maar toch onderhoudende) sciencefictionprent van te maken, maar zelfs daar slaagt Mostow niet in. Als je ziet wat hij in Terminator 3 wel kon, dan is Surrogates echt wel huilen met de pet op. Mostow maakt in deze blockbuster de fout om hersenloze (maar amusante) actie met een slaapwekkend thrilleridee te mengen waardoor het resultaat noch spannend noch explosief is. De scène waarin Willis met een afgerukte arm de moordenaar achtervolgt is wel Hollywoodcinema op zijn best, maar eigenlijk slaat de rest van deze prent nergens op. Het verhaal is veel te ingewikkeld, vervelende dialogen en de special effects lijken uit één of andere goedkope televisieproductie te komen. Voor de acteerprestaties moet je Surrogates ook al niet in huis halen, want Willis lijkt zich steendood te vervelen. Om het allemaal nog wat erger te maken heeft Mostow een bizarre voorliefde voor pruiken waardoor zowel Willis als Rhames (de kolos uit The Green Mile) met een potsierlijke haartooi rondlopen. De meeste elementen van deze flop zijn trouwens zonder veel schaamte uit andere sciencefictionblockbusters geplukt, zo lijken de robots echt wel iets te veel op die uit I, Robot.

De film was een verlieslatende onderneming (80 miljoen dollar was het budget). Surrogates verdient het zelfs niet eens om als aanhangsel van de toch wel indrukwekkende filmografie van Bruce Willis dienst te doen. Rommel waarvan je je na 89 minuten niks meer herinnert.

BEELD EN GELUID
Hoe het komt weet ik ook niet, maar de dvd's op Touchstone (het filmhuis van Disney) zijn vaak ondermaats. Haal gewoon maar eens de dvd van The Sixth Sense  uit de kast. Blijkbaar geldt dat ook voor de Blu-rays van oudere titels. Wegens de hoge aankoopprijs van de blauwe schijfjes moeten we echt streng zijn. De waarheid is dat je nooit de indruk hebt dat er daadwerkelijk een Blu-ray in je lader zit. De kleuren zijn kunstmatig, lelijk, overbelicht, vloeien in elkaar en in donkere opnames lijkt het wel alsof je naar een oude video zit te kijken. De inferieure kwaliteit zet echt wel een domper op de filmpret en als je die dan met zowel een slappe regie als belabberde acteerprestaties combineert dan kan je de rest wel raden. Het geluid is aanvaardbaar, ofschoon de special effects veel te luid door de speakers knallen waardoor je steeds de afstandsbediening moet gebruiken (ten minste als je echtelijke ruzies wil vermijden)

EXTRA'S
Het bonusmateriaal op het schijfje is ook niet bepaald denderend. In een vijftiental minuten proberen de makers je in De Wetenschap achter Surrogates ervan te overtuigen dat deze sciencefictionfilm niet ver van de realiteit staat. De beginselen van de surrogates bestaan nu al, want dankzij de siliconentechnologie worden vandaag protheses gemaakt waarvan de nephuid tot in de kleinste details is nagemaakt. Volgens ene Dr. James Conton bestaat de echte uitdaging erin om de robots zo veel mogelijk op de mens te laten lijken. Ook het leger is volop bezig om deze technieken te verfijnen, er is namelijk niks efficiënter dan een soldaat die je niet kan doden, niet? De keerzijde van de medaille is natuurlijk dat de mensheid slaaf wordt van zijn eigen technologie. Het mooiste voorbeeld daarvan is Facebook. Iedereen heeft virtueel honderden vrienden, doch is hij in de realiteit vaak een eenzaat. Voorts zijn er nog de weggelaten scènes en een bijdrage over de auteurs Robert Vendetti en Brett Weldele waarin we zien hoe het stripalbum een blockbuster is geworden. Voor de echte sadomasochisten is er nog een verschrikkelijke videoclip van de nu-metalformatie Breaking Benjamin.

CONCLUSIE
Surrogates heeft het budget en de mogelijkheid (op papier toch) om te wedijveren met de beste blockbusters uit het genre, toch lost Mostow geen enkele keer de verwachting in. De film is slap geregisseerd, slaapverwekkend en Willis speelt zijn saaiste rol sinds jaren. Reken daar nog de aftandse beeldkwaliteit bij en je hebt wellicht genoeg redenen om dit wanproduct in de winkelrekken te laten staan.