MEMORIA DEL SAQUEO
Een film van Fernando Solanas
Speciale Gouden Beer - Festival van Berlijn 2004

Gedurende de laatste 25 jaar - vanaf de militaire dictatuur tot op heden - heeft Argentinië de meest ingrijpende ineenstorting van het economisch- en sociaal stelsel gekend dat een land in periode van vrede ooit heeft meegemaakt. Dit rijke land en zijn bevolking heeft alle schokkende zaken meegemaakt die door de anti-globalisten aan de kaak worden gesteld: schaamteloos ultraliberalisme, plundering van staatseigendommen, explosie van de buitenlandse schulden, wijdverbreide politiek-financiële corruptie, etc. Dit alles met de hulp en stilzwijgende toestemming van westerse multinationals en onder toeziend oog van internationale instellingen die medeplichtig zijn. In de gedaante van mannen als Carlos Menem heeft deze tactiek van de verschroeide aarde geleid tot wat Fernando Solanas "een echte maatschappelijke genocide" noemt, een ongekende crisis met hongersnood, ziektes en mensenlevens die worden opgeofferd. In Memoria Del Saqueo worden één voor één de mechanismen blootgelegd die tot deze catastrofe hebben geleid. Deze film is opgedragen aan allen die met moed en waardigheid tegenstand bieden. Armoede en ellende zijn des te minder aanvaardbaar naarmate de misère voorspelbaar is en zich voordoet in een land met zoveel rijkdom.

Regie en scenario: Fernando Solanas
Beeld: Kleur 16:9 anamorphic 1.85:1
Speelduur: 115 minuten + extra's 57 minuten
Herkomst: Argentinië - Frankrijk – Zwitserland 2004
Geluid: stereo 2.0 Spaans gesproken
Nederlands en Frans ondertiteld

Extra:
• Interview met Fernando Solanas (In het hart van de herinnering)
• trailer

Fernando Solanas is geboren op 16 februari 1936 in Buenos Aires, Argentinië. Sinds dertig jaar buigt hij zich steeds weer over de geschiedenis van zijn land. In 1976 wordt Solanas met de dood bedreigd en wordt één van zijn acteurs vermoord. Hierna volgt de staatsgreep, zijn ballingschap in Frankrijk en de film Le Regard Des Autres in 1981. In 1984, wanneer de situatie nog maar net is genormaliseerd, keert hij terug naar het land en draait Tangos, L'Exil De Gardel, een film vervuld van blijdschap om de terugkeer. Met Sur (1988) en El Viaje (1992), worden zijn thema's en de cinematografische vertelling verder verduidelijkt: de blijdschap is besmet door bitterheid, de utopieën lijken onvolmaakt, de corruptie komt op en dringt door in het systeem. De regering van Menem reageert: Solanas wordt het slachtoffer van een aanslag, waarbij hij door zes kogels in zijn been wordt getroffen. Omdat hij niet gelooft in een klasse van beroepspolitici en omdat "de artiest moet bijdragen aan de publieke zaak" wordt hij volksvertegenwoordiger en hoort de filmwereld vijf jaar niets van hem. Hij gaat echter altijd door met schrijven. Zijn laatste film, La Nube, is een hommage aan het onafhankelijke toneel in Argentinië, een film waarin hij zich afzet tegen de "grauwe tijden".

Deze release is een gemeenschappelijke acquisitie van Total Film Home Entertainment en Cinélibre.