Op 24 oktober 2001 op standaard DVD

Ter gelegenheid van de officiële lancering van de festiviteiten voor de honderdste verjaardag van de geboorte van Walt Disney, maakt "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen", de meest mythische van alle grote tekenflims, zijn debuut op DVD. Deze kleurrijke, avontuurlijke film, een verzorgde adaptatie van het sprookje van de gebroeders Grimm, heeft een geschiedenis achter zich die weinig meesterwerken van de zevende kunst kunnen evenaren.

"Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen", de eerste lange animatiefilm van de studio, is op de eerste plaats het project van een begaafd visionair, Walt Disney. Terwijl iedereen de ergste financiële rampen voorspelde, bleef hij vechten om zijn droom waar te maken. En het werd een triomf! Vandaag, meer dan zestig jaar na zijn schepping, heeft de film nog altijd evenveel succes bij het publiek. Nu krijgen we hem opnieuw te zien, mooier dan ooit, volledig gerestaureerd en digitaal geremasterd, zowel op het vlak van het beeld als op dat van het geluid. Een nieuwe generatie kinderen kan hem ontdekken en griezelen met de Boze Koningin.

De film waarmee het allemaal begon. Een betoverende visuele en auditieve ervaring verschijnt nu wereldwijd op DVD. Maar opgelet: "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen" zal slechts enkele maanden in de winkels liggen!

Het verhaal:
Er was eens een beeldschone prinses die Sneeuwwitje heette. Haar stiefmoeder, de koningin, wist dat het meisje ooit mooier zou zijn dan zijzelf. Slecht als ze was, kleedde ze Sneeuwwitje in lompen en deed ze haar de lastigste huishoudelijke werkjes opknappen. De koningin vroeg regelmatig aan haar toverspiegel wie de mooiste van heel de wereld was: "spiegeltje, spiegeltje aan de wand ... wie is het mooiste van het land". Toen de spiegel op een dag antwoordde: "Sneeuwwitje" werd ze woedend en droeg ze haar boswachter op de prinses naar het woud te brengen en te doden. De boswachter kon dat echter niet over zijn hart krijgen en liet het meisje ontsnappen. Sneeuwwitje vluchtte ademloos weg. De dieren van het woud kwamen haar lief troosten en namen haar mee naar het huisje van de zeven dwergen. Toen ze thuis kwamen en merkten dat hun huisje keurig opgeruimd was, dachten ze eerst dat er een monster was binnengedrongen. Maar in de plaats van een monster vonden ze een jong meisje dat op hun bedjes lag te slapen. Toen ze wakker werd, maakte Sneeuwwitje kennis met Doc, de leider van de bende, Stoetel, de naïeve benjamin, Grumpy, de pessimistische vrouwenhater, Giechel, de vrolijke grappenmaker, Dommel, die altijd indommelde, Bloosje, zo verlegen dat hij voortdurend bloosde, en Niezel, die om de haverklap moest niezen. De koningin vernam echter van haar toverspiegel dat het jonge meisje nog altijd leefde. Omdat ze niemand kon vertrouwen, besloot ze zelf tot daden over te gaan. Ze toverde zich om in een oud vrouwtje en bracht Sneeuwwitje een giftige appel...

Productiegegevens:
Meer dan een halve eeuw na zijn creatie blijft "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen" een van de populairste prenten uit de filmgeschiedenis. Het sprookje van de gebroeders Grimm is het vertrekpunt van een buitengewoon avontuur dat de verbeelding overtreft. Producer Walt Disney werd geïnspireerd door een stille film met Marguerite Clark en een buitengewoon populair toneelstuk. Ze overtuigden hem van de impact die het sprookje als lange tekenfilm zou hebben. Hij vergiste zich niet: in de drie eerste maanden van zijn exploitatie lokte de film meer dan twintig miljoen toeschouwers naar de zalen. Tot de komst van "Gone With the Wind" bleef hij de onbetwiste kampioen van het box office.

Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen werd keer op keer opnieuw uitgebracht, in meer dan tien talen en in meer dan zestig landen. Volgens een studie van het blad Hollywood Reporter heeft hij tot op heden bijna een miljard dollar opgebracht. In 1937, toen Amerika in de greep zat van de grote depressie, werd het publiek gecharmeerd door de personages en betoverd door de technische hoogstandjes van de film. De liedjes werden in koor meegezongen. Ook vandaag blijft de magie van Disney even sterk en weet ze toeschouwers van elke leeftijd te boeien.

Het verhaal van een uitdaging:
Het ontstaan van "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen" is één van de boeiendste verhalen uit de filmgeschiedenis. Toen Walt Disney zich in dit avontuur stortte, was het een buitengewoon hachelijke onderneming - nog nooit had iemand een lange tekenfilm gemaakt. De realisatie van dit uitzonderlijke werk zou drie jaar duren. De uiteindelijke prijs lag 150.000 dollar boven het oorspronkelijke budget van 1.500.000 dollar, in die tijd een astronomisch bedrag. ledereen in Hollywood voorspelde dat het een ramp zou worden, zodat de film "Disney's folly" werd genoemd - Disney's stommiteit. Alles wat Walt Disney en zijn broer Roy bezaten stond op het spel, maar net als in een echt sprookje was het succes van de partij, zowel bij de recensenten als bij het publiek. Hollywood bracht hulde aan het succes van de Disney Studios door Walt een speciale Oscar te schenken, een groot beeldje en zeven kleintjes. Schattige Shirley Temple mocht de prijs uitreiken.

Al meer dan zestig jaar lang bewijst Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen de technische en grafische kwaliteiten van de studio. De film is een solide basis geworden voor alle technologische experimenten en nieuwe verhaaltechnieken van de grote klassiekers van de tekenfilm. De Disney Studios hebben hun baanbrekende primeur opgevolgd met nog zestig andere lange tekenfilms. Recente successen als DE KLEINE ZEEMEERMIN, BELLE EN HET BEEST, ALADDIN, DE LEEUWENKONING, MULAN, TARZAN... tonen dat ook de huidige generaties gefascineerd worden door de animatiefilm.

Toen Walt Disney in 1934 aan Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen begon, was hij al elf jaar in Hollywood aan het werk. Hij was de onbetwiste meester van de kortfilm, maar wou de grote uitdaging aangaan: de eerste lange tekenfilm maken. In feite had hij al sinds het begin van de jaren '30 plannen voor een langspeelfilm. Eerst dacht hij aan ALICE IN WONDERLAND, met in de hoofdrol Mary Pickford, omringd voor getekende figuurtjes. Een ander project was RIP VAN WINKLE, waarin Will Rogers de hoofdrol zou spelen. Het idee om een grote tekenfilm te maken had ook een financiële achtergrond: in de jaren '30 draaiden de bioscopen een dubbel programma en was er geen tijd meer voor extra kortfilms, die dan ook minder aftrek vonden.

Artistiek Ken Anderson denkt bewogen terug aan de avond toen het project van Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen ontstond:"Op een avond in 1934 verzamelde Disney ons in een kleine opnamestudio en vertelde hij vier uur lang over Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen. Hij beperkte zich niet tot het verhaaltje, maar speelde alle personages na. Toen hij het einde van het sprookje bereikte, kondigde hij aan dat dit onze eerste grote tekenfilm zou worden. Wij geloofden onze oren niet. We wisten hoe moeilijk het al was om een kort film te maken. Geen enkele studio had de uitdaging aangedurfd, maar zijn enthousiasme stak ons aan."

Don Graham, een docent van het Chouinard Art Institute, kreeg de opdracht om de tekenaars op te leiden. Hij leerde hen om eenvoudig, rechtstreeks en efficient te werk te gaan. Dankzij zijn lessen in de analyse van de beweging, waarbij hij gelede houten poppen gebruikte, werd Sneeuwwitje de eerste heldin van een tekenfilm die gracieus en vloeiend bewoog. Later gebruikte men menselijke modellen, zoals Marjorie Beicher (later Marge Champion) voor Sneeuwwitje en Louis Hightower voor de Prins. Ken O'Connor kreeg de moeilijke taak om hun bewegingen te schetsen. Zijn tekeningen dienden als basis voor de animatoren. De grootte, de verhoudingen en het ritme van de bewegingen werden echter opzettelijk aangepast, om het starre, onwerkelijke effect van een te trouwe kopie te voorkomen. Het hoofd van de prinses is bijvoorbeeld twee keer groter dan dat van een mens, terwijl haar bekken en heupen versmald zijn tot de gebruikelijke proporties van de tekenfilm.

Hoogspanning:
Walt Disney herinnert zich de angst en vreugde tijdens het maken van Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen: "Je had het geroep en de waarschuwingen moeten horen toen we het project aankondigden. Niemand gaf ons een kans. Wij konden maar één ding doen: de stap in het onbekende wagen, zonder op tijd, geld of talent te letten. En dat terwijl er een diepe economische crisis heerste... Naarmate het budget hoger opliep, begon ik zelf te twijfelen. Ik vroeg me af of we onze investering ooit zouden terugverdienen. Toen kregen we W.G. Van Schmus op bezoek, de directeur van de Radio City Music Hall in New York. Hij zag enkele fragmenten van ons werk en kocht de film, hoewel die nog lang niet klaar was. Die "voorverkoop" stak ons weer een hart onder de riem."

Walt Disney vertelt verder: "Daarna kwam mijn broer Roy met het nieuws dat we nog 250.000 dollar nodig hadden om de film te voltooien. We hadden al een paar scènes die we de bankiers konden tonen, als een soort waarborg, rnaar ik kon moeiijk verwachten dat ze even enthousiast zouden zijn als Van Schmus, die zelf in de amusementssector zat. Ik was doodsbang. Op de dag van de afspraak zat ik naast Joe Rosenberg van de Bank of America naar de beelden op het scherm te kijken en probeerde ik hem ervan te overtuigen dat een investering van 250.000 dollar een goede zaak voor hem zou zijn. Het licht ging weer aan, Rosenberg ging naar de deur... en ik zag hem geeuwen! Toen draaide hij zich naar mij toe. "Walt," zei hij, "deze film wordt een ongelooflijke kaskraker." En zoals iedereen weet, kregen we de lening en werd de film een succes. Als het anders was gegaan, zouden de Disney Studios nu niet bestaan."

De multiplane camera, een uitvinding van de technici van de studio, werd voor de realisatie van "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen" geperfectioneerd. Hij werd speciaal ontworpen om het gevoel van een derde dimensie, een indruk van diepte, te scheppen, door de getekende figuren te fotograferen in een decor dat op opeenvolgende glazen platen was geschilderd. Alle platen konden worden verplaatst, dichter bij of verder weg van de camera. Ze konden ook afzonderlijk of samen worden gefilmd. De techniek werd voor het eerst getest in "The Old Mill", een kortfilm die, net als het procédé, Disney in 1937 een Oscar opleverde.

De chemici van de laboratoria van Disney combineerden maandenlang zo'n 1500 verschillende tinten en kleurstoffen om de kleuren voor de decors en de personages van de in Technicolor gedraaide film te vinden. Alle pigmenten werden in de laboratoria op basis van geheime formules gemaakt. De jonge vrouwen die de tekeningen moesten inkten en kleuren, ontdekten een nieuwe manier om Sneeuwwitjes gezicht een natuurlijke tint te geven: in plaats van verf gebruikten ze hun eigen make-upproducten, die haar wangen een delicaat roze kleurtje gaven. Walt gaf toe dat het een echte vooruitgang was, maar vroeg zich af of ze elke tekening van make-up zouden kunnen voorzien. Waarop een van de meisjes antwoordde: "Maar Walt, wat denk jij dat wij heel ons leven hebben gedaan?"

7 persoonlijkheden voor 7 dwergen:
Eén van de grootste problemen bestond erin om elke dwerg een eigen persoonlijkheid te geven. In het sprookje van de gebroeders Grimm verschilden ze immers weinig van elkaar. Pinto Colvig (de Amerikaanse stem van Dingo en, in de film, die van Grumpy en Sneezy), stelde voor dat hun naam hun belangrijkste kenmerk zou uitdrukken. Er kwamen allerlei voorstellen, zoals Baggy (een praatzieke dwerg), Jumpy (een heel zenuwachtig personage), Sniffy (een dwerg die voor alles zijn neus optrekt), Puffy (een dikke dwerg), Lazy (een lui figuurtje), Stubby (een gedrongen dwerg), Nifty (een handig personage) en Wheezy (een dwerg die altijd hijgt). De namen werden besproken maar allemaal om niet altijd even duidelijke redenen verworpen.

Uiteindelijk kregen ze allemaal hun naam. Doc werd de wijze aanvoerder van de groep. Voor Sneezy stond Billy Gilbert model, een komiek die in zijn sketches altijd niesde. Happy en zijn tegenpool Grumpy werden twee personages die zich tot talloze gags leenden.

Dopey was echter een probleem. Eerst moest hij zo onhandig worden als Charlie Chaplin, maar ten slotte evolueerde hij naar een held die weliswaar niet erg snugger is, maar dat ruimschoots met zijn brave inborst compenseert. Walt Disney had ook moeilijkheden met Dopeys stem: alle stemmen die hij probeerde deden hem te veel aan Doc denken. Ten slotte besloot hij dat Dopey niet zou praten. Er wordt nooit gezegd dat hij stom is, hij doet gewoon geen moeite om iets te zeggen. Anderzijds kan hij met zijn oren flapperen en is hij met zijn doldrieste streken een van de favorieten van de kinderen.

De dwergen tekenen was nog iets anders dan ze tot leven brengen. Animator Frank Thomas, één van de negen medewerkers van Disney van het eerste uur, herinnert zich hoe moeilijk het was om de personages een persoonlijkheid te geven. "Eerst liepen we door de gangen en vroegen we ons af hoe we het aan boord zouden leggen om zeven verschillende karakters te creëren. Het was de eerste keer dat we voor zo'n probleem stonden. Alle dwergen moesten een andere houding hebben en op een andere manier bewegen, altijd volgens hun karakter. We tekenden de vier eersten, maar toen waren de ideeën op. Ten slotte bedachten we dat iemands houding van nature voortvloeit uit zijn persoonlijkheid. Sneezy, de niezer, is bijvoorbeeld iemand die heel keurig en eerlijk wil zijn, iemand met verantwoordelijkheidsgevoel. Zijn gebaren zijn daarom kordaat en beheerst tegelijk. Zo hebben we beseft hoe belangrijk het was dat elke figuur uniek zou zijn."

Verdwenen scènes:
Toen "Sneeuwitje en de Zeven Dwergen" bijna klaar was, zag Walt Disney zich verplicht om twee aanvankelijk geplande scènes uit de definitieve versie weg te knippen. De eerste toont de dwergen terwijl ze soep eten, de tweede terwijl ze besluiten een groot bed voor Sneeuwwitje te maken. Het waren leuke scènes, maar ze droegen niet bij tot de vordering van het verhaal en dreigden de film onnodig lang te maken.

Honderden meters film, afgewerkte tekeningen en eenvoudige schetsen, de vrucht van duizenden uren monnikenwerk, belandden op de vloer van de montagekamer. De scènes werden echter in de cinematheek van de studio's bewaard, om gebruikt te worden in verscheidene documentaires over "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen". Dankzij de magie van de DVD kunnen we ze nu allemaal bekijken.

Na al deze jaren blijft "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen" een hulde aan de geest en het talent van de mensen die de film hebben bedacht en gemaakt. Het is een grote klassieke film in de zuiverste betekenis van het woord, een tijdloos sprookje dat nog talloze toekomstige generaties zal bekoren.

Walt Disney (producer):
Op het einde van dit jaar zou Walt Disney 100 zijn geworden. Hij werd op 5 december 1905 geboren en was reeds als kind in de ban van het tekenen. In het begin van de jaren '20 ging hij in zee met een andere jonge tekenaar, Ub Iwerks, en lanceerde hij twee reeksen tekenfilms: "Alice in Wonderland" en "Oswald the Rabbit". Op 16 oktober 1923 stichtte hij samen met zijn broer Roy de Disney Brothers Studios.

In 1928 kwam de grote doorbrak met het debuut van Mickey Mouse, in "Steamboat Willie", de eerste tekenfilm met gesynchroniseerd geluid. Een jaar later presenteerde Walt Disney een reeks muzikale tekenfilms, waarvan "De Drie Biggetjes" ongetwijfeld de populairste werd. In het midden van de jaren '30 begon hij aan de productie van de eerste lange tekenfilm, "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen".

Na het triomfantelijke onthaal van die film, in december 1937, volgden de langspeelfilms elkaar snel op: PINOCCHIO (1939), FANTASIA (1940), DUMBO (1941), BAMBI (1942)... tijdens de Tweede Wereldoorlog kromp de studio haar activiteiten in, maar bleef Walt Disney kortfilms maken. In 1949 nam hij de draad van de langspeelfilms weer op, met CINDERELLA, ALICE IN WONDERLAND (1951), PETER PAN (1952)...

In de loop der jaren hebben Disney en zijn medewerkers de tekenfilm geluid geschonken ("Steamboat Willie"), kleuren (de kortfilm "Flowers and Trees"), reliëf (dankzij de multiplane camera, voor het eerst gebruikt in "The Old Mill"), het langspeelformaat ("Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen"), stereofonie (FANTASIA) en cinemascope (DE SCHONE SLAAPSTER). JUNGLEBOOK was de laatste film die Walt Disney zelf produceerde en realiseerde. Hij overleed in 1966, zonder het wereldwijde succes van de film te kennen.

Specificaties:
Beeld: 1:33:1
Geluid: Nederlands, Frans en Engels Dolby Digital 5.1
Ondertitels: Nederlands
Jaar: 1937
Leeftijd: AL
Speelduur: 80 min.

Extra's:
Standaarddvd:
• Interactive, exclusieve menu's met spannende spookspiegel als gastheer
• Bijzondere muziekvideo "Some bay My Prince Will Come", gezongen door Barbra Streisand (3 minuten) en geïntroduceerd door Michael Eisner
• Een "making of" reportage met geschiedenis, achtergronden en unieke beelden over het maken van de film. (24 minuten)
• "Heigh-Ho" Sing-a-Long song
• "Stoetel's superrit", een doldwaas avonturenspel waarin de speler Sneeuwwitje moet redden
• Gesproken commentaar van o.a. Walt Disney bij heel de film.
• Angela Lansburry rondleiding: hoogtepunten bonusmaterialen
Collector's Edition: (standaarddvd + extra materiaal)
• "The Wish Well" gaat over Walt Disney en het sprookje van de gebroeders Grimm, en vergelijkt de film met de storyboards
• "The Queens Castle" is een virtueel museum over alle grafische en technische elementen die hebben bijgedragen tot de totstandkoming van de film
• "The Queen's bungeon", met concepten en verhaallijnen die tijdens de productie van "Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen" werden opgegeven, en het verhaal van de restauratie van de film
• "The Dwarf's Mine" is een reis doorheen de geschiedenis van de Disney Studios, met onder meer potloodtekeningen van scènes die nooit werden gefilmd
• "The Dwarf's Cottage" vertelt over de grote Hollywoodpremière van de film, toont reclame- en promotiemateriaal uit die tijd en hoe de Disney's animatiefilms gemaakt werden