Het was één van die dingen waarbij niemand van ons echt besefte wat voor impact het zou hebben in de filmgeschiedenis. We waren een groepje jongeren die een goede film probeerden te maken. Iedereen deed zijn best om er stoer en cool uit te zien. De reden waarom ik voor Reservoir Dogs koos, was Harvey Keitel. We hadden samen Thelma & Louise gedaan, maar onze gezamenlijke scènes werden uiteindelijk geschrapt. Toen ik vernam dat hij Mr. White zou vertolken, wou ik kost wat kost ook deel uitmaken van de cast. Het was trouwens één van de interessantste scenario's die ik tot dusver had gelezen. De ontmoeting met Quentin is wellicht het beste wat me overkwam op carrièrevlak.

Free Willy
Dat was iets totaal anders (lacht). Ik had nooit verwacht dat ze me zo'n soort rol ooit zouden aanbieden. Het vertolken van een vader was compleet nieuw voor me, alhoewel ik zelf een vader ben. Ik ben zeer blij dat ik de film gedaan heb, vooral omdat het een andere Michael Madsen toonde. Free Willy was een belangrijke keuze uit mijn carrière.

 

Ik aanvaardde de rol in de sequel, omdat de rol in het scenario speciaal voor mij geschreven werd. Het gaf me ook de kans om het personage verder uit te werken. Mocht ik het niet gedaan hebben, dan hadden ze ongetwijfeld een andere acteur gevraagd. Als je een film hebt gedaan die succesvol is en die trouwe fans heeft, dan moet je je verantwoordelijkheden dragen en openstaan voor een vervolg. Ik wil de filmliefhebber immers niet ontgoochelen. Twee films waren echter genoeg. Delen 3 en 4 waren grote rommel. Gelukkig heb ik me niet laten ompraten om ook in die films te spelen.

Het origineel was een Sam Peckinpah-film met Steve McQueen in de hoofdrol. Het is trouwens één van mijn favoriete films aller tijden en ik denk zelfs dat het de beste McQueen-film is. De kans om mee te spelen in de remake liet ik natuurlijk niet liggen. Ik had uiteraard graag de rol van McQueen vertolkt (Doc McCoy), maar in die periode was ik in Hollywood vooral bekend omwille van mijn rollen als slechterik. Vandaar dat ik gecast werd voor de rol van Rudy, die door Al Lettieri in de originele film werd gespeeld. Nog steeds ben ik ervan overtuigd dat ik veel plezier zou beleefd hebben als McCoy. Ik denk dat ik het er aardig zou vanaf gebracht hebben. Met korter haar dan uiteraard (lacht).

Dat was een zéér lange wandeling naar de O.K. Corral. Als ik eraan terugdenk, wenste ik dat ik destijds beter een taxi huiswaarts had genomen of met één van de paarden uit de film was weggereden (lacht). Het was een veelbelovend project op papier, maar het draaide anders uit. De film is veel te lang en er zijn teveel passages die onbelangrijk zijn voor de kijker. Volgens mij hebben ze veel teveel aandacht willen besteden aan de historische feiten, zodat de entertainmentwaarde gedeeltelijk verloren ging. Tombstone, dat hetzelfde onderwerp hanteerde, werd eerder uitgebracht en ging met de eer lopen.

Species was een hele leuke film om te doen, vooral omdat ik opnieuw kon samenwerken met Roger Donaldson, de regisseur van The Getaway. Tijdens de opnames van die film vertelde ik hem dat ik liever eens de held wou spelen i.p.v. de slechterik die door het raam wordt gekegeld. Dus gaf hij me één van de belangrijkste rollen in Species. Ik zal dit gebaar van hem nooit vergeten. Hij heeft sindsdien een speciale plek in mijn hart. De studio wou me immers niet in die rol, maar Roger dreef zijn zin door. Bedankt Roger!!!

 

De tweede film was een stuk rommel. Peter Medak was een goede regisseur, aangenaam om mee samen te werken, maar blijkbaar de verkeerde keuze om deze science-fictionfilm te maken. Ik begrijp nog steeds niet waarom hij de film wou doen.

Dat was met mijn goede vriend Chris Penn en Nick Nolte, die net als ik in Malibu woont. Het was een mannenfilm, geregisseerd door Lee Tamahori, die me later nog een rolletje gaf in zijn Bondfilm, Die Another Day. Ik heb veel respect voor Lee sinds hij Once Were Warriors maakte. Mulholland Falls was niet zo'n sterke film, om niet te zeggen dat hij slecht was. De bedoelingen waren goed, maar het resultaat kon véél beter zijn. Anderzijds kon ik tegen zo'n project onmogelijk nee zeggen. Zowel bij de cast als crew zaten grote namen. En zoiets weiger ik nooit.

Is één van de betere films die op mijn cv staan, samen met Reservoir Dogs en Kill Bill. En geef toe, om te kunnen samenwerken met iemand als Al Pacino, dat is werkelijk uniek. Het is niet alleen een schitterend acteur, maar ook zalig om met hem op de set te vertoeven. Een echte gentleman! Helaas won hij met zijn vertolking niet de prijzen die hij verdiende, want om van Michael Corleone uit The Godfather over te gaan naar iemand die parkeermeters openbreekt in Donnie Brasco, moet je toch wel over een brok acteertalent beschikken. Werken met regisseur Mike Newell was ook zeer aangenaam. Voor de special edition-dvd plaatste hij enkele geschrapte scènes terug in de film, wat me enorm beviel. Eerlijk gezegd kan ik nu méér van mijn vertolking genieten dan destijds.

Ik was nog vrij jong en naïef toen ik Reservoir Dogs deed en had ook nog niet veel acteerervaring. Als ik nu de film herbekijk, valt dit op. Toen ik Kill Bill deed was ik ouder en wijzer. Quentin en de volledige crew gaven mij de kans om beter te presteren, waarvoor ik hen enorm dankbaar ben. Kill Bill is één van die films die nog sterker en mysterieuzer zijn dan het eigenlijke scenario. Hij is ook zoveel beter dan de mensen beseffen. Uma Thurman verdiende voor haar rol een Oscar. Waarom ze genegeerd werd door de Academy is voor mij een compleet raadsel. Ze was schitterend! Omdat de film ruim 5 uur zou duren, werd uiteindelijk besloten om de film in 2 volumes op te splitsen. Dat vond ik een riskante beslissing, maar gelukkig werd het geen fiasco. Ik denk wel dat dit één van de redenen is waarom Kill Bill niet in aanmerking kwam voor de Oscars.