TEN MOVIES: JOHAN VANDEWOESTIJNE (JAMES DESERT)

Lijstjes. Misschien draait alles in het leven wel om lijstjes. Ten Movies (soms moet het niet moeilijk als het makkelijk kan) is ons nieuwste segment waarin wij aan mensen met een passie voor film vragen om tien films op te sommen die een impact hebben gehad op hun leven. 
 

De eerste in ons (hopelijk lang) rijtje is Johan Vandewoestijne. Deze Kortrijkse cineast werd van kindsbeen af verliefd op cinema. De filmschool werd dan ook de volgende logische stap, maar omdat alles daar leek te draaien rond kunst koos Johan vlug zijn eigen weg. In de hoogdagen van de vhs-tape scoorde hij heel wat cultclassics waaronder zijn bekendste Rabid Grannies die werd opgepikt door Troma en wereldwijd beschouwd wordt als een horrorklassieker pur sang. Johan Vandewoestijne die het ondertussen gehad had met de Belgische filmwereld veranderde spontaan zijn naam in James Desert. Momenteel legt Johan de laatste hand aan zijn nieuwste film Rotten Fruit, maar vond tijd om voor ons zijn tien films in te lijsten.

THE LONGEST DAY

Dit was de eerste film die ik op mijn eentje zag, ik was toen 9 jaar toen ik die ben gaan zien. Dat was in Cinema "Ons Huis" in Kortrijk. Nog steeds vind ik dit best een aardige film zeker omwille van het zwart-wit (dus niet de ingekleurde versie die op dvd beschikbaar is), maar zeker ook omwille van het prachtige cinemascope-formaat. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik tot op heden een voorliefde voor oorlogsfilms heb gehad en later dingen heb ontdekt zoals The Guns Of Navarone, Where Eagles Dare (voor mij de beste ooit), Kelly’s Heroes, The Bridge At Remagen, The Train en veel meer. Daarbij ontdekte ik de beeldkwaliteit van films zoals Where Eagles Dare die op 70 mm werden vertoond met zes kanalen magnetische stereo. Ook films als The Sand Pebbles, Mackenna's Gold en zelfs 2001, A Space Odyssey zag ik later op dit intussen onbetaalbare formaat.




THREE DAYS OF THE CONDOR

Dat was de eerste film die ik al twaalfjarige zag, terwijl er duidelijk vermeld stond "Kinderen niet toegelaten". Dus toen nog verboden voor wie geen 16 was. Ik was nogal fan en nog steeds van Robert Redford (samen met Clint Eastwood) en wilde dat absoluut zien. Gezien ik al jaren wekelijks naar de cinema ging, kenden de bioscoopuitbaters me. Er waren toen nog grote cinema's in de stad en de Pentascoop van wijlen Albert Bert stichter van Kinepolis had net zijn deuren geopend. Wijlen Mr Albert scheurde toen in die dagen nog de ticketjes en zijn vrouw Jeanneke zat aan de kassa. Dus kenden ze mij en kreeg ik zonder problemen een toegangskaartje.

A CLOCKWORK ORANGE

Dit is eigenlijk gewoon het verlengde van wat ik zei over Three Days Of The Condor. Die film werd aangekondigd als verboden onder de 18. Ik dacht “zo niet met mij, ik moet dat zien”. En opnieuw kreeg ik een ticketje van Jeanneke en kon ik de film in zaal 3 van de Pentascoop in Kortrijk zien. Ik ging toen naar het St. Amandscollege in Kortrijk en steeds hebben de katholieke hypocrieten van de school geprobeerd om mij te verhinderen dat ik wekelijks naar de cinema ging en dat ik naar films ging die zogezegd niet voor mijn ogen geschikt waren. Gelukkig is hen dat nooit gelukt en vonden mijn ouders het ook niet erg. Sindsdien ben ik naar alles gaan zien wat ik wilde, en nooit is mij de toegang geweigerd. Maar terug naar de film. Jarenlang heb ik A Clockwork Orange the best ever gevonden. Tot ik hem een kleine tien jaar later opnieuw zag en dan vond ik dat al heel wat minder.. En recentelijk nog eens op Canvas gezien, en toen vond ik het niks meer.

THE BRIDE OF FRANKENSTEIN

Deze film van James Whale heeft een heerlijke overacting, en dat in een gotisch decor. Dat vond ik geweldig. Dit heeft mijn voorliefde voor horrorfilms getriggerd. Pas jaren later heb ik de originele Frankenstein van James Whale gezien.




SUNSET BOULEVARD

Een film van Billy Wilder met Gloria Swanson, William Holden en Eric Von Stroheim. De film met de legendarische quote "I"m ready for my close up, Mr de Mille." Een film die zich in een groot mansion in Hollywood afspeelt en de teleurgang toont van wat ooit een grote actrice in de stille film was en die denkt dat haar comeback ieder moment zal komen en waar ze ook naartoe leeft. Dit was voor mij de trigger dat films met weinig acteurs/actrices ook boeiend konden zijn en daarvan is momenteel Rotten Fruit die we momenteel in afwerking hebben een textbook voorbeeld van. Alweer was Sunset Boulevard fantastisch in zwart-wit en een super vertolking van Gloria Swanson.




JFK

Van Oliver Stone. Naast een schitterend scenario ook super gemonteerd (en Oscar-winnaar) Alweer het bewijs dat een praatfilm als die goed gemonteerd is toch super spannend kan zijn. De beste scene in de film vind ik Kevin Costner samen met Donald Sutherland die samen op een bankje zitten. De montage zorgt voor alles.Vandaar dat ik zelf, indien ik kon, graag ganse dagen zou willen monteren. Vind ik veel leuker dan regie doen... veel leuker.




JAWS

De beste suspense thriller ever. En daar hebben we het weer. Drie mannen in een boot en een haai. Meer moet je niet hebben om je gekluisterd te houden aan je stoel. Ik bekijk die jaarlijks opnieuw. Spielberg had reeds hetzelfde gedaan met Duel met Dennis Weaver en die truck. Die beide films hebben waarschijnlijk de grootste indruk op me gemaakt omdat alweer het bewijs geleverd werd dat je met weinig erg veel kan doen. En in een land als België waar alles gedomineerd wordt door de vriendjes van het VAF, waar mensen niet verder kijken dan hun oogkleppen of neus lang is en slechts eenheidsworst subsidiëren, helpen voorbeelden als Duel en Jaws.




DOSSIER K

Dit was de laatste Vlaamse/Belgische film die ik gezien heb. Na het zien van die film heb ik voor mezelf uitgemaakt dat ik NOOIT nog naar een Vlaamse film of serie zou kijken. Tot op heden heb ik mij daar steeds aan gehouden, dat geldt wel niet voor Nederlandse dingen. Dus vraag me niets over die serie of die film. ik heb geen idee waarover je het hebt. Ik kijk alleen nog naar Amerikaanse series en films. Bij Amerikaanse series weet je tenminste dat je pulp zal te zien krijgen, maar zij hebben niet de pretentie van de Vlaamse rommel. Trouwens, toen we tussen het einde van de eerste lockdown en de verstrenging nog net Rotten Fruit konden draaien, heb ik als test een drietal West-Vlaamse B-acteurs gecontacteerd. Ik wil eens zien of ik gelijk zou hebben. In de media was het kommer en kwel dat ze geen werk hadden enz enz. Welnu van twee van de drie heb ik NOOIT antwoord gekregen en de derde daarvan reageerde zijn management dat alleen zijn projecten goed waren... Van pretentie gesproken!




HALLOWEEN

Ik zag die het eerst in het begin van de jaren '80 in de Limelight in Kortrijk en vond er eigenlijk niks aan. In tegenstelling met A Clockwork Orange gebeurde het tegenovergestelde. Intussen al meerdere keren gezien en nu vind ik dat prachtig. Geen idee hoe dat komt.




THE TOXIC AVENGER

Dank zij Toxie ben ik in contact gekomen met Lloyd Kaufman en Michael Herz en zo hebben zij Rabid Grannies opgepikt en zorgden ze ervoor dat dit een wereldwijde culthit werd en daardoor ben ik gekend geworden bij Amerikaanse distributeurs. Zo erg zelfs dat ik nu gewoon een belletje moet geven naar mijn huidige verdeler SGL Entertainment met het bericht "ik ga dit of dat doen" en zij daar dan op zeggen "ok, we gaan je een contract opstellen en doorsturen.” Voor de goede orde: ik werk niet meer met Troma. Niet omwille van ruzie of onenigheid, maar je kan niet eeuwig bij dezelfde blijven. Je moet jezelf wat expansie geven. Dus ik heb nog steeds een goed contact met de mensen van Troma.