THE O.C. (Serie binnenkort verkrijgbaar bij Warner)

Het eerste seizoen van de populaire tv-reeks The O.C. is weldra beschikbaar op dvd. Afgaande op de kijkcijfers in Amerika en aan de andere kant van de oceaan zou de reeks wel eens langdurig kunnen lopen. Dat is te danken aan de ongezouten weergave van het leven in de gepriviligeerde gemeenschap van Newport Beach, Californië, een glamoureus juweeltje van Orange County. De castleden hebben elk zo hun eigen visie op het succes van de reeks.

Opkomend talent Mischa Barton, die de rol speelt van Marissa Cooper, werd geboren in Hammersmith (Londen). Zij schrijft het succes toe aan het feit dat elke aflevering net een korte film lijkt:

"Het is niet één van die reeksen waar alles mekaar overlapt." Zegt ze. "We eindigen nauwelijks op cliffhangers en starten constant nieuwe dingen."

Peter Gallagher is de liberale advocaat Sandy Cohen die zich ontfermt over de problematische tiener Ryan (Benjamin McKenzie). Met die adoptie zorgt hij voor behoorlijk wat opschudding in de gesloten gemeenschap.

"Ik vond dat het script niet moest onderdoen voor eender welk filmscript dat ik heb gelezen," zegt Gallagher. "De manier waarop het script geschreven was, gaf me het gevoel dat er ongetwijfeld een publiek voor te vinden zou zijn. In een klimaat waar men met grote angst naar de toekomst kijkt en waar de kloof tussen arm en rijk alsmaar groter wordt, is het verfrissend om een programma te zien dat het drama en de humor vindt in lichtjes glanzende doch min of meer alledaagse levens. We moeten het niet elke week hebben van een lijk dat aanspoelt op de kust. Ik werd aangetrokken door het schrijfwerk. Dit is het eerste personnage, dat ik heb gespeeld, dat gewoon met z’n eigen vrouw het bed deelt en geen heil gaat zoeken in moord of bedrog. Het is voor mij een totaal nieuwe ervaring iemand met principes te spelen waar ik me zelf ook in kan vinden. Weet je, ik heb al behoorlijk wat psycho-moordenaars vertolkt in mijn tijd..."

Adam Brody kruipt in de huid van Seth Cohen, de vreemdste eend in de bijt bij de reeks die er maar niet in lijkt te slagen een meisje voor zich te winnen. Hij schrijft het succes toe aan de subtiele humor:

"Op vlak van humor, zit het echt snor. En de reeks is niet zo specifiek – we zetten de camera niet op 1 plek neer om het daarna een serie te noemen. Elke regisseur die meewerkt, beweegt de camera, voegt coole muziek toe en probeert telkens iets nieuws uit. Ik denk niet dat de sleur er dreigt in te komen."

Ondanks het feit dat de reeks over een heel gepriviligeerde gemeenschap gaat, hebben de acteurs, die wekelijks verschijnen, heel verschillende achtergronden. Benjamin McKenzie, die de rol speelt van de stoere bink achtervolgd door een verleden wat niet past bij de glanzende toekomst die de Cohens hem vriendelijk aanbieden, zegt dat er een nieuwe wereld voor hem openging toen hij de rol van Ryan kreeg aangeboden:

"Ik herinner me nog dat ik het script las – zelf ben ik van Texas en woon ik nog maar eenjaar in Los Angeles. Ik zag de titel van The O.C. en had geen flauw idee waar het over ging. Toen ik het script gelezen had, wist ik nog steeds niet wat The O.C. was! Ik bedoel maar, mensen in Los Angeles en Zuid-Californië hebben misschien wel een idee over Orange County, maar daarbuiten denk ik niet dat de idee leefde dat Orange County zowat het nieuwe Beverly Hills was, de nieuwe hippe voorstad. De reeks maakt mensen daarvan bewust. Er zijn rijke voorsteden in Texas net als bij de voorsteden rond de meeste grote Amerikaanse steden. Maar ik denk dat Newport Beach zowat uniek is. Ik bedoel dat, na het gezien te hebben, het vrij opmerkelijk is dat het zo rijk is en tegelijkertijd ook zo geïsoleerd en exclusief."

Tate Donovan geeft toe dat hij totaal niets weg heeft van zijn alter-ego Jimmy, Marissa's goedlachse vader die moeite heeft zijn vrouw Melinda (Julie Cooper) en zijn zaken onder controle te houden:

"Nee, ik lijk helemaal niet op Jimmy. Ik bedoel, ik kan me wel aan hem relateren omdat ik zelf ook caddy was bij een grote country club en een groot deel van de mensen daar is rijk. Ik zag ze elke vrijdag, zaterdag en zondag golf spelen. Maar nee, ik raakte niet verbitterd omdat ik zelf nooit golf wou spelen en dat wil ik nog steeds niet. Ik vind het de saaiste sport aller tijden! Maar natuurlijk, als je nog een kind bent, heb je iets van: Wow! Zulke auto’s wil ik ook, ik wil er bij horen."

"Ik groeide op in Dana Point, dat enkele kilometers ten zuiden van Newport Beach ligt," zegt Cooper, wiens personnage maar al te vaak met andere mannen in bed belandt. "Het maakt deel uit van The O.C., maar het programma geeft niet de O.C. weer waar ik opgroeide. Ik ging regelmatig uit in Newport en zag de jeugd daar rijden met Porsches en Ferraris. Dat vond ik wel bizar. Ik was niet jaloers, maar ik had een Volvo! Het was wel vreemd om die kinderen te zien omdat zelfs als mijn ouders zo rijk waren, ze me nooit een Ferrari zouden geven."

Barton groeide ook op in een totaal andere omgeving dan degene waar ze woont in de reeks. Ze zegt dat het een beetje een kultuurschok was toen ze haar nieuwe leven begon te leiden – zowel op als naast het scherm:

"Ik ging m’n hele leven naar een openbare school tot de laatste twee jaren. Daarna ging ik naar een privéschool. Toen zag ik al die mensen. Nu ik al die rijkdom zie, ken ik ze natuurlijk; maar dat was niet het geval toen ik opgroeide. Ik kende zelfs die kant van New York of Manhattan niet – de kant waar zij leven. Tijdens mijn kinderjaren hing ik rond op normale plaatsen. Het gras lijkt altijd groener aan de andere kant, maar eigenlijk is het dat niet. Het is gewoon iets waar je mee om moet leren gaan. In de maatschappij zijn er mensen die weten dat ze rijk en gepriviligeerd zijn en ze begrijpen dat en zijn er dankbaar voor. Ze hebben een zeker zelfbewustzijn. Er zijn natuurlijk ook mensen die zodanig opgevoed zijn dat ze het gewoon niet beseffen hoe goed ze het eigenlijk hebben. Dat wil ik niet. Ik bedoel, ze hebben dezelfde problemen als ik, maar het is niets voor mij hoewel ik het wel fascinerend vind om er rond te hangen en te zien wie ze allemaal kennen. Ik zou dat eigenlijk allemaal niet willen. Het is niet zo’n wonder en er is te veel spanning hier. Je zit vast in een wereldje waar je een façade moet optrekken en pretentieus beweren dat alles geweldig is, terwijl dat niet zo is. Je hebt ook niet de vrijheid om er tussenuit te trekken zoals gewone mensen."

Als één van de hipste nieuwe gezichten op tv in Amerika, beseft Mischa maar al te goed dat de dagen dat ze er tussenuit kan trekken, voorbij zijn. Alles wat ze kan doen om haar anonimiteit te bewaren is mooi meegenomen:

"Ik heb een heel normaal leven." houdt ze vol. "Ik heb twee doodgewone zussen en een vader en mijn hele familie heeft niets te maken met de tv-wereld. Ik ben er geleidelijk aan in gegaan en heb niet het idee dat het halsoverkop verliep. Het is één van die dingen waar je mee om moet gaan en het is wel fijn dat je erkenning krijgt voor je optreden. Fans komen naar me toe en complimenteren me. Dat is altijd fijn en op die manier heb je niet veel te klagen, maar er is zeker een keerzijde aan de medaille. Het gebrek aan vrijheid is lastig omdat ik wel hou van het anonieme leven in New York. Dat verlies, beschouw ik als een minpunt. Ik hou ervan gewoon over straat te slenteren en nu gaat dat gewoon niet meer."

Voor Gallagher draait het niet zozeer om de herkenning op straat, maar eerder om het feit dat hij nu selectiever te werk kan gaan bij het aannemen van bepaalde rollen en ook interessantere aanbiedingen krijgt.

"Ik heb de idee dat ik me minder moet bewijzen – dat ik met volle teugen kan genieten van de zaken. Naar mijn mening heb ik één van de beste jobs in show business omwille van de medewerkers en de scripts. En zoals ik al zei, de omgeving is alles. Als ik hier zou binnenstappen met het gevoel niet zo veel te kunnen bijdragen als bij een film, dan zou ik een pistool tegen m’n slaap willen zetten; het zou enorm moeilijk zijn om mee te werken. Maar de producenten willen een omgeving creëren waarin alles mogelijk is."

McKenzie ervaart de sprong van onbekendheid naar beroemdheid als een enorme stap en ook een grote verrassing.

"Het is een ongelooflijke verandering. Ik woonde bij een vriend in een appartement in de Valley en reed met een wrak van een wagen zonder air conditioning. Het kwam erop neer dat ik zo goed als blut was, maar me daar niet per sé slecht bij voelde. Plotseling ziet mijn leven er helemaal anders uit en dat in een periode van maar één jaar, wat een wonder is. Toen de reeks pas op kwam, stond ik de eerste dagen ’s morgens op met het gevoel dat het allemaal een droom was. Het was raar, weet je, die momenten bij de David Letterman show. Dit is mijn leven. Het is allemaal heel surrealistisch."

Maar de jonge, getalenteerde acteur weet wat van belang is in het spel van de roem.

"Wie je was en wat je deed heeft je tot de huidige situatie gebracht. Dus blijf gewoon doen, wat je doet! Hou gewoon niet op met je werk en het komt allemaal wel goed. Als je iets probeert te worden wat je niet bent en als je probeert te worden wat iemand anders denkt dat je zou moeten doen, dan verlies je jezelf en je realiteitszin. Zo wordt je al snel het domme, irritante Hollywood ettertje. Hopelijk overkomt me dat niet."

Eén van de grote verrassingen voor McKenzie was de vergelijking met superster Russell Crowe.

"Ja, dat gerucht bracht ikzelf op gang...nee, m’n publicist deed dat. Even serieus, alsof Russell al niet genoeg op de hielen wordt gezeten. Ik denk dat hij het misschien wel interessant vond om te zien dat een knulletje uit een tv-reeks met hem vergeleken werd. Ik weet niet wie ermee begon, maar het flatteert me wel en hem ook, daar twijfel ik niet aan! Ik ontmoette hem ooit en hij is een toffe kerel. Misschien zal ik die vergelijking ooit wel waarmaken."

Brody, die aanvankelijk de rol van de rebelse Ryan las, trekt net zo veel aandacht als zijn collega-ster McKenzie en vindt dat duidelijk ok.

"Het is leuk!" lacht hij. "Ik woon in Hollywood en dat is enigszins handig, want het is net een stad waar je kan doen alsof je niemand kent. Op die manier houdt iedereen zich zowat bezig met z’n eigen zaken. Ik zou niet gaan winkelen buiten de buurt waar ik woon, maar dat is nog zo slecht niet. Ik zet wat handtekeningen hier en daar en heb het best naar m’n zin."

---

THE O.C. – Teen Cast (Mischa, Ryan, Adam, Rachel)
Ter volledigheid geven we hier nog de volledige transcriptie van de interviews met de jonge acteurs uit de reeks.

Benjamin McKenzie
Herken je thema’s van de reeks uit je eigen jeugdjaren of was opgroeien voor jou heel anders?
Natuurlijk herken ik zaken. We worden allemaal voor de eerste keer verliefd in de middelbare school of zo. Iedereen heeft een eerste liefde gehad. We hebben allemaal geworsteld met relaties met ouders en dergelijke. Ik kan me aan heel wat zaken uit mijn middelbare schooltijd relateren; hoewel die toch enorm verschilt, want ik had een geweldige en normale opvoeding.

Wat betekent The O.C. voor jou?
Ik herinner me nog dat ik het script las – zelf ben ik van Texas en woon ik nog maar een jaar in Los Angeles. Ik zag de titel van The O.C. en had geen flauw idee waar het over ging. Toen ik het script gelezen had, wist ik nog steeds niet wat The O.C. was! Ik bedoel maar, mensen in Los Angeles en Zuid-Californië hebben misschien wel een idee over Orange County, maar daarbuiten denk ik niet dat de idee leefde dat Orange County zowat het nieuwe Beverly Hills was, de nieuwe hippe voorstad. De reeks maakt mensen daarvan bewust. Er zijn rijke voorsteden in Texas net als bij de voorsteden rond de meeste grote Amerikaanse steden. Maar ik denk dat Newport Beach zowat uniek is. Ik bedoel dat, na het gezien te hebben, het vrij opmerkelijk is dat het zo rijk is en tegelijkertijd ook zo geïsoleerd en exclusief.

Zit er veel nieuw geld in Orange County?
Ja, inderdaad. En in een aantal opzichten is het een beetje als de ultra-Amerikaanse gemeenschap. Het is zo nieuw en veel rijker en nieuwer dan Amerika als een land, wat enorm nieuw is in vergelijking met de rest van de wereld! Het is nog wat op zoek naar een eigen identiteit.

Krijg je veel fan mail?
Een klein meisje schreef me een brief waarin ze een handtekening vroeg en blijkbaar vond ze dat daar een compensatie tegenover stond. Ze had maar 2 dollar en die 2 dollar voegde ze toe aan de brief.

Wist je dat een aantal mensen je vergelijken met Russell Crowe?
Ja, dat gerucht bracht ikzelf op gang... nee, m’n publicist deed dat. Even serieus, alsof Russell al niet genoeg op de hielen wordt gezeten. Ik denk dat hij het misschien wel interessant vond om te zien dat een knulletje uit een tv-reeks met hem vergeleken werd. Ik weet niet wie ermee begon, maar het flatteert me wel en hem ook, daar twijfel ik niet aan! Ik ontmoette hem ooit en hij is een toffe kerel. Misschien zal ik die vergelijking ooit wel waarmaken.

Kijk je uit naar een filmcarrière?
Ik hoop dat ik – wij – de reeks nog een hele tijd met veel succes kunnen voortzetten en ook ons persoonlijk succes. Als ik wat vrije tijd heb tussen de seizoen, kan ik me hopelijk verder ontwikkelen als acteur en rollen nastreven die me interesseren.

Krijg je veel aanbiedingen van filmproducenten?
We bevinden ons, als jonge acteurs, op het punt waar we soms dingen aangeboden krijgen die we niet noodzakelijk willen doen. De dingen die we willen doen, moeten we verdienen. Dat moeten we doen door de beste auditie te geven, zoals het hoort. In die positie bevind ik me momenteel – ik moet andere jonge acteurs, die ook naamherkenning hebben, verslaan.

Je leven moet wel flink veranderd zijn…je eerste reeks is meteen een enorm succes...
Het is een ongelooflijke verandering. Ik woonde bij een vriend in een appartement in de Valley en reed met een wrak van een wagen zonder air conditioning. Het kwam erop neer dat ik zo goed als blut was, maar me daar niet per sé slecht bij voelde. Plotseling ziet mijn leven er helemaal anders uit en dat in een periode van maar één jaar, wat een wonder is.

Waan je je soms in een droom?
Jazeker. Toen de reeks pas op kwam, stond ik de eerste dagen ’s morgens op met het gevoel dat het allemaal een droom was. Het was raar, weet je, die momenten bij de David Letterman show. Dit is mijn leven. Het is allemaal heel surrealistisch.

Zo’n belangstelling op zo’n korte tijd moet wel beangstigend zijn.
Zo moet je het niet bekijken. Wie je was en wat je deed heeft je tot de huidige situatie gebracht. Dus blijf gewoon doen, wat je doet! Hou gewoon niet op met je werk en het komt allemaal wel goed. Als je iets probeert te worden wat je niet bent en als je probeert te worden wat iemand anders denkt dat je zou moeten doen, dan verlies je jezelf en je realiteitszin. Zo wordt je al snel het domme, irritante Hollywood ettertje. Hopelijk overkomt me dat niet

Mischa Barton
Waarom denk jij dat de serie klikt?
Ik had het er laatst met iemand over dat elke aflevering zijn eigen mini-verhaallijn heeft met de nodige problemen en een conclusie. Het is een beetje als een kleine film. Het is niet één van die reeks waar alles mekaar overlapt. We eindigen nauwelijks met cliffhangers en verlengen de verhaallijn niet naar de volgende aflevering. We starten constant nieuwe dingen en dus gebeurt er altijd wel wat of het nu het vertrek van Anna is of de komst van nieuwe sterren en zo van die dingen.

Werd je in een rijke omgeving opgevoed?
Nee, niet tot de laatste twee jaren. Ik ging m’n hele leven naar een openbare school tot de laatste twee jaren. Daarna ging ik naar een privéschool. Toen zag ik al die mensen. Nu ik al die rijkdom zie, ken ik ze natuurlijk; maar dat was niet het geval toen ik opgroeide. Ik kende zelfs die kant van New York of Manhattan niet – de kant waar zij leven. Tijdens mijn kinderjaren hing ik rond op normale plaatsen.

Hoe reageerde je bij het zien van rijke tieners?
Het gras lijkt altijd groener aan de andere kant, maar eigenlijk is het dat niet. Het is gewoon iets waar je mee om moet leren gaan. In de maatschappij zijn er mensen die weten dat ze rijk en gepriviligeerd zijn en ze begrijpen dat en zijn er dankbaar voor. Ze hebben een zeker zelfbewustzijn. Er zijn natuurlijk ook mensen die zodanig opgevoed zijn dat ze het gewoon niet beseffen hoe goed ze het eigenlijk hebben. Dat wil ik niet. Ik bedoel, ze hebben dezelfde problemen als ik, maar het is niets voor mij hoewel ik het wel fascinerend vind om er rond te hangen en te zien wie ze allemaal kennen. Ik zou dat eigenlijk allemaal niet willen. Het is niet zo’n wonder en er is te veel spanning hier. Je zit vast in een wereldje waar je een façade moet optrekken en pretentieus beweren dat alles geweldig is, terwijl dat niet zo is. Je hebt ook niet de vrijheid om er tussenuit te trekken zoals gewone mensen. Dat zou ik nooit willen.

Hoe ga je om met alles wat bekendheid met zich meebrengt?
Ik weet het niet. Ik heb een heel normaal leven. Ik heb twee doodgewone zussen en een vader en mijn hele familie heeft niets te maken met de tv-wereld. Ik ben er geleidelijk aan in gegaan en heb niet het idee dat het halsoverkop verliep. Het is één van die dingen waar je mee om moet gaan en het is wel fijn dat je erkenning krijgt voor je optreden. Fans komen naar me toe en complimenteren me. Dat is altijd fijn en op die manier heb je niet veel te klagen, maar er is zeker een keerzijde aan de medaille.

Wat is die keerzijde?
Gewoon, weet je, het gebrek aan vrijheid. Ik hou wel van het anonieme leven in New York en Los Angeles. Dat verlies, beschouw ik als een minpunt. Ik hou ervan gewoon over straat te slenteren en nu gaat dat gewoon niet meer.

Waar in Engeland werd je geboren?
In Hammersmith, Londen. Mijn familie is half Iers, half Engels. Al mijn zussen en ik werden geboren in Hammersmith en daar leefden we ook enkele jaren. Mijn zus woont nog steeds in Londen. Mijn tante en vader zijn van Manchester en m’n moeder van Ierland.

Ga je vaak op visite?
M’n eerste twee schooljaren deed ik in Londen. Daarna verhuisde ik naar New York en begon ik terug opnieuw omdat school vroeger start in Londen. Ik stond en beetje voor en omdat ik niet meteen wist wat te doen, begon ik maar opnieuw. Ik bracht er behoorlijk wat tijd door, maar keerde ook regelmatig terug. Mijn zus woont in Londen en is pas 27 dus ik probeer haar zoveel mogelijk te zien. Tijdens nieuwjaarsavond was ik ook daar – eigenlijk in Ierland – en zij kwam toen ook op bezoek.

Wat zou je zeggen als je ontdekte dat de reeks enkel door rijke mensen wordt bekeken?
Ik denk niet dat dat het geval is, maar misschien beseffen die rijkelui niet goed dat de reeks eigenlijk de spot met hen drijft en dat ze eigenlijk zelf zo zijn. Dat zou geweldig zijn.

Wat zouden ze van zichzelf kunnen herkennen in de reeks?
Als in zo’n wereld opgroeit met zo veel geld dan heb je ook de neiging de negatieve kanten te zien: drugs en feestjes, de vrijheid om al die drugs te kunnen kopen en feest e vieren, de auto’s, alcohol en alle problemen daaraan verbonden. Het programma heeft die problematiek al eens aangeraakt. En ik denk dat ze zich daaraan wel zouden kunnen relateren. Zulke zaken worden nauwelijks op televisie vertoont en vooral rijke tieners spenderen maar weinig tijd aan school. Voor alle tieners is er zo veel meer in hun leven dan alleen maar school. Er gebeurt vanalles op het thuisfront en daarbuiten dat helemaal niets met school te maken heeft. Ik denk dat ons programma tieners eindelijk eens toont buiten de omgeving van de klas of de kleedkamer zodat tieners zich er makkelijker in herkennen. Dat is voornamelijk omdat de rijkeluiskinderen die ik ken, niet veel naar school gaan en zowat al hun tijd aan reizen en feesten spenderen.

En op vlak van de moeilijkere onderwerpen? Zoals de seksuele toespelingen? Kan je één van die thema’s aan jouw opvoeding relateren?
Ik ging naar een kunstacademie en hoorde niet bij die kliek. En dat was niet echt het geval bij het type kinderen waar ik aan gewend bent. Het was lichtjes anders voor mij – er waren veel nerds bij. Het was allemaal niet zo cool en glamoureus als in Newport Beach. Ik denk dat zulke dingen eerder zullen gebeuren in plaatsen als Newport Beach, op een grotere schaal. Ik denk zelfs dat het meer gebeurt dan ons programma laat uitschijnen. Ouders willen zoiets natuurlijk niet zien. Onze producenten willen het niet zomaar op het scherm gooien. Ik bedoel maar... Summer’s personnage die eruit ziet alsof ze met iedereen de koffer induikt, blijkt uiteindelijk nog maagd te zijn. En ze heeft seks voor de eerste keer. We suggereren niet dat iedereen met iedereen van bil gaat, maar ik ben ervan overtuigd dat tieners tegenwoordig op seksueel vlak actiever zijn dan volwassenen en dat niet beseffen. Veel ouders komen naar me toe en zeggen: “Mijn 12-jarige dochter en ik kijken samen naar je reeks en vinden het super.” Maar de volgende week gaat er misschien iets gebeuren wat ze liever niet zien hebeuren. Volwassenen hebben misschien het gevoel dat ze niet weten of zo’n dingen gebeuren of dat de reeks kinderen op zulke ideeën brengt. Eén ding is zeker van ons programma en dat is dat wel altijd eindigen met een moreel verantwoorde keuze en ik persoonlijk als actrice zou niet altijd die keuze willen maken. Ik hou wel van donkere kantjes. Dat is gewoon interessanter. Het is wel zo dat je een verantwoordelijk hebt op televisie om dat niet volledig te doen. Wanneer Marissa van iets spijt heeft, zoals bijvoorbeeld wanneer ze zelfmoord probeert te plegen, dan weten wij dat tieners iets zouden hebben van: "Oh mijn God, ik herken me daarin, ik heb het zelf ook geprobeerd." Het is echt een algemeen probleem en ik denk dat we de morele verplichting hadden om in de volgende aflevering aan te tonen dat ze helemaal geen zelfmoord wilde plegen, wat ook waar was. Dat was niet zo maar een zinnetje. Marissa is net zoals zo vele tieners die het eigenlijk niet echt willen doen.

Rachel Bilson
Herken je dingen in de reeks uit je eigen tienerjaren?
Ja, ze heeft er veel van weg op emotioneel en sociaal vlak. Je doorgaat al die emoties in de middelbare school en doet dezelfde dingen. Dus ja, het is vrij realistisch.

Krijg je veel feedback van fans?
Ja, er is veel fan mail. Maar er zijn mensen, zoals je publicist of wie dan ook, die dat behandelen en het vuile werk doen.

Adam Brody
Lijken je echte ouders op Sandy en Kirsten?
Tot op een zeker niveau wel, denk ik. Mijn vader is een advocaat en mijn moeder is een grafisch artiest, maar de ene is niet liberaal en de ander was niet republikeins opgevoed of zoiets. Ze zijn allebei liberaal aangelegd en daar hou ik wel van. Mijn ouders hebben heel wat goede dingen gedaan die Sandy en Kirsten ook voor Seth zouden doen. Mijn moeder en vader gaven ons nooit speelgoedgeweren om op mekaar te schieten. Daar werd ik zo kwaad van dat ik zelf wapens ging maken van alles wat we maar konden vinden. Achteraf bekeken, was het wel een goede beslissing denk ik. Bij de ouders van mijn vrienden gebeurde dat niet en ik ben ze blij dat het bij mij wel zo ging.

Hoe voelt het om de nerd van de reeks te zijn?
Het is interessant om weten dat ik eigenlijk eerst de rol van Ryan las. De volgende dag moest ik terugkomen voor de executive producer. Uiteindelijk hebben ze me als Seth gecast en uiteindelijk ben ik daar blijer mee. Daarmee wil ik niets negatiefs zeggen over Benjamin, want hij doet het uitstekend. Het is echter zo dat ik het gewicht van het personnage van Ryan niet kan dragen en ik ben van de idee dat Seth het positieve van beide kampen krijgt. Van de ene kant is het een komisch personnage, maar van de andere kant krijgt hij ook zijn dramatische momenten en dat is voor mij bevredigend. Als ik bij een sitcom zat, zou ik serieus willen zijn. Als ik bij een drama was, zou ik een grap willen vertellen. Mijn personnage bewandelt zowat de gulden middenweg. Ik vind het ook fijn dat je soms niet weet wat Seth zal zeggen.

Waarom gebruikt de reeks zo veel komedie?
Op vlak van humor, zit het echt snor. En de reeks is niet zo specifiek – we zetten de camera niet op 1 plek neer om het daarna een serie te noemen. Elke regisseur die meewerkt, beweegt de camera, voegt coole muziek toe en probeert telkens iets nieuws uit. Ik denk niet dat de sleur er dreigt in te komen.

Hoe ga je om met de herkenning en de beroemdheid die de reeks met zich meebrengt?
Het is leuk! (lacht) Ik woon in Hollywood en dat is enigszins handig, want het is net een stad waar je kan doen alsof je niemand kent. Op die manier houdt iedereen zich zowat bezig met z’n eigen zaken. Ik zou niet gaan winkelen buiten de buurt waar ik woon, maar dat is nog zo slecht niet. Ik zet wat handtekeningen hier en daar en heb het best naar m’n zin.

((C) Warner Home Video - vertaling: Joris Vanderhoeven)