FILM
Joy (Amy Poehler), Disgust (Liza Lapira), Fear (Tony Hale), Anger (Lewis Black) en Sadness (Phyllis Smith) besturen nog steeds vanuit het hoofd van Riley (Kensington Tallman) de emoties van het meisje, en op haar 13de beleeft ze wat één van de meest vreugdevolle momenten van haar leven moet worden: ze mag met haar vriendinnen Grace (Grace Lu) en Bree (Sumayyah Nuriddin-Green) op ijshockeykamp! Op een nacht wordt het vijftal echter gewekt door een ploeg bouwvakkers die de console in Riley's hoofd komen verbouwen: het is tijd voor de puberteit, en dat gaat gepaard met vier nieuwe emoties: Anxiety (Maya Hawke), Envy (Ayo Edebiri), Ennui (Adèle Exarchopoulos) en Embarassment (Paul Walter Hauser). Vooral Embarassment heeft een andere kijk op hoe het weekeinde op het hockeykamp moet verlopen: ze wil vooral dat Riley op een goed blaadje komt te staan bij de kapitein van het hogeschool-ijshockeyteam, Valentina (Lilimar Hernandez Ruiz), zelfs als ze daarvoor haar twee vriendinnen, die na de zomer naar een andere school zullen gaan, moet laten stikken.




Het komt tot een confrontatie tussen de gevoelens, en het klassieke vijftal moet het onderspit delven: ze worden als onderdrukte gevoelens letterlijk in een confituurpotje gestopt in de kluis van verdrongen gedachten, terwijl Anxiety de persoonlijkheid van Riley, die tot dan toe van zichzelf overtuigd is dat ze een goed persoon is, bij het vuilnis kiepert, om het te vervangen door... ja, wat?




De stream of consciousness. De sar-chasm. De repressed emotions. De thought police. De big dark secret. Een minuut niet kijken en je hebt een geweldige grap gemist. Net als de eerste film staat de tweede ook stijf van de goede vondsten, alhoewel regisseur Pete Docter het stokje heeft doorgegeven aan Kelsey Mann, en niet alle originele voice actors terug zijn voor het vervolg. Voor het personage van Riley kunnen we dat enigszins begrijpen, maar Disgust en Fear worden niet meer door Mindy Kalling en Bill Hader gevoicet. De vijf originele stemmen krijgen overigens in dit deel wat meer schermtijd toebemeten, wat onder meer resulteert in een briljante scène waarin Anger Pouchy (James Austin Johnson), een attribuut van de idiote Bloofy (Ron Funches) molesteert. Bloofy is duidelijk een parodie op het op het randdebiele af zijnde Blues Clues waar dus zoals gezegd in deze film Pixar op niet geheel subtiele wijze de vloer mee aanveegt.




Het is evenwel het totale scenario dat briljant van opzet is, waarbij de gebeurtenissen die Riley in haar verwarde puberteit meemaakt, perfect parallel lopen met het gevecht om het controlepaneel dat door Anxiety vakkundig om zeep wordt geholpen. Uiteindelijk zullen alle negen de emoties echter moeten samenwerken om Rileys leven weer op de rails te krijgen, en het is zalig om zien hoe Pixar een film kan maken zonder echte slechteriken, maar gewoon door antagonisten die in hun drang om goed te willen doen uit de bocht vliegen. Alles aan deze film klopt, behalve dan misschien enkele meisjes van de Firehawks die ik écht niet kan zetten als goed rolmodel voor de jeugd. Dat kost in mijn eindbeoordeling een half puntje, maar dan zit u nog steeds met een dijk van een Pixarfilm. Inside Out 2 was de tweede best verkopende film aan de kassa in het slabakkende 2024, en moest alleen Deadpool vs. Wolverine laten voorgaan.




BEELD EN GELUID
We bespraken voor u eerder de niet Nederlands ondertitelde 4K, en we blijven in ons oordeel gesterkt, zeker nu we de Benelux-Blu-ray in handen hebben. Zij het dat het beeld nog netjes is, want met een computeranimatiefilm kan er bitter weinig verkeerd gebeuren. We krijgen een scherp beeld met heldere, primaire kleuren die het bizarre universum van Riley's gedachtengang netjes illustreert. Ook de wollige textuur van de gevoelens is behouden gebleven - het lijken wel knuffels. Anderzijds is deze geluidstrack compleet af te raden. We krijgen een gecomprimeerde Engelse DTS-HD HR 5.1-track, maar er is wel een Franse DTS-HD MA 7.1-track, waarbij dus de gedubde track beter is dan de originele. We hebben deze praktijk eertijds bij Warner vaak aangeklaagd, maar Disney doet nu geen haar beter. Zeker wanneer we de tracks na elkaar beluisteren, valt het gebrek aan dynamiek op de Engelse Blu-raytrack op.




EXTRA'S
De tweede tegenvaller is de magere bonussectie. Er is een documentaire New Emotions (11:44) over de emoties die Riley overvallen in haar puberteit, Unlocking the Vault (8:59) gaat over de hilarische ontmoeting met Bloofy en Pouchy, die alleen al de prijs van uw toegangsticket waard is, en dan zijn er nog een vijftal verwijderde scènes (23:53). Kom nu niet zeggen dat over deze film niet meer te zeggen viel.

CONCLUSIE
Tenzij u per se Nederlandse ondertiteling nodig heeft, laat u deze disk best links liggen, en zelfs voor de Blu-ray vindt u in het buitenland schijven met een beter rapport op gebied van geluid. Het is maar dat u het weet.