FILM
Meg Altman (Jodie Foster) heeft net een nare scheiding achter de rug, waarbij haar ex, de steenrijke farmareus Stephen Altman (de Belgische acteur Patrick Bauchau) heeft liggen smossen met een vrouw die niet zijn wettelijke eega was. Samen met haar dochter Sarah (Kirsten Stewart) trekt ze een kast van een huis in Manhattan  in- pappie betaalt toch de alimentatie - en het huis blijkt onder meer over een panic room te beschikken, een kamer waarin de inwoners zich kunnen verschuilen als er inbrekers komen. En de eerste nacht is het al prijs: drie niet al te snuggere dieven verschaffen zich toegang tot het huis. Eéntje is Junior (Jared Leto), de kleinzoon van de vorige eigenaar, die er pertinent van overtuigd is dat opa in het huis nog zijn erfenis van drie miljoen dollar heeft verstopt voor zijn kleinkinderen en de fiscus. Hij heeft de technicus die de panic room heeft geïnstalleerd onder de arm genomen, Burnham (Forest Whitaker), die principieel tegen geweld is, alsook huurmoordenaar Raoul (Dwight Yoakam), die vooral op missie is om alle potentiële tegenstand af te knallen.




Meg en Sarah kunnen zich op tijd in de panic room terugtrekken, maar dan begint pas het dodelijke kat-en-muisspelletje. De safe van de oude eigenaar bevindt zich namelijk in de kamer, en daar wordt de situatie van de weeromstuit meer precair omdat Sarah dringend insulinespuitjes tegen diabetes nodig heeft, spuitjes die buiten de kamer liggen.

"WHAT WE WANT IS IN THAT ROOM!"

David Fincher heeft met Panic Room een film afgeleverd die qua spanning kan wedijveren met zijn eigen Se7en. De film speelt zich vooral 's nachts af, en de donkere en beperkte setting zorgt ervoor dat voornoemde spanning nog wat extra wordt opgedreven. De eenvoudige opzet is in zijn uitvoering briljant, en wanneer halverwege de mise-en-scène compleet wordt omgedraaid - de inbrekers verschansen zich in de panic room met Sarah als gijzelaar - rolt het verhaal weer in een compleet andere dynamiek. Jodie Foster heerst over de film, maar ze krijgt dan ook van Fincher dankbaar materiaal om mee te werken. De regisseur brengt bovendien een visueel aangename film waarin de camera traag van de voorkant van het huis naar de achterkant en terug beweegt, schijnbaar dwars door muren en gebruiksvoorwerpen heen. Ook de inbrekers zijn goed gecast, met de half hysterische Jared Leto op kop. Enige minpuntje aan de film is Kristen Stewart die toen ook al niet kon acteren.




BEELD EN GELUID
We hadden het na de Spaanse Blu-ray nog niet zo snel verwacht - we schreven in de eerdere bespreking dat we denkelijk moesten wachten tot sint-juttemis, maar sint-juttemis valt vroeg van het jaar - maar Panic Room is nu door Sony uitgebracht op 4K. Dit is dé release die alle andere releases doet verbleken. Ondanks het feit dat de film zich in een zeer donkere omgeving afspeelt, is het contrast zeer netjes opgeschroefd zonder overdreven te zijn, zodanig dat de details in het decor meer dan ooit zichtbaar worden. Er werd dan ook een nieuwe 4K-scan gemaakt die alle vorige versies overtreft, en de ijzige kleuren met veel blauw en grijs tot hun recht doen komen. De Dolby Atmos-track is fantastisch, waarbij je al van in de beginscènes de echo's van de muren van het huis hoort komen, en zelfs in de openingsscène, waarin de makelaar op straat staat, klinkt dit met de voorbijrijdende auto's zeer realistisch. Wanneer 's nachts de actie losbreekt, wordt het pas echt een feest voor de surrounds met onder meer onverwachte panbewegingen, daverend geluid wanneer de inbrekers de sloopaccesoires bovenhalen en uiteraard ook de nodige jump scares.

EXTRA'S
Qua extra's is dit de heilige graal, want al het bonusmateriaal dat voordien enkel op een Engelse UK-3-disc dvd terugvonden, is gerecupereerd op twee schijven, zij het dat u het zonder Nederlandse ondertiteling moet stellen. Om te beginnen bevat de Blu-ray met de film op niet één, niet twee maar drie audiocommentaren, ééntje ingesproken door regisseur David Fincher, ééntje door auteur/producent David Koepp en William Goldman en een bijzonder leuke derde door acteurs Jodie Foster, Dwight Yoakham en Forest Whitaker, die zich kennelijk te pletter amuseren.

De overige extra's worden wat in stukken getrokken. Er is eerst en vooral de sectie Pre-Production, met daarin in de sctie Prep de documentaire The Testing Phase (16:33). Die toont hoe onder meer verschillende lenzen en belichtingstechnieken werden gebruikt, alsook hoe scènes met de [spoiler]ontploffende gasfles[/spoiler] werden voorbereid; en zo passeren ook nog enkele andere praktische effecten de revue, zoals het [spoiler]afplakken van het verluchtingsrooster met duct tape[/spoiler]. Safe Cracking School (12:54) toont ons enkele leden van de crew die bespreken hoe ze het kraken van de brandkast in beeld gaan brengen. Dan volgt de Previsualization-sectie met de documentaire Creating the Previs (10:23)., waarin er commentaar wordt gegeven bij enkele van de computeranimaties die als previsualisatie dienen. Er is ook nog een Previs Demo met optioneel commentaar door David Fincher (3:34) waarbij we in split screen de previsualisatie tegen het eindresultaat zien, een Habitrail Film (1:04) en een Multi-Angle featurette (38:30) waarin de diverse storyboards, previsualisaties, rough cut en het uiteindelijke resultaat met elkaar kunnen vergeleken worden, allemaal erfenissen uit de tijd van de Engelse dvd. Het koninginnenstuk is echter de documentaire Shooting Panic Room (52:37), een documentaire die de productie van start tot einde toont, met als toemaatje de kleinere documentaire Make Up Effects (8:57), en het is een raadsel waarom dit segmentje niet in de gewone documentaire werd opgenomen.




Op de dvd stonden eertijds nog twee easter eggs. Die staan deze keer onverbloemd op de schijf: een documentaire Real Safe Rooms (6:18) - voor als u plots zin mocht krijgen om uw huis te verbouwen - en Breaking the Mirror (2:17).

Dan de derde schijf. Die begint met 20 filmpjes "Visual Effects" (1:21:53) (21 als je de inleiding meerekent), waarin de plejade aan effect shots worden toegelicht die deze film rijk is. Dan volgt de sectie Scoring met uiteraard een prominente rol voor componist Howard Shore. Die begint met vier stukjes muziek toe te lichten: Main Titles (2:15), Sealing the House (2:57), een multi angle-featurette The Phone Call (3:37) en Altman (4:24). De sectie Sound Design bevat een documentaire On Sound Design (15:16), een conversatie met sound designers David Prior en Ren Klyce. Digital Intermediate (10:44) is een documentaire waarin postproductie-supervisor Peter Mavromates onder meer het kleurpalet bespreekt. Dan volgt een lijvige tekstbijdrage "Super 35 Technical Explanation" waarin het verschil wordt uitgelegd tussen Super 35 en andere filmtechnieken. We zijn dan bijna aan het einde: van vier scènes krijgen we Sequence Breakdowns, waarbij het script, de storyboards, een B-roll, dailies en tests worden vergeleken. De scènes zijn The Phone Jack (23:22), End of Junior (17:51), Hammer Time (17:55) en Burnham Surrounded (14:00). Om helemaal af te sluiten krijgen we nog 2 trailers (4:21) en een zooitje credits (3:28).

CONCLUSIE
Het is nog maar maart, maar we hebben hier al een stevige kanshebber voor de titel van Release van het Jaar. De nagelbijter is vintage Fincher, die als geen ander een visueel verhaal vertelt.