FILM
Better Man vertelt het levensverhaal van zanger Robbie Williams, die in de film zichzelf voicet, maar wordt 'gespeeld' door een CGI-gegenereerde chimpansee. De jonge Robbie bakt er niks van op school, maar wordt wel geselecteerd door producer Nigel Martin-Smith (Damon Herriman) om in de boysband Take That te mogen dansen - het zangtalent en het songwriten wordt aan collega Gary Barlow (Jake Simmance) overgelaten. Wanneer zelfs de producer door heeft dat de groep beter scoort voor een publiek bakvissen dan in de homodiscotheek, transformeert hij het imago van de jongens in sekssymbolen. Omdat Williams altijd de tweede viool speelt, raakt hij aan de drank en aan de drugs, en wanneer de vier andere bandleden zonder hem verder willen, vindt Williams dat geeneens erg. Hij timmert aan een solocarrière, maar zijn vriendin Nicole Appleton (Raechelle Banno) van de band All Saints heeft kennelijk meer succes, en als ze er dan ook nog vandoor gaat met de zanger van Oasis is het hek helemaal van de dam.




Williams noemt zichzelf in het begin narcistisch, irritant en een arrogante zak. Alledrie de beschrijvingen zijn zeer accuraat, maar in narcisme overtreft deze film elk denkbaar record. Dit hyperkinetisch staaltje navelstaarderij valt nauwelijks uit te houden, en Williams denkt werkelijk dat hij iets zinnigs te zeggen heeft, alhoewel zijn muziek grossiert in commerciële pulp en inhoudelijke leegte. Het moment dat hij zichzelf op één schavotje plaatst met iemand als Sinatra, is het moment waarop normale mensen er een psychiater bij roepen wegens verregaande hoogheidswaanzin. Williams gaat echter ongehinderd voort, en tussen de fucks en de shits door krijgen we spijtig genoeg ook nog een bloemlezing uit de begrafenismuziek als Angels en She's The One die de man plengt, waar alleen bakvissen die nog niet droog achter hun oren zijn en geen verstand hebben van muziek, voor schijnen te vallen.




Ook met de gimmick om Williams bovendien alleen te tonen als computergegenereerde aap wil de man ongetwijfeld iets zeggen, maar net zoals zijn lyrics lijkt het eerder de leegte van een bodemloos vat. Dit schaamteloos staaltje zelfverheerlijking duurt meer dan twee uur, en als het dan nog over een getalenteerde artiest zou gaan, zoals Elton John of Bobby Darin, zou je nog begrip kunnen opbrengen voor de meer artistieke keuzes van de regisseur. Better Man is daarentegen een stinker van formaat. Videoclipregisseur Michael Gracey, die ons in het verleden al plaagde met The Greatest Showman waarin hij for crying out loud Hugh Jackman liet zingen, ging oorspronkelijk nog de live action-verfilming van Tangled regisseren, maar na het Snow White-débâcle is daar hopelijk geen sprake meer van. Schoenmaker, blijf bij uw leest.

BEELD EN GELUID
The Searchers brengt een redelijk goede Blu-ray uit, waarbij het beeld wel wat te lijden heeft onder de hyperkinetische montage van sommige scènes, en de snel op elkaar volgende beelden artefacts veroorzaken. De kleuren zijn eerder aan de grauwe kant en enkele donkere scènes hadden wat meer detaillering mogen tonen. Voor wie Williams muziek het begin van het einde is, kunnen we echter melden dat de geluidstrack buitengewoon dynamisch is, en de sfeer van concertoptredens, gaande van de homodiscotheek tot het festival van Knebworth, zit er stevig in. De dialogen zijn goed verstaanbaar, maar er wordt af en toe wat Engelse slang gebezigd die niet in het standaard-woordenboek staat




EXTRA'S
Geen. Gelukkig, zou ik zo zeggen.

CONCLUSIE
Better Man is strikt voer voor Robbie Williams-adepten, en ik weet niet of die even blij gaan zijn dat hun idool wordt opgevoerd als de aap die hij is. Heer, we weten niet hoe we U mishaagd hebben, maar als we dan toch voor straf naar een circusclown moeten kijken, geef ons dan Bumba.