FILM
Dertig jaar lang heeft gangster Thug (Liam Neeson) voor loopjongen gespeeld voor misdaadbaas Charlie Conner (Ron Perlman) en normaal zou hij datzelfde blijven doen voor Charlies onbesuisde zoon Kyle (Daniel Diemer). Ware het niet dat door de vele klappen op zijn hoofd die Thug in de loop van zijn carrière heeft moeten incasseren - zijn hobby is boksen en dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk - hij aan CTE (Chronische traumatische encefalopathie) lijdt. Om het simpel uit te leggen: hij begint tegen een sneltempo zaken te vergeten. In de weinige maanden die hem nog resten, wil Thug zich verzoenen met zijn vervreemde dochter Daisy (Frankie Shaw) en zijn kleinzoon Dre (Terrence Pulliam). Naast het dealen in pillen houdt Kyle zich echter ook bezig met de handel in seksslavinnen, en als laatste goede daad wil Thug, voor wie dit toch wel echt een brug te ver is, de meisjes vrijkopen. Charlie heeft echter intussen in het snotje dat zijn trouwe ondergeschikte gaandeweg dement aan het worden is, en hij beveelt zijn liquidatie. Maar zo makkelijk laat Thug zich ook weer niet doen...




Absolution zou een zeer matige film zijn, ware het niet dat Liam Neeson echt wel bijzonder goed een personage met geheugenproblemen neerzet. Hij deed zoiets analoogs al in Memory, de slappe remake van De Zaak Alzheimer, maar in deze film geeft Neeson aan het spelen van een tragisch personage met zijn ziekte toch een compleet andere draai. Voor de film wordt Neeson herenigd met Hans Petter Moland, met wie hij ook Cold Pursuit draaide, en de film is toch wel op een iets andere leest geschoeid dan Neeson die Taken-gewijs de éne na de andere lader leegschiet op de baddies. Absolution heeft meer een introspectieve component, alhoewel onvermijdelijk op het einde van de film alle slechteriken het leven hebben gelaten. Absolution zal geen onuitwisbare indruk nalaten, maar de film is toch minder leeghoofdig dan de gemiddelde Neeson-film.




BEELD EN GELUID
The Searchers brengt een barebones-release uit met zoals gebruikelijk aanvaardbare beeld-en geluidskwaliteit. Dit soort films grossiert natuurlijk niet in vrolijke pasteltinten, dus het geheel is aan de grauwe kant met veel overtonen van blauw en grijs. Dat dit een artistieke keuze is, mag blijken uit de beelden van de slotscène, waarin de zonsondergang wel baadt in het licht. Voor geluidstrack hebben we keuze tussen een "gewone" DTS-HD MA 5.1-track, en een Auro 13.1-track, alhoewel u daar wel de juiste installatie voor moet hebben. Zelfs zonder deze laatste klinkt de tweede track iets krachtiger met iets meer nadruk op de surrounds, maar de twee tracks zijn uiteindelijk op wat cijfers na de komma na elkaar waard.

EXTRA'S
Voor één keer dat er eens op een The Searchers-release bonusmateriaal staat, is het slechts een trailer (2:06). We zullen mild zijn en een half puntje rekenen.




CONCLUSIE
Absolution is nog maar eens het bewijs dat Liam Neeson, getalenteerd als hij is, blijkbaar tot over zijn oren in de schulden zit en elke schnabbel waar hij mee kan verdienen, aanpakt. Het dient wel gezegd te worden dat de man zich voorbeeldig van zijn taak kwijt, en het is altijd een genoegen om een klasse-acteur als Ron Perlman nog eens aan het werk te zien. The Searchers levert een goede schijf af, as usual, maar bonusmateriaal is er omzeggens niet.