FILM
Ieder land had in de jaren '60 en het begin van de jaren '70 zo zijn idolen. Bij ons was Mike Verdrengh (we zeggen maar wat) God in Frankrijk met het jeugdfeuilleton Keromar en in Engeland lag iedereen (vooral de jongens dan) aan de voeten van de beeldschone Jenny Agutter. Tegenwoordig kent iedereen haar van de hitserie Call The Midwife, maar in haar jeugdjaren deed ze iets anders dan vroedvrouw spelen. In de jaren '80 kende heel de wereld haar van An American Werewolf In London, maar in Engeland was Jenny toen al een zeer bekende actrice. Ze begon haar carrière op haar vijftiende als de dochter van Julie Andrews in de musical musical Star!, maar haar grote doorbraak kwam later met Walkabout van Nicolas Roeg waarin ze de hele tijd poedelnaakt is te bewonderen (we geven het maar mee) en natuurlijk ook in de fantastische The Railway Children, een rol die ze twee keer zou vertolken: één keer in de BBC tv-film uit 1968 en twee jaar later in de klassieker van Lionel Jeffries. En in 1969 speelde ze de hoofdrol in I Start Counting. Een film die destijds compleet genegeerd werd, maar nu dankzij zijn BFI-release weer volop in de belangstelling staat.

De Britse film werd opgepikt door de VS en kreeg via MGM/United Artists daar een distributie, maar niemand die interesse had in deze titel. Ook niet in eigen land, tot op het moment natuurlijk dat de Britten Jenny Agutter hadden ontdekt. En als ze goed hadden opgelet, konden ze ook voor de allereerste keer ene Phil Collins zien die toen 18 was en een korte rol had als ijsjesverkoper en welgeteld één woord dialoog krijgt.

Agutter speelt de veertienjarige Wynne (in werkelijkheid was ze toen 16) die verliefd is op haar 32-jarige stiefbroer George (Bryan Marshall). Het jonge meisje heeft er een gewoonte van gemaakt om hem in de badkamer te bespioneren, en op een dag ziet ze dat hij verschillende schrammen op zijn rug heeft. Tegelijkertijd vindt ze een trui die ze voor hem heeft gemaakt in de vuilnisbak terug die vol bloed zit. Op dat moment wordt ook het Britse stadje geteisterd door een seriemoordenaar die lokale tienermeisjes in het park ombrengt. Wynne is er heilig van overtuigd dat haar broer de man is waar de politie op zoek naar is, maar Wynne, die nogal vreemde seksuele fantasieën over haar stiefbroer heeft, droomt ervan om met hem te trouwen als ze meerderjarig is en daarom doet ze er alles aan om ervoor te zorgen dat ze hem op het juiste spoor kan brengen.

Regisseur van dienst was David Greene. Een man die wel gerespecteerd wordt in de filmwereld en met Godspell zelfs genomineerd werd in Cannes met een Gouden Palm, maar zijn bekendste titel is zonder meer de duikbootfilm Gray Lady Down, maar de rest baadt in de obscuriteit. Zijn meest interessante titels kwamen in het begin van zijn carrière, de horrortitel The Shuttered Room en The Strange Affair met Michael York en het Britse sekssymbool par excellence Susan George. I Start Counting volgde daarna en hoewel de film vrij vreemde issues heeft (incest) raak je er enorm door gecharmeerd en dat komt door de ronduit fantastische Jenny Agutter. Ondanks het onderwerp blijft alles netjes, dus niet zoals in Walkabout, en blijft het bij dromen zonder expliciete beelden. Agutter speelt hier een eerder verlegen meisje, en dat is in schril contrast met haar jeugdvriendin Corinne (Clare Sutcliffe) die er apetrots op is dat ze het al zeven keer heeft gedaan (en dat aan iedereen vertelt) en in iedere scène van de film haar onderbroek laat zien. Britse ondeugendheid, maar wel verpakt in een steengoede film.

BEELD EN GELUID
Cinefielen weten dat ze met een BFI-release altijd het beste in huis in hebben. Dat geldt ook voor deze coming-of-age film die er waarschijnlijk nog nooit zo mooi heeft uitgezien als hier. De originele 35mm-print kreeg een 2K-restauratie en dat oogt iedere seconde prachtig. Hoewel deze film een eerder donker karakter heeft, valt deze titel op door zijn levendige prachtige kleuren die een perfect beeld weergeven van de swinging sixties. De geluidsband die voorzien is van Engelse ondertitels zit overigens vol obscure '60's-popsongs. Om het in één zin beter samen te vatten: een release als deze is de reden waarom je oude titels op Blu-ray koopt.

EXTRA'S
Een dikke tien op tien voor de extra's en dat komt omdat deze blu-ray boordevol extra's zit. Misschien net iets te veel, want zoals vaak bij BFI vind je ook hier wat bonusfilmpjes terug die in feite niet zo veel met de film te maken hebben. Laten we daar maar met beginnen. Don’t Be Like Brenda is een hilarisch filmpje uit 1973 waarin de jeugd aangemaand werd om niet zo maar met iedereen in bed te duiken. Je doet maar beter niet zoals Brenda die met ogen vol tranen haar baby moest afstaan voor adoptie, en het was dan nog eens een kind dat niemand wilde. Men had in 1973 wel zeer vreemde gedachten over hoe de jeugd te sensibiliseren. I Start Building is een collectie van drie archieffilmpjes die gemaakt zijn tussen 1942 en 1959 en die op een speelse manier tonen hoe een stad tot stand komt. En nu maar terug naar de essentie, filmpjes over I Start Counting. Je vindt hier twee interviews terug die gemaakt zijn via Skype. Dat is natuurlijk niet erg bevorderlijk voor de ogen, maar de wereld zit dan ook in een wereldwijde pandemie. In An Apprentice With a Master’s Ticket vertelt scenarioschrijver Richard Harris je in 40 minuten alles over zijn carrière, van The Avengers-reeks (De Wrekers zoals dat bij ons bekend was) tot A Touch Of Frost. Een tweede Skype-interview vind je in Worlds Within Worlds waarin Jonny Trunk, oprichter van het cultlabel Trunk Records, alles vertelt over het werk van de ambient-muzikant Basil Kirchin. De allerleukste extra is de jeugdfilm die je er bij krijgt. Danger On Dartmoor is net als I Start Counting gebaseerd op een boek van Audrey Erskine Lindop en qua sfeer zit deze film helemaal in de lijn van De Vijf. Drie moedige kinderen die samen met een herdershond op zoek gaan naar een ontsnapte gevangene. In A Kickstart: Jenny Agutter blikt de actrice terug op haar rijke carrière en I Start Counting neemt daar een speciale plaats in omdat dit voor haar het punt was waarop ze besloot om volop te gaan voor een filmcarrière. Er is een audiocommentaar van de filmhistoricus Samm Deighan, en met Loss of Innocence heb je ook nog een video-essay van Chris O'Neill. Om af te ronden is er ook nog eens een trailer en wie deze uitgave koopt in de eerste persing krijgt er nog een fors dik boekje vol info bij.

CONCLUSIE
I Start Counting is een uiterst vreemde film van een jong meisje die verliefd is op haar stiefbroer en die hem verdenkt een seriemoordenaar te zijn en er natuurlijk alles aan doet om te voorkomen dat de politie hem zal pakken. Een film met een ontzettend briljante Jenny Agutter.