Voor onze Obscuur En Vergeten-film kozen we deze keer voor Night Shift uit 1982. De film werd geregisseerd door Ron Howard die later pareltjes als Splash, Cocoon, Apollo 13, Willow en A Beautiful Mind zou maken. De film werd ooit eens op dvd in de VS uitgebracht, maar voor de rest is hij onvindbaar.

Films over mannen die beslissen om als pooier geld te gaan verdienen, maar amper een vrouw durven aan te raken. Vraag ons niet waarom, maar het was een onderwerp dat in het begin van de jaren '80 tamelijk populair was. In 1983 had je Doctor Detroit met dan Aykroyd, maar de beroemdste van allemaal is natuurlijk Risky Business. En toch was er eentje eerder: Night Shift van Ron Howard. Bij ons is die iets minder bekend, maar het lanceerde toch zowel de carrière van Ron Howard als regisseur als die van Michael Keaton als acteur, ook al vroeg men dit eerst aan John Belushi die de rol afwees en jammer genoeg tijdens de productie van de film zou sterven aan een overdosis. Ook Kurt Russell en Mickey Rourke hadden interesse, maar uiteindelijk ging de rol van Bill Blazejowski naar Keaton.

Howard was tot in 1980 actief als acteur in de komische serie Happy Days, maar hij had stilaan genoeg van zijn rolletje als Richie Cunningham en ook van het acteren an sich. Regisseren werd zijn nieuwste missie, en in 1977 draaide hij al eens via Roger Corman de lowbudgetfilm Grand Theft Auto, maar na een paar tv-films voor NBC (in Skyward zat zelfs de Hollywood-legende Bette Davis), kwam zijn grote doorbraak als regisseur in 1982 met Night Shift.

Al tijdens de opnames van Happy Days wilde Ron Howard deze film met Henry Winkler (The Fonz) maken. Voor Howard maakte het zelfs niet uit welke rol hij zou spelen. De Happy Days-ster mocht zelf kiezen of hij voor de uitbundige feestvierder Bill "Blaze" Blazejowski ging of de bijna verlegen Chuck Lumley. Winkler koos voor het laatste omdat hij hier een kans in zag om van zijn macho-imago van The Fonz af te raken. Goed gezien zou je denken, maar helaas voor hem speelde Michael Keaton hem in iedere scene compleet weg waardoor Winkler eerder de zwakke schakel werd en Keaton met de pluimen ging lopen.

Een andere ontdekking in deze film was Shelley Long die Ron Howard en producer Brian Grazer al eerder hadden opgemerkt in Caveman, het prehistorisch vehikel met Ringo Starr. Het duurde een tijdje vooraleer Long toehapte, want ze twijfelde er sterk aan of ze wel de rol van een prostituée wilde spelen. Maar uiteindelijk gaf ze toch toe, en daar zal ze achteraf wel geen spijt van gehad hebben want ook voor Long werd Night Shift het beginpunt van Hollywood-roem. En om het plaatje compleet te maken was deze komedie ook het debuut voor zowel Kevin Costner als Shannen Doherty, ook al zie je hun maar voor een paar seconden in beeld.

Het verhaal is naar trouwe '80's-normen te zot voor woorden, maar het bulkt wel van de charme. Charles "Chuck" Lumley (Henry Winkler) heeft het gehad als effectenmakelaar en kiest voor een job als bediende bij het lijkenhuis in New York. Je moet er niks doen behalve op je luie kont de krant lezen en wachten tot er een dode binnenkomt, maar in dat saaie leventje komt grote verandering wanneer de uitbundige Bill "Blaze" Blazejowski (Michael Keaton) zijn nieuwe collega wordt. Wanneer Chuck's buurvrouw, de prostituee Belinda (Shelley Long), zonder pooier komt te zitten en dagelijks bedreigd wordt, besluiten de twee dat souteneur worden wel eens de job van hun leven zou kunnen zijn.

Pooier spelen in het lijkenhuis dus. De film wordt vooral gedragen door een niet te stoppen Michael Keaton die hier zonder twijfel één van zijn grappigste rollen ooit speelt en toont wat voor een excellente komiek hij wel is. Shelley Long is gewoon Shelley Long, maar hoewel Henry Winkler als dwaze sul soms grappig is, zien je ook wat voor een zeer beperkte acteur hij wel is. Maar goed, qua dwaze '80's-komedies die vandaag nog werken kan Night Shift beslist nog tellen!