OBSCUUR EN VERGETEN: BUTCHER, BAKER, NIGHTMARE MAKER

In onze reeks Obscuur En Vergeten is het deze keer de beurt aan een wel zeer merkwaardige titel: Butcher, Baker, Nightmare Maker van ene William Asher.

Butcher, Baker, Nightmare Maker (dat later opnieuw werd uitgebracht onder de veel eenvoudigere titel Night Warning en op de lijst van de video nasties terechtkwam) is een Amerikaanse horrorfilm uit 1981 die destijds verguisd werd, niet in het minst door de homohaat die in zo wat iedere scène prominent is, maar tegenwoordig dankzij heel wat podcasts toch gemakkelijk de cultlijstjes haalt. En met reden, al was het maar voor de fenomenale scène waarin iemand door een auto-ongeluk brutaal onthoofd wordt, en fantastisch op film werd gezet door Jan De Bont. Het was overigens de enige scène die hij voor deze film zou maken, want de Nederlander werd na een paar dagen prompt ontslagen. Een betreurenswaardige keuze, want met hem zou deze film van William Asher er alleen maar beter op zijn geworden. Het was één van de weinige films van Asher, want voor de rest is zijn cv een ellenlange lijst van tv-series die gaat van I Love Lucy tot The Dukes Of Hazzard.

Butcher, Baker, Nightmare Maker maakte vooral eerder de tongen los dan dat die geld in het laatje bracht. Allereerst is er de incestueuze relatie tussen Billy (Jimmy McNichol) en zijn tante Cheryl (Susan Tyrrell) van wie hij later ontdekt dat ze in feite zijn moeder is. Het blijft wel bij wat gelik aan de oren of zo, maar het is duidelijk wat de knettergekke en botergeile tante Cheryl in feite wil. Een tweede aspect zijn de ongelooflijke, ontzettend brutale homofobe dialogen. Er is niet alleen de basketbalcoach (Steve Easton) die het slachtoffer is van homofobie van de spelers. Maar ook wordt hij overstelpt met beledigende en vernederende uitlatingen van de politie-inspecteur (Bo Svenson) die de moord op zijn vriend onderzoekt.

Controverse genoeg dus en compleet fout, maar toch ook een zeer onderhoudende horrortitel waarin er meer dan behoorlijk geacteerd wordt. Hoofdrolspeler Jimmy McNichol die zelf auditie deed voor de film, was daarvoor via Het Kleine Huis Op De Prairie een kindsterretje, ook al vond scenarist en één van de producers Stephen Breimer dat Bill Paxton, die je hier ziet als één van Billy's klasgenoten, een betere keuze was geweest. De belangrijkste rol was natuurlijk Susan Tyrrell als de moorddadige tante die Breimer absoluut in zijn film wilde nadat hij haar gezien had in de John Huston-film Fat City uit 1972. Voor de rol Billy’s vriendinnetje deden o.a. Daryl Hannah en Ally Sheedy een auditie, maar de keuze viel op Julia Duffy die we nadien alleen nog maar in televisiefilms zouden zien.

Het script kwam van Stephen Breimer dat hij samen met Boon Collins en Alan Jay Glueckman schreef. De bedoeling was om er iets van te maken als What Ever Happened to Baby Jane?, maar dan met de invalshoek van een slasher. De film deed weinig of niets, en kwam maar beperkt in roulatie. Buiten Amerika is het zelfs een titel die niks voorstelt, maar als je ooit de kans krijgt om deze geflipte film ooit te zien, is er maar één werkwoord van tel: doen!