AFTER HOURS : HET VERGETEN MEESTERWERK VAN MARTIN SCORSESE

Volgens vele filmcritici is After Hours één van de meesterwerken uit de jaren '80, hoewel je de titel maar weinig hoort vallen als men het over het oeuvre van Martin Scorsese heeft. Een beetje een vergeten film, en dat was helaas ook aan de kassa het geval, gelukkig wel gelauwerd in Cannes waar Scorsese er de Palm voor Beste Regisseur kreeg. Er zijn verschillende theorieën waarom deze film niet scoorde. Misschien gewoonweg omdat hij in première ging op vrijdag de dertiende, of wie weet was het wel omdat het de eerste film van Marty was die sinds 1974 zonder Robert De Niro was, maar waarschijnlijk lag de waarheid gewoon in het feit dat After Hours een zeer atypische Scorsese-film was.

Het idee van deze zwarte komedie waarin sommigen de hand van Kafka zien werd bedacht door de filmstudent Joseph Minion. Per ongeluk kwam het script bij acteur Griffin Dunne terecht, die, ondanks het fenomenale succes van An American Werewolf In London, op dat moment zonder werk zat. Er werd onmiddellijk aan Martin Scorsese als regisseur gedacht, maar die had daar noch de tijd noch de oren voor, want op dat moment was die volop bezig aan de voorbereidingen van zijn ultieme filmdroom, The Last Temptation Of Christ. Zo kwam men bij Tim Burton terecht, die wel de nodige interesse toonde. Compleet onverwacht liet Paramount Pictures weten dat de stekker uit The Last Temptation Of Christ werd getrokken, waardoor Scorsese wel beschikbaar was. De beslissing van Paramount werd een keerpunt in Scorseses carrière, want de regisseur zou voortaan (een tijdje) in zee gaan met kleinere studio’s. Via zijn advocaat Jay Julien kreeg hij te horen dat Double Play Company (het onafhankelijke bedrijfje van Griffin Dunne en Amy Robinson) wel nog zin had om met Scorsese te werken waarop de ongelukkige Burton zonder pardon in de hoek werd geduwd. Het script One Night In Soho (want zo heette het werk) had echter volgens Scorsese geen geschikte einde. De cineast vroeg raad aan de Britse regisseur Michael Powell die overigens producer van de film was hoe de film moest aflopen. Toen die het ook niet wist, werd de vraag voorgelegd aan Brian De Palma, Steven Spielberg en Terry Gilliam. Het gevonden slot is misschien niet meteen het sterkste element van de film, maar wel één die je nooit zal vergeten.

De betekenis van After Hours moet je zeer letterlijk nemen, want dat is het moment waarop de winkeldeuren in de Upper East Side van New York op slot gaan en de nachtwolven naar buiten komen. Een bizar wereldje waarmee computerbediende Paul Hackett (Griffin Dunne) totaal geen binding heeft, maar de knappe Marcy Franklin (Rosanna Arquette) voert hem mee naar deze wereld van verderf. In deze film zijn het overigens steeds de vrouwen die de mannen de duivel aanbinden. Paul komt in een rollercoaster van vreemde situaties terecht die qua toon wel wat weg hebben van de typische '80's-komedie (een achtervolging met een ijskreemkar of een nachtclub waarin je alleen maar binnen mag met een hanenkam). Hoe sullig het soms lijkt, merk je keer voor keer de magische hand van Scorsese die deze komedie de nodige extra's heeft en waarbij je ogen tekort hebt, want After Hours zit volgepropt met karakterkoppen: van Cheech & Chong als inbrekers tot de onvermijdelijke, maar altijd plezante Dick Miller. En als toemaatje nog eens prachtige beelden van het New Yorkse nachtleven dat nu niet meer bestaat. De film werd overigens alleen maar 's nachts opgenomen, zelfs voor de binnenopnames. Net zoals in de film noir mag je ook in After Hours de femme fatale niet vertrouwen. Griffin Dunne krijgt er in totaal vier over de vloer. Het begint met Rosanna Arquette als Marcy die bevriend is met de extravagante beeldhouwster Kiki Bridges (Linda Fiorentino) en wat later komt daar Teri Garr bij als serveerster Julie die haar job door en door haat en het eindigt allemaal desastreus met een mesjogge blondine die vertolkt wordt door Verna Bloom.

Het is een mysterie waarom deze '80's-classic tot dusver nog niet is uitgebracht op Blu-ray (zelfs op dvd vind je hem moeilijk).