OBSCUUR EN VERGETEN: DE ZOETE SMAAK VAN GOUDLIKEUR
 
Voor onze rubriek Obscuur En Vergeten gingen we in de donkere kelders van de Vlaamse film en groeven we De Zoete Smaak Van Goudlikeur uit 1988 voor je op.

Bijna schreven we de woorden "compleet ongeloofwaardig", maar het verhaal van De Zoete Smaak Van Goudlikeur is wel degelijk gebaseerd op waargebeurde feiten. In 1960 vielen er in Vlaanderen niet minder dan 8 doden (en nog meer blinden) toen er methylalcohol in clandestien gestookte drank terecht kwam. Het verhaal van de '60's wordt in deze televisiefilm naar het Antwerpen van de jaren '80 getransformeerd en achter de camera staat niemand minder dan de onlangs overleden Patrick Le Bon. Le Bon had naast vier langspeelfilms (waaronder het geweldige Zaman en de tweede Gaston & Leo-film) ook nog een carrière bij de televisie. Nog net voor hij het filmleven uit frustratie vaarwel zegde, werd hij na het maken van Langs De Kade ook nog voor een episode bij Comissaris Roos gevraagd, maar in de jaren '70 en '80 was hij vooral actief als regisseur voor de populaire Made In Vlaanderen-reeks.

Iedere zondagavond gaf de toenmalige BRT een regisseur een kans om een televisiefilm op te nemen. Sommigen daarvan zijn echte pareltjes zoals bijvoorbeeld De Komst Van Joachim Stiller van zijn vriend Harry Kümel, en ook deze laatste "film" van Patrick Le Bon, de regisseur die met zijn films wilde aantonen dat er in Vlaanderen ook wel eens iets anders dan een boerenroman kon gefilmd worden, is een meer dan geslaagde titel.

Het verhaal voelt wel wat sullig aan, maar toch werkt het op één of andere manier wel en legt Le Bon alweer een frisheid aan de dag die vele van zijn landgenoten toen niet hadden. Le Bon heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij opkeek naar Hollywood-cinema en dat merk je hier nog eens des te meer, en net zoals in Zaman merk je ook hier weer verschillende invloeden van Franse policiers en wordt Antwerpen wederom op een unieke manier als decor gebruikt. Het land raakt opgeschrikt wanneer twee matrozen in de Antwerpse haven dood aangetroffen worden nadat ze van een fles goudlikeur hebben gedronken. Het goedje lijkt illegaal gestookt te zijn en is uiterst dodelijk. De politie is erin geslaagd om alle flessen van het gif in beslag te nemen, maar één circuleert nog rond op een trouwfeest. Over de efficiëntie van de Belgische politie willen we ons niet uitspreken, maar het lot van de feestvierders wordt in handen gelegd van twee politie-inspecteurs (Ludo Busschots en Jo De Meyere).

Zoals dat vaak het geval is in vroegere Vlaamse films is het een plezier om bekend Vlaanderen de revue te zien passeren. Je merkt wel overduidelijk dat LeBon die alweer samenwerkte met scenarist Paul Koeck het moest zien te rooien met een krap budget, en hoewel de film hier en daar (weliswaar leuk) gedateerd overkomt, is het toch zo eentje die je beslist eens moet opsnorren.