We doken weer in onze donkere kelder om een titel op te graven die nauwelijks gekend is en met alle reden als obscuur en vergeten mag beschouwd worden. Deze keer brachten we The Aftermath uit 1982 mee.

In sommige landen werd die ook uitgebracht als Zombie Aftermath en de maker was ene Steve Barkett. The Aftermath was één van de vele films die wegens te obsceen in de VK op de lijst van de video nasties kwam te staan. Verboden spul dus, en inderdaad bij momenten vrij brutaal, ook al is het bijzonder moeilijk om uit te maken welke richting deze regisseur nu precies wilde inslaan. Het productieproces werd sowieso een verhaal van vallen en opstaan. Zo wat 70.000 dollar van het totale budget van 250.000 dollar ging naar de postproductie, en dat kwam omdat Barkett niet tevreden was met de versie uit 1978 en besloot om nadien de meeste opnames met een heleboel andere acteurs op te nemen, terwijl een ander deel van de film behouden bleef. Het was de bedoeling dat Ted V. Mikels, de regisseur van cultvehikels als The Doll Squad en Blood Orgy Of The She-Devils, de film zou produceren, maar toen hij merkte dat er met Steve Barkett geen huis te houden was haalde hij zijn handen af van deze film en op deze manier werd Barkett zowel regisseur, producer als hoofdrolspeler. Als het nadien fout loopt, kan je het alleen maar jezelf kwalijk nemen.

Het verhaal is te gek voor woorden. Het begint allemaal in de ruimte. Drie astronauten zijn op terugkeer naar aarde (één van de afbeeldingen die je op de monitors van het ruimteschip ziet zijn gewoon beelden die men uit Star Wars: Episode IV - A New Hope heeft gepikt). Het mondt uit op een noodlanding in de oceaan, waarbij één van de drie omkomt. Daarna zie je hoe Newman (Steve Barkett) net niet verzopen is en op het strand komt gekropen. Het lijkt alsof je naar Planet Of The Apes uit 1968 kijkt, en dat is nog helemaal niet zo’n gek idee, want Barkett koos exact dezelfde locatie uit als deze waar de iconische slotscene met het Vrijheidsbeeld werd opgenomen. Eens ze de nacht hebben doorgebracht komen we in een andere soort film terecht want de twee weten niet dat er zich op aarde tijdens hun ruimtevlucht een nucleaire oorlog heeft afgespeeld en dat de wereld op een paar uitzonderingen na bevolkt wordt door zombies. Mannen met een compleet mislukt masker op en het zijn zonder meer de meest trieste levende doden die je ooit op je scherm zag.

Newman (Steve Barkett) en Matthews (Larry Latham) gaan verder de wijde wereld in en komen aan in het volledige verwoeste Los Angeles. Het is een beeld dat alsmaar in de film herhaald wordt en eruit ziet als een creatie van een mislukte zondagsschilder. Tijdens hun zoektocht naar een schuilplaats komen ze in een museum terecht waar de curator (Forrest J Ackerman) voor de jonge Chris zorgt. It stays all in the family, want het jochie wordt (jawel) door Barketts eigen zoon gespeeld. Net voor de museumeigenaar zijn laatste adem uitblaast vraagt hij aan Newman of die voor het kind wil zorgen. Nadien verlaten we het pad van de zombiefilm (hoewel die nog wel een paar keer opduiken) en wordt de film een soort van Mad Max-rip off. We maken kennis met Cutter (Sid Haig), een bendeleider die bij zijn rooftochten steeds de mannen afmaakt en de vrouwen in een kamp onderbrengt. Eén van de eerste vrouwelijke slachtoffers die je ziet is trouwens Vincent Barbi die Steve Barkett zijn eerste filmrol bezorgde in The Corpse Grinders.

The Aftermath is dwaze cult pur sang en zo fout gemaakt dat je hem gerust voor de gein kan bekijken. Barkett is een klungelaar in editing, de dialogen zijn lachwekkend of hij maakt een stomme fout zoals het ruimtepak waarop een Amerikaanse vlag is genaaid dat veel meer sterren telt dan normaal en waarmee je dan natuurlijk de patriotten op je dak krijgt. De man zelf was er echter van overtuigd dat hij een meesterwerk in handen had en ondanks de vernietigende kritieken probeerde hij het in 1990 voor een tweede keer als regisseur met de vergeten ninja-film Empire Of The Dark, en je ziet hem ook af en toe wel eens in een film opduiken die nood heeft aan een cultacteur die geen al te hoge gage vraagt. Een zeer opmerkelijk weetje is dat Steve Barkett aan de toen compleet onbekende James Horner vroeg om de score te schrijven voor The Aftermath, maar omdat Horner een beginneling was en dus ook geen portfolio op zak had, werd er gekozen voor John W. Morgan. Het verhaal doet de ronde dat Nicholas Meyer zo onder de indruk was van de score van The Aftermath dat hij Morgan wilde voor zijn Star Trek II: The Wrath Of Khan uit 1982, maar laat de ironie zijn dat Universal voor Horner koos.