In onze rubriek Obscuur En Vergeten hebben we het deze keer over Tanya's Island. Het soort film dat nu niet meer bestaat, en dat zal wellicht voor de meeste mensen niet meer dan een goede zaak zijn. Want zeg zelf een film waarin een vrouw door een gorilla wordt verkracht, daar zou je vandaag toch niet meer met weg kunnen. Als je de film nooit in je leven te zien zal krijgen dan is wanhoop niet echt nodig, want Tanya’s Island is niet meer dan een zooitje onkunde van de ergste soort, maar toch heeft de film in bepaalde middens een zekere cultwaarde en dat komt door de hoofdrolspeelster D.D. Winters. Nog nooit van gehoord, zucht u? Toch wel, D.D. Winters is het pseudoniem van het Canadese model Denise Katherine Matthews en als u nog niet weet wie we hiermee bedoelen dan zal je zeker haar latere ego Vanity kennen dat door Prince werd bedacht. Naar verluidt had Vanity er schoon genoeg van dat Prince haar louter gebruikte als sekssymbool en daarom zocht ze haar heil bij de concurrende platenfirma Motown die meer oog had voor haar zangtalent, maar andere bronnen beweren dan weer dat Vanity zo zwaar onder de coke zat dat de Purpere Hoogheid besloot om haar de laan uit te sturen en haar te vervangen door Apollonia. Feit is wel dat Vanity op haar 57e stierf aan leverkanker ten gevolge van druggebruik. Maar laten we het maar over haar filmcarrière hebben, want dat was toch iets bijzonders.

Een prachtige vrouw met tonnen charisma maar acteren zat er niet echt in. Haar beste rol is ongetwijfeld 52 Pick Up met Roy Scheider waar ze (jawel) een heroïnejunk mocht spelen, maar voor de rest is haar cinematografie er één van de meest rare kronkels. Zo is er The Last Dragon, wat een soort van Bruce Lee-film moet voorstellen, maar dan vanuit een Motown-perspectief vol commerciële funk en er was ook nog Never Too Young To Die waarin ze met Gene Simmons van KISS speelde die een rol had als travestiet. Je leest dat goed, bekijk de trailer maar eens! En net voor ze een klein rolletje had in de Jamie Lee Curtis-slasher Terror Train had ze ook de hoofdrol te pakken (voor wat dat waard is) in het compleet geschifte Tanya's Island van Alfred Sole die in het horrorgenre wel bekend is van Alice Sweet Alice maar later toch maar zijn brood ging verdienen als productiedesigner van tv-reeksen waaronder MacGyver. Het verhaal werd geschreven door ene Pierre Brousseau die ook Sex In The Snow neerpende (daarna kwam er niets meer van) en wiens biografie op IMDb gaat over het feit dat het een kerel is op wie je kan rekenen. Tanya's Island is zijn visie op het King Kong-verhaal gemengd met Black Emmanuelle-invloeden.

Twee geliefden Tanya (Vanity dus) en Lobo (Richard Sargent, niet dat je hem moet kennen) hebben besloten om hun dagen te slijten op een onbewoond eiland en het enige wat ze er doen is hun hut schilderen, wat met het paard rondhuppelen en vooral veel vrijen. Fans van Vanity die de vrouw zowel van voor als van achteren naakt willen bewonderen komen hier bijzonder goed aan hun trekken want de regisseur gebruikt werkelijk iedere mogelijkheid om Vanity poedelnaakt in beeld te brengen, zelfs in scenes waar dat totaal niet nodig is of in delen waarin Vanity zelfs geen deel uitmaakt van het verhaal. De twee denken er alleen te zijn, maar er is ook nog een gorilla aanwezig. De CGI moest toen nog wel worden uitgevonden en dus moet u het stellen met een man in een apenpak. Geloof het of niet, maar daar hadden ze in Hollywood een acteur voor: Don McLeod. De man speelde namelijk altijd apen en hij was te zien als aap in talloze producties zoals in Sheena met wijlen Tanya Roberts, maar ook bijvoorbeeld in de Eddie Murphy-komedie Trading Places. De man schreef zelfs een boek over zijn apekuren (Going Ape With Don McLeod) en Tanya's Island was zijn debuut als aap. Wel met een verschrikkelijk slecht gemaakt kostuum dat helemaal niet op een gorilla lijkt, maar dat was voor Alfred Sole pure bijzaak. Tanya’s Island werd overigens bijna de dood voor Don McLeod, want tijdens de opnames in Puerto Rico had de man zo veel gezopen dat hij in het ziekenhuis belandde. Maar laten we terug gaan naar onze Tanya, want als die de gorilla op het eiland ontdekt wordt ze zo waar verliefd op het beest en noemt hem Blue. Het is dan ook een aap met blauwachtige haren. En om die nieuwe passie kan Tanyas vriendje natuurlijk niet lachen.

Ondanks het mooie lijf van Vanity is Tanya's Island al bij al een vermoeiende rit maar die je als cultliefhebber toch eens moet gezien hebben, als was het maar fast forward. Vanity is zeker niet de zwakste schakel (die is gewoon knap, en meer wordt er niet van haar gevraagd), maar wel Sole die als regisseur totaal geen begrip heeft van het begrip montage. Hij is er ook niet vies voor om je om de haverklap te vervelen met beelden van een zonsondergang op zee dat gepaard gaat met een soort van Richard Clayderman-muziekje. De man kiest zelfs voor een romantisch deuntje (iets wat op Love Story van Francis Lai lijkt) als de arme Tanya door de gorilla wordt verkracht. De eerste vijf minuten van de film zijn helemaal te gek voor woorden en kun je alleen maar ergens plaatsen als je het einde hebt gezien.

Voor de liefhebbers is deze film in de VS te vinden op een regiogebonden dvd.