OBSCUUR EN VERGETEN: ALLIGATOR

Of deze creature feature bij de echte fans vergeten is, betwijfelen we sterk maar Alligator uit 1980 is zo'n film die echt wel de moeite loont om nog eens vanonder het stof gehaald te worden. Een film waarvan je hoopt dat hij zo snel mogelijk op een Blu-ray boutiquelabel verschijnt.

Wie kort door de bocht wil gaan, kan stellen dat Alligator niet meer is dan een kloon van Jaws. De film van Spielberg was immers in vele opzichten het moedervoorbeeld. Niet alleen omdat er ook hier een moorddadig dier de hoofdrol wegkaapt (alleen is de haai nu een alligator), maar ook omdat de drie hoofdpersonages sterk op die van de zomer van de witte haai lijken. De held van de film is David Madison (Robert Forster), een agent die je kan vergelijken met Roy Scheider als Chief Brody. Net zoals Richard Dreyfuss als Hooper is er ook in Alligator met Robin Riker een wetenschappelijk expert aan boord. De rol van de jager komt op rekening te staan van Henry Silva (de man die acteert zonder zijn gezichtstrekken te veranderen) en om het helemaal bont te maken is er in deze eightiesfilm ook nog eens een burgemeester in het spel die alleen maar aan geld denkt en de bedreigingen als pure larie ziet.

Toch is Alligator zoveel meer dan het zoveelste Jaws-aftreksel. Deze film die geschreven werd door John Sayles (de man die eigenlijk via Night Skies het verhaal van E.T. bedacht) is een creature feature om de vingers en duimen bij af te likken. Het gegeven is simpel, maar regisseur Lewis Teague die net met Pamela Sue Martin The Lady In Red had gedaan (en later ook met The Jewel Of The Nile en Cujo zou scoren) deed iets bijzonders leuk met dit gegeven. Eerst werd de opdracht aan Joe Dante voorgelegd, maar om de één of andere reden weigerde de regisseur om mee te stappen in dit project. Vreemd, want Alligator heeft nochtans een zeer hoog Dante-gehalte.

Het bizarre verhaal begint wanneer een tienermeisje een alligatorbaby koopt terwijl ze met haar familie op vakantie is in Florida. Wanneer het gezin naar Chicago terugkeert, heeft de vader genoeg van het vreemde huisdier en spoelt hij het jonge dier door het toilet waardoor de jonge alligator in de riolen van de stad terechtkomt. Wat niemand weet is dat de alligator weet te overleven door zich te voeden met weggegooide kadavers van huisdieren die gebruikt als werden als proefdieren om een medicijn uit te testen om landbouwvee in gestalte te doen groeien. Het goedje is echter niet te vertrouwen want de dieren krijgen er een enorm verhoogde eetlust door. Twaalf jaar later is de alligator gemuteerd tot een monster van meer dan 11 meter en het dier is van plan om de stad te teisteren.

Net zoals Steven Spielberg veel problemen had met zijn haai, had ook Teague problemen met zijn mechanische alligator. En dat zie je, hoewel dat anderzijds de charme van de film is. Het krappe budget wordt overigens prachtig omzeild met pientere vindingrijkheid, zoals in de riolen waar Teague zich duidelijk liet inspireren door Cat People van Jacques Tourneur en dat door er een fantastisch schaduwspel van te maken. De graffiti die je op de muren ziet zijn overigens citaten uit The Third Man met Orson Welles.

Als de alligator zich door de straten wriemelt krijg je een fantastische B-film te zien waarbij het dier met zijn gigantische staart alles tot moes slaat of zijn menselijke prooien met veel liefde oppeuzelt. Robert Forster is prima gecast als de redder van Chicago, ook al werd de film in Los Angeles gedraaid. Een beetje over the top, maar een prestatie die nog altijd ontzettend leuk is om naar te kijken, en zijn grapje over zijn kaalheid is goud waard en werd later in zijn rol van Max Cherry in Tarantino's Jackie Brown herhaald. Alligator is dan ook een heerlijke, niet te missen film.