MUZIEKFILM
20 Jaar geleden stonden The Rolling Stones op het toppunt van hun creatieve kunnen en hun populariteit. Het groepje dat onder leiding van Brian Jones in 1962 in de Londense Marqueeclub debuteerde met een repertoire van rhythm’n blues, groeit in de jaren '70 uit tot een rockband van wereldformaat. Dat was evenwel alleen mogelijk nadat stichter Brian Jones in 1969 uit de groep werd gezet en het componistenduo Jagger/Richards definitief het heft in handen nam en zich als het ware hart van de groep manifesteerde. Minstens drie decennialang hebben zij het succes van The Rolling Stones gegarandeerd met hitlijstkrakers als Satisfaction en Jumpin' Jack Flash in de jaren’60 en niet te vergeten de albums Get Yer Ya-ya's Out!, Sticky Fingers en Exile On Mainstreet in de jaren '70. De jaren '80 zijn dé gouden tijd voor de Stones met vijf nummer 1-albums. In de jaren '90 vermindert hun productie tot nog twee reguliere albums die evenwel allebei de top van de albumcharts bereiken (Voodoo Lounge is met 39 weken het langst genoteerde Stones-album ooit in de Top-40).



The Rolling Stones – Let's Spend The Night Together is een filmverslag over een drietal concerten van de Britse band in het najaar van 1981 in de Verenigde Staten. Onder een stralende najaarszon staan ze er voor een enthousiast publiek in The Meadowlands Arena in New Jersey en in The Sun Devil Stadium in Arizona met een line up van drie gitaren, drums, twee toetsen, een saxofoon en een uitgelaten Mick Jagger die als een dolleman over twee gigantische podia jogt. Hal Ashby heeft een compilatie gemaakt van de diverse optredens, doorspekt met beelden van de jonge Stones in de jaren '60 en kiekjes van achter de podiumcoulissen op een soundtrack van de grootste Rolling Stones-hits tussen 1964 en 1982. Trage songs zijn er niet bij: Lady Jane, Angie en Wild Horses, nog altijd dijken van nummers, moeten we missen, evenals As Tears Go By, Paint It Black, Street Fighting Man en het bedwelmende Sympathy For The Devil. Toch kan de pret niet op met prachtige uitvoeringen van You Can't Always Get What You Want, Under My Thumb en Time Is On My Side. Satisfaction en Let's Spend The Night Together zijn in een eigentijds kleedje gestopt en de combinatie Jagger/Richards zorgt voor veel vuurwerk met een voor één keer goedgeluimde en voor zijn doen hyperactieve Keith Richards, toen ook al niet moeders mooiste, maar een gitarist die respect blijft afdwingen.

Visueel is deze concertregistratie een streling voor het oog. Hal Ashby kreeg toegang tot veel materiaal van uitstekende kwaliteit en zorgt voor meerwaarde door de soundtrack te voorzien van een wervelende montage waarbij hij fragmenten uit de verschillende shows – en footage uit lang vervlogen tijden – naadloos met elkaar combineert zonder dat de lipsynchronisatie fout gaat en zonder dat er afbreuk wordt gedaan aan het vlotte verloop van het concert. De camera’s staan aan beide kanten van het podium, tussen het publiek en achteraan in de megastations, terwijl een helikopter regelmatig een totaaloverzicht biedt van de mensenzee. Met een techniek van brede shots en close ups brengt de regisseur de toeschouwer tot heel dicht bij de Rolling Stones en geeft hem het gevoel er echt bij te zijn, veel dichter dan de duizenden fans die op een paar honderd meter afstand ergens op een tribune zitten. De sfeer van de massa moet de kijker grotendeels missen, maar Hal Ashby maakt dat goed met een bombardement van fraaie opnamen van Jagger en Richards, Watts, Wyman en Wood, hoewel die twee laatsten er maar voor de schone schijn bijstaan. Tijdens de show maken de Stones geen gebruik van videoschermen en het verplichte vuurwerk (het echte dan) sluit hun optreden met een knaller af terwijl duizenden ballons al tijdens het laatste nummer naar beneden dwarrelen.



De Rolling Stones anno 1982 is een plezier om naar te kijken, een unieke belevenis waarvan jonge fans alleen maar kunnen dromen. 25 jaar geleden waren de Stones in de bloei van hun leven, bezaten ze een ontembare en haast onuitputtelijke energie met een repertoire dat tot op de dag van vandaag overeind is gebleven.

PLAYLIST
1. Black Limousine
2. All Down The Line
3. Brown Sugar
4. You Can't Always Get What You Want
5. Honky Tonk Woman
6. Jumpin' Jack Flash
7. Let It Bleed
8. Let's Spend The Night Together
9. Satisfaction
10. Under My Thumb
11. Going To A Go-Go
12. Just My Imagination
13. Time Is On My Side
14. Twenty Flight Rock
15. Take The Train
16. The Star Spangled Banner

BEELD EN GELUID
Deze concertfilm van Hal Ashby is een uitstekende videoregistratie. Rekeninghoudend met het feit dat een live-registratie onder vrij moeilijke akoestische omstandigheden en een gebrekkige controle op de lichtkwaliteit tot stand komt, is er hier sprake van een perfecte materiaalkeuze waarbij wazige shots en slechte cadrages tot een minimum zijn beperkt. De pastelkleurige tinten van het decor en de garderobe van Jagger komen mooi tot hun recht. Breedsmoelkikker Jagger is tegelijk een unieke zanger en een hyperactief showbeest, een entertainer die het publiek niet alleen voorziet van een stevige portie muziek, maar ook voor beweging zorgt op het podium, waarbij hij zijn fysieke kwaliteiten even makkelijk etaleert als zijn muzikaal talent. Het geluid is overwegend goed van kwaliteit. Ergens in het midden van de opname heeft de klank te lijden van minder gunstige omstandigheden en is er sprake van een zekere verdoffing, maar dat blijft gelukkig beperkt tot een vrij korte sequentie. Jammer dat Universal niet de kans heeft gezien om de stereo-track uit te breiden tot een 5.1-versie. Een doorgedreven scheiding van het gitaargeluid zou het klankbeeld beslist overzichtelijker hebben gemaakt en de toetsen duidelijker geprofileerd.



EXTRA'S
De extra's beperken zich tot een mooie Trailer die een goed overzicht biedt van de hele film en een Fotogalerij.

CONCLUSIE
The Rolling Stones – Let's Spend The Night Together is pure nostalgie, een must voor alle Stonesfans en een unieke kans voor jonge volgelingen om de inmiddels bijna bejaarde heren aan het werk te zien op het toppunt van hun kunnen. Het enthousiasme en het fysieke uithoudingsvermogen van Jagger zijn fenomenaal, sindsdien doet hij het een stuk rustiger aan tijdens live-concerten, terwijl ook z'n stem veel van haar oorspronkelijke kracht heeft verloren na drie decennia van drugs, drank en sigarettenrook. We zien hem op deze dvd zoals fans hem graag zullen herinneren: uitdagend, een beetje vulgair en een beetje verwijfd, sensueel en sexy. Op deze dvd moet u uiteraard een aantal grote hits van na 1981 missen, maar wat u te zien krijgt is behoorlijk van kwaliteit, auditief en visueel. Over de songkeuze valt te discussiëren, maar sportstadions stellen zo hun eigen eisen aan een rockband en het materiaal beperkt zich dan ook tot rockballades en stevige rhythm ’n blues-covers. Al bij al een mooie staalkaart van de Rolling Stones anno 1982, alhoewel het onvergeeflijk blijft dat Mothers Little Helper en Ruby Tuesday er ook niet bij mochten zijn.