:: ARTIKELS ::
DVDInfo.be >> Artikel >> Column >> COLUMN #5: BRUSSEL VLOMS EN BRUSSEL FRANS
COLUMN #5: BRUSSEL VLOMS EN BRUSSEL FRANS
Type: Column - Datum: 2009-04-07 - Geplaatst door: Werner
BRUSSEL VLOMS EN BRUSSEL FRANS

Ik begrijp het soms toch niet helemaal. We leven in een gecommercialiseerde wereld waarbij bedrijven zich uit de naad lopen om het laatste detail van ons consumptiegedrag in kaart te brengen. Welke factoren laten ons keuzegedrag beïnvloeden bij het kopen van een pot yoghurt? Om de hoeveel tijd frequenteren we de website van de Vlaamse Vereniging van Postzegelverzamelaars? Prefereren we onderbroeken met een wit of eerder een grijs randje?

En toch verspillen multinationals bakken cash met direct marketing die compleet zijn effect mist. Laten we er eens één voorbeeld uit de praktijk uitlichten. We gaan het vandaag eens hebben over een niet nader genoemd telecommunicatiebedrijf. Laten we het voor het gemak en compleet willekeurig aanduiden met de letter B. Ik maak gebruik van de telefoondiensten van B en ik heb een ADSL-internetaansluiting - die, laten we dan ineens maar de puntjes op de I zetten, door de werkgever van mijn vrouw betaald wordt. Ziet u het al voor u? Hiermee ben ik in twee gevallen bij B klant voor drie van hun kernactiviteiten. Kan u de sfeer al proeven? Inderdaad, er ontbreekt nog één schamel detail om het plaatje compleet te maken. Ik neem geen televisieaansluiting van B. Sterker nog, het medium televisie interesseert me maar matig. Noch bij B, noch bij één van B's concurrenten. Ik heb misschien wel een kabelabonnement bij een niet nader genoemde concurrent waar ik veel te veel voor betaal, want als ik de optelsom maak kijk ik misschien één keer per week naar de openbare omroep, en dan zal het veel zijn. De opgefokte yuppietelevisie van muziekzenders, waarbij de ganse dag dellen champagne van elkaars borsten liggen te likken, en duidelijk mentaal minderbedeelde vie-jees met de welsprekendheid van een gekookte kreeft commerciële troep aan elkaar praten, mot ik niet. Een slaapverwekkend kanaal waarbij de hele dag in wat voor mij Chinees is een ticker tape met koersen van weet ik wat voor aandelenmarkt de revue passeert, terwijl er een uitgescheten vertegenwoordiger van een bank op tv live een aanval van het syndroom van Gilles de la Tourette komt evoceren omdat Bevoorrecht Equiteitenfonds Zoveel drie tienden van een procent is gedaald, mot ik ook niet. En "lokale televisie" waarbij een livecameraverbinding tot stand wordt gebracht als er breaking news te melden valt, telkens er een duif op het standbeeld van Rubens heeft gescheten, mot ik al helemaal niet. Samenvattend zou ik ideaal gebaat zijn bij een formule waarbij ik alleen betaal voor de kanalen waar ik daadwerkelijk naar kijk.

Kortom, ik heb een uitgesproken mening over televisie, zoals u ongetwijfeld uit de vorige paragraaf kon afleiden. En ik steek mijn mening daarover niet echt onder stoelen of banken. Maar terug naar het bedrijf B dus. Minstens één keer om de drie maanden slaagt het bedrijf erin om mijn welverdiende rust te doorbreken met een telefonische melding "die mijn leven gaat veranderen". Ze bellen je altijd wanneer je het het minst verwacht en wanneer je je antwoorden niet voorbereid hebt, en voor je er erg in hebt hebben ze weeral twee kostbare minuten van je tijd volgeluld met hun verkooppraatje. De eerste minuut wordt me de hemel op aarde beloofd. Men heeft immers speciaal voor mij een aanbod uitgevogeld waarmee het leven een stuk aangenamer wordt. Ik begin zowaar te duizelen en beeld me in dat mijn leven vanaf nu één aaneenschakeling van orgasmes en schranspartijen zal worden. Een virtuele win for life zeg maar. Maar nee. Als goede klant van B (twee op de drie!), zo doet men kond, zal ik ongetwijfeld interesse hebben om in de toekomst mijn televisiekijkgedrag in goede banen te laten leiden door het digitale aanbod van B. Want "het is toch heel makkelijk", en ben ik me daar een woestijnbarbaar omdat ik het nog aandurf om nog televisie te kijken via een volksdemocratisch stuk koperdraad.

Totter ik daar met mijn klokkenspel even van mijn roze wolk af! Moet ik daarvoor gestoord worden? Blijkbaar is er iemand die het nuttig vindt dat ik ook nog in mijn vrije tijd de beschikking heb over wat extra kanalen met de ganse dag verslag over sporten zoals cage fighting en mannen die zich door een kabel laten voortslepen achter een moto. Of kan ik niet langer de lokroep weerstaan van een onweerstaanbare behoefte om me in te laten met een kanaal dat de hele dag tekenfilms uitzendt die in Japan verboden zijn omdat de jeugdige kijkertjes allemaal begonnen te schuimbekken door de uitgelokte epilepsieaanval. Of een extra realitysoapkanaal waarbij vier bronstige mannen worden opgesloten in een wc-hokje met maar één rol papier. Ik heb echter geen zin om deze conversatie tot in het oneindige te rekken met filosofische overpeinzingen over de teloorgang van de westerse cultuur, en probeer me met de volgende oneliner definitief te verlossen van het gezwam:

"Mevrouw, digitale televisie interesseert me niet."

Big mistake. Nu wordt het even tricky om het volgende in beleefde bewoordingen uit te drukken. Ik weet dat telefonistes een hondenstiel hebben die zich nog net één stapje lager op de evolutionaire ladder situeert dan het hanteren van een frituurpan in een fastfoodzaak, maar ondanks de summiere opleiding die een dergelijke job met zich mee kan brengen, en ondanks het feit dat je met een beetje goeie wil zelfs een aap hamburgers kan leren bakken, is er toch een hoofdstuk in de cursus apart gereserveerd voor brutaliteit en opdringerigheid. De opvolgvraag staat natuurlijk letterlijk voorgekauwd op de flow chart van de telefoonterroriste in kwestie, maar toch weten ze me er elke keer weer in te laten trappen, en alhoewel ik de vraag van mijlenver zie aankomen, vergeet ik telkens op het cruciale moment het uitwijkmanoeuver te maken en krijg ik de volle lading als een verse koeienvlaai die op een hoop krioelende vliegen valt die nog aan de vorige gang van hun menu bezig zijn.

"En waarom niet?"

Gee, ik zou het echt niet weten. Wat ik vooral niet zou weten is waarom ik mijn verbruikerspatroon zou delen met een wildvreemde troela aan de telefoon. Het antwoord op de vraag in kwestie is dan ook van een verbluffende complexiteit, zeker in verhouding tot de stompzinnigheid van de vraagstelling zelf.

Waarom niet? Euh... ik weet het niet. Laat me even raden. Omdat ik tevreden ben met het huidige aanbod. Omdat, om dit gegeven in een bredere context te kunnen plaatsen, het huidige aanbod zelfs mijn ruimste verwachtingen vele malen overtreft? Wat zou me in het gulle aanbod van de goedlachse distributeur kunnen interesseren? Het voetbalaanbod misschien? Nee toch niet, ik heb een stronthekel aan voetbal. Ik ben intellectueel niet in staat om vijf eersteklasseclubs op te noemen. Echt niet. Voetbal is voor mij van eenzelfde niveau wansmkelijkheid als amateurgastronomen die bij hoog en bij laag beweren dat de kattenpis die Jupiler uitzeikt kan worden gecatalogeerd als bier. Een andere reden dan. Het aanbod on demand? Om en bij de 95 procent van wat op televisie wordt uitgezonden is al inherent een heruitzending, wat me daarvan echt interesseert heb ik al lang op mijn dvd-recorder vereeuwigd. Er wordt bovendien lustig in alle talen gezwegen over het feit dat het laten doorstromen van het digitale ambrozijn het debiet van de gelijktijdige internetverbinding doet zakken naar dat van de bloeddoorstroming in een door cholesterol aangetast haarvaatje van een fruitvliegje dat kampt met overgewicht. Met andere woorden, als mijn vrouw een avondje tv wil kijken en ik wat wil internetten, dan word ik in een teletijdmachine teruggeflitst naar het primitieve tijdperk van de inbelverbindingen. No thanks. Het kunnen bekijken van alle programma's in high definition? Ik ken heus wel het verschil tussen de twee standaarden en men vergeet er natuurlijk altijd bij te vertellen dat je een joekel van een scherm nodig hebt om het verschil te kunnen waarnemen. Nu héb ik een joekel van een scherm, maar blijkbaar beschikt mijn telefoonmiep over de één of andere telepatische gave waardoor ze uit de resonantie in mijn stempatroon kan afleiden dat ik inderdaad een substantieel deel van mijn inkomen heb geïnvesteerd in de Rolls Royce onder de televisietoestellen. Bovendien vergeet ze er strategisch bij te vertellen dat de meeste televisiemaatschappijen zélf het verschil niet kennen tussen HD en SD, en het nut om meerwaardetelevisie als Man Pijpt Hond of De Dikste Nek Ter Wereld op een resolutie van 1920 lijnen te kunnen zien, ontgaat me eerlijk gezegd wel een beetje.

Het filmaanbod dan? Euh... laat ons eens even kijken. Hier moet ik als doorwinterd filmliefhebber toch even een seconde langer over nadenken. Sounds tempting... Laat me even professioneel een assessment opmaken van de huidige situatie. Pro: ik consumeer films tegen een tempo waar Roel Van Bambost een puntje aan kan zuigen. Contra: Ik ben hoofdredacteur van een welbepaald dvd-magazine. Ik heb speciaal in een kamer een wand laten timmeren om mijn gargantueske voorraad dvd's en Blu-ray's te stockeren. Vier schappen daarvan zijn exclusief voorbehouden voor het stationeren van alleen al het aanbod aan schijfjes waar ik nog niet aantoe gekomen ben om ze te bekijken wegens acuut tijdsgebrek. Wat staat daar tegenover? Ik zal het u zeggen: tien euro per maand extra neervorken voor een aanbod dat essentieel bestaat uit grabbelbaktitels van het genre 5 voor 10 euro bij Bart Smit, of de 37ste herhaling van Police Academy

"En waarom niet?" Wel, ik denk niet dat ik op vijf seconden van mening ben veranderd. Ik heb echter geen zin om mijn gedetailleerde analyse van de degeneratie van het televisielandschap, die al is ingezet sinds de laatste uitzending van Schipper Naast Mathilde, voor te leggen aan iemand die blijkbaar gekwalificeerd is omdat ze de cijfers nul tot en met negen op een toetsenbord van een telefoon kan onderscheiden. Dus ik herhaal nog eens, iets meer geïrriteerd na de vorige haarscherpe overpeinzingen die in een flits als de laatste film van mijn leven op mijn netvliezen geprojecteerd werden:

"Mevrouw, digitale televisie interesseert me écht niet." (let op het accent aigu op het woordje "echt")

Er wordt nog een soort van lam excuus gemompeld, maar een initiatief richting opstellen van een interne nota om mij uit het telefoonbestand te schrappen omdat er geen enkele Theofiel Boemerang ooit in gaat slagen om me digitale televisie aan te naaien, wordt niet gemaakt. Binnen drie maanden geven ze weer rendez-vous aan de telefoon.

Maar ik heb voorlopig genoeg aan Brussel Vloms en Brussel Frans.
 




UIT HET ARCHIEF
cover
Pierre Le Grand
cover
Merlin

Andere artikels van hetzelfde type