Wie ben je? Stel jezelf kort voor.
Ik ben Ellen Aerts. Ik woon in de prachtige (stille) Kempen. Overdag kan ik mijn energie kwijt tijdens mijn lessen in het secundair onderwijs. In mijn vrije tijd houd ik me vooral bezig met muziek en met film natuurlijk.

Van waar komt je interesse voor films?
Ik durf vermoeden dat die wel eens genetisch zou kunnen zijn. Mijn overgrootouders hebben immers lange tijd een cinema gerund. De verhalen die mijn grootvader hierover vertelde, spraken tot de verbeelding. Voorts heb ik altijd een rijke fantasie gehad en film gaf mij het perfecte excuus om weg te dromen.

Wat is je favoriete film aller tijden en waarom?
De op en top typische meisjesfilm Anne Of Green Gables. Het hoofdpersonage Anne was een echte dromer en daar kon ik mij perfect in vinden.

Wat is het pronkstuk van je verzameling?
Dat zal mijn Doctor Who collectie zijn. Ik heb alleen de boxen van de nieuwe series (met bijhorende soundtracks weliswaar), maar ik vind deze toch zeker de moeite.

Wat is je vroegste herinnering die je hebt aan cinema?
Zonder enige twijfel De Kleine Zeemeermin die ik met mijn vader ben gaan bekijken toen mijn broertje net geboren was. Meer nog dan de film herinner ik mij de ijspralines die een ware ontdekking waren voor mij en de poster die ik kreeg na de film. Het was de eerste in een hele collectie filmposters die in de loop der jaren mijn kamer gesierd hebben. Het is ook dan dat ik begonnen ben met voor het eerst vragen en later kopen van video’s en dvd’s.

Heb je ooit al bekende filmpersonaliteiten ontmoet?
Op een aantal BV’s na, heb ik jammer genoeg nog geen bekend volk zien passeren in de Kempen.

Waar erger je op HT-technisch vlak het meest aan?
De overvloed aan kabels.

Wat was je grootste miskoop ooit?
Een BBC Classics-box waarin Pride And prejudice, Sense And Sensibility, He Knew He Was Right en Barchester Chronicles gebundeld zitten. De Pride And Prejudice-versie was niet die met Colin Firth, hoewel dat wel op de cover vermeld stond. Maar deze – toch wel ernstige – fout buiten beschouwing gelaten, zijn de vier series nog altijd een voorbeeld van hoe het niet moet.

Als we je moeten straffen, welke film moeten we je dan verplicht laten bekijken?
Titanic. Deze zeemzoete film over een boot die naar mijn gevoel véél te traag zonk terug moeten zien, zou een echte straf zijn . Als ik daarbij ook nog terugdenk aan het oorverdovende gesnotter dat toen de cinemazaal vulde, kan ik wel spreken van een echte kwelling.

Wat is je grootste guilty pleasure?
Ik heb een zwakke plek voor tekenfilms of series uit mijn jeugd. Zo ben ik de trotse bezitter van alle afleveringen van My Little Pony, Clémentine en Black Beauty.

Wat is je favoriete acteur/actrice? Minst favoriete acteur/actrice, en waarom?
Ik vind alle acteurs/actrices die niet elk rolletjes op dezelfde manier spelen wel goed. Wie mij absoluut niet kunnen bekoren zijn Kevin Costner, Leonardo DiCaprio en Kate Winslet (de laatste twee hebben het hoogstwaarschijnlijk bij mij verkorven door hun rol in een film die we niet meer gaan vernoemen).

Wat is je favoriete televisieprogramma?
Doctor Who. Enkele jaren geleden had ik nog nooit van de serie gehoord. Toen ik op reis in Engeland gewezen werd op een replica van een Dalek, vond ik dat het belachelijkste monstertje ooit gezien. Maar op de één of andere manier heeft de serie mij toch helemaal te pakken gekregen. Nu enkel nog wennen aan de nieuwe Doctor.

De tv-knop gaat onverbiddellijk af bij?
Allerlei realityrommel. Of het nu gaat om koks in spee, mensen op een onbewoond eiland of uitbaters van een B&B, het kan me geen van alle boeien. Ook voor melige romantische drama’s pas ik liever.

Welke rol zou je zelf graag gespeeld hebben?
Hoewel ik niet het minste acteertalent bezit, mogen ze me altijd een gastrol aanbieden in Doctor Who of Torchwood. Als tweede keuze ga ik voor de rol van Buffy, The Vampire Slayer.

Waar gaat je muzikale voorkeur naar uit?
Ik ben een grote soundtrackliefhebber. Ongelofelijk hoeveel mooie, voornamelijk instrumentale muziek, er geschreven is.