OBSCUUR EN VERGETEN: THE UNSEEN

Voor onze Obscuur En Vergeten hebben we deze keer een interessante mix van slasher en thriller voor je klaar: The Unseen.

Deze film uit 1980 is een zo goed als compleet vergeten horrortitel en dat vindt Danny Steinmann maar goed ook. De regisseur die overigens de zoon is van de befaamde kunstverzamelaar Herbert R. Steinmann schaamde zich zo hard voor de uiteindelijke versie dat hij op de affiche zijn naam liet veranderen door Peter Foleg. Er zijn wel een paar beslissingen die de wenkbrauwen doen fronzen, maar al bij al is dit een solide thriller die doet wat hij moet doen. En Danny Steinmann zelf was nu ook niet echt een groot filmgenie. Hij begon zijn carrière in 1973 met de pornofilm High Rise waarvoor hij de alias Danny Stone gebruikte. Daarna blonk hij vooral uit in het maken van tv-commercials en hij zou in 1984 een meer dan behoorlijke hit scoren met Savage Streets en een jaar later met Friday The 13th: A New Beginning, wat overigens zijn zwanenzang was.

Het verhaal is vrij basic. Drie journalistes Jennifer (Barbara Bach), Karen (Karen Lamm) en Vicki Thompson (Lois Young) zijn in een stadje aanbeland om er een reportage te maken over iets wat lijkt op Deense feesten. Elk hotel is helaas volgeboekt, zelfs een heel eind buiten de stad vinden ze geen kamer meer tot ze op een stadsmuseum botsen dat gerund wordt door de vriendelijke, maar bizar uitziende Ernest Keller (Sydney Lassick). De man stelt hun voor dat ze bij hem logeren op zijn boerderij waar hij met zijn vrouw Virginia (Lelia Goldoni) woont. Natuurlijk weten de drie dames niet dat ze met een psychopaat te maken hebben.

Het leuke aan deze film is sowieso dat de twee hoofdrolspeelsters zijn die met een beroemde popster als man hadden. Karen Lamm was een paar jaren de echtgenote van Dennis Wilson, één van de oprichters van The Beach Boys en Barbara Bach kent iedereen als de wederhelft van Beatle Ringo Starr. Echt acteren doen de twee niet (hoewel Bach later via The Spy Who Loved Me wel een Bond-girl werd), maar ze doen wat van hun verwacht wordt: hun longen uitschreeuwen. Het betere acteerwerk komt van het duivelskoppel. Lelia Goldoni was wel fin de carrière maar in haar jonge dagen stond ze op de set van films van giganten als Joseph L. Mankiewicz of John Huston, of speelde ze de hoofdrol in het baanbrekende Shadows van John Cassavetes, één van de weinige films die perfect de beat generation in New York op pellicule wist te leggen. Sydney Lassick is een karakterkop die in tientallen films te zien was, maar bij iedereen bekend raakte als Charlie Cheswick, één van de patiënten uit One Flew Over The Cuckoo’s Nest die zich door Jack Nicholson op sleeptouw lieten nemen.

De film is verre van perfect, maar wordt staande gehouden door de fijne vertolkingen met voorop Sydney Lassick die zich wel bezondigt aan overacting, maar als seriemoordenaar toch zeer geloofwaardig overkomt. Het probleem is dat het interessante gedeelte waarin we te weten komen waarom de film The Unseen heet pas in het laatste halfuur belicht wordt. Naast het lachwekkende einde, word je eerst wat verveeld met een nietszeggend verhaal dat zich veel te veel focust op Barbara Bach. Die kan wel schreeuwen en ziet er best mooi uit, maar een goede actrice is ze niet. Maar toch, wie een leuke (en vooral compleet genegeerde) slasher wil zien, heeft met The Unseen er alvast een titel bij.